Παύλος Παυλίδης, Ένα αλλιώτικο παιδάκι


Όσους κλωτσάνε με μανία μπρος στα μάτια μας
τον πληγωμένο κι αβοήθητο εαυτό τους
τους περιμένει ένα φίδι μες στον ύπνο τους
έχει τρυπώσει ήδη μέσα στ’ όνειρό τους.

Αφού χορτάσαν βία κι αίμα στις οθόνες τους

αφού ταΐσαν με σκουπίδια τα παιδιά τους
βάφουν με αίματα τα χέρια ως τους αγκώνες τους
κι ύστερα πλένουνε τα πεζοδρόμια τους.

Μείνε κοντά μου απόψε εδώ, μείνε κοντά μου

μείνε κοντά μου απόψε εδώ, μείνε κοντά μου
χλωμή βασίλισσα, σήκω και χόρεψε
απόψε λέω ν’ ανατινάξω την καρδιά μου.

Όσους κοιτάζουν παγωμένα και αδιάφορα

ένα παιδί που απλά δεν ήταν το δικό τους
τους περιμένει ένα φίδι στο σαλόνι τους
έχει στοιχειώσει ξαφνικά το σπιτικό τους.

Αφού χορτάσαν βία κι αίμα στις οθόνες τους

αφού ταΐσαν με σκουπίδια τα παιδιά τους
ανασηκώσαν πάλι αδιάφορα τους ώμους τους
και επιστρέψαν ένας ένας στη δουλειά τους.

Μείνε κοντά μου απόψε εδώ, μείνε κοντά μου

φυσάει μέσα μου ένα όμορφο αεράκι
χλωμή βασίλισσα, σήκω και χόρεψε
τρομάζουνε γιατί είσαι αλλιώτικο παιδάκι.

Είναι οι ίδιοι που χλευάζουν μπρος στα μάτια μας

κάποιον που είναι έτοιμος να πέσει στο κενό τους
γαβγίζουν «πέσε» και όπως τρέχουνε τα σάλια τους
στέκονται ακίνητοι μπροστά στο κινητό τους.

Αφού χορτάσαν βία κι αίμα στις οθόνες τους

αφού ταΐσαν με σκουπίδια τα παιδιά τους
στη λερωμένη τους φωλιά ανακραυγάζοντας
διαρρηγνύουν με οργή τα ιμάτιά τους.

Μείνε κοντά μου απόψε εδώ, μείνε κοντά μου

δεν είμαι άγγελος και ίσως μου αξίζει
που μες στην έρημο των πόλεων η ψυχή μου
κάτω απ’ τον ήλιο διψασμένη τριγυρίζει.

Μα ίσως η δίψα μου μια μέρα να μαζέψει

τα μαύρα σύννεφα του κόσμου και πριν φύγω
ν’ αστράψει μέσα στην ψυχή μου και να βρέξει
και να ξεπλύνει αυτή τη θλίψη έστω για λίγο.

Μείνε κοντά μου απόψε εδώ, μείνε κοντά μου

δεν ξέρω αν θ’ αντέξω αυτή τη νύχτα μόνος
αν τα αλλιώτικα παιδιά είναι παιδιά μου
αν είμαι θύμα ή αν είμαι δολοφόνος.

Έχουνε φράξει από χρόνια τον ορίζοντα

με σύρματα κι αγκάθια οι νομοθέτες
κι όλο μας φέρνουν με φορεία στα επείγοντα
με πρόσωπα σκισμένα τους δραπέτες
κι όπως κοιτάμε προς το μέρος που κοιτάζανε
τα πρόσωπα μας όλο μοιάζει να κοιτάμε
που μας κοιτούν με απορία τόσο επίμονα
που δεν αντέχουμε και τους χαμογελάμε
μα αν γελάσουνε κι αυτοί τότε αλίμονο
είχαμε πάντα τόσα πράγματα να πούμε
για όλα αυτά που εμείς ποτέ μας δεν τολμήσαμε
για όσα, τι κρίμα, ούτε τώρα εδώ τολμούμε.




Παύλος Παυλίδης & B-movies - «Ένα αλλιώτικο παιδάκι»

Στίχοι - Μουσική: Παύλος Παυλίδης
Σενάριο - Σκηνοθεσία: Μαρίνα Δανέζη

Οι B-Movies είναι οι:
Αποστόλης Δεληγιάννης (μπάσο)
Ορέστης Μπενέκας (πλήκτρα, loops, vocals)
Δημήτρης Οικονόμου (τύμπανα)
Αλέκος Βουλγαράκης (ηλεκτρική κιθάρα)

Μίξη - Παραγωγή τραγουδιού: Χρήστος Λαϊνάς


Γλυκερία Μπασδέκη, Donna abbandonata ή πολύ με στεναχωρήσατε κύριε Γιώργο μου


[Απόσπασμα]

ΒΑΝΤΑ
τα αρρωσταίνεις τα μαλλιά, χαλάρωσε, θέλουνε ησυχία, δεν θ’ αντέξουν

ΑΡΕΤΗ
γι’ αυτό σε διάλεξα, δεν πάω αλλού, σε σένα τα εμπιστεύομαι, στα χέρια σου τ’ αφήνω Βάντα... μόνο μην κόψεις μόνο... βάλε αμπούλες, μάσκες, ενυδατικές... ό,τι κι αν έχεις βάλε... μόνο να μην κόψεις...
... κι άκου...
κάνε δουλειά σου εσύ και άκου...
αυτό... το απεβίωσε με καίει κύριε Γιώργο μου... να το πιστέψω κι έκλεισε το θεματάκι Αρετή... δεν είναι έτσι, πώς να το χωνέψω... εδώ σπαράζει μια καρδιά, φωτιά τής βάζετε, την τσιτσιρίζετε, την ψήνετε στη θράκα... και να σας πω και κάτι που το σκέφτηκα πολύ; ...λίγο με νοιάζει αν απεβιώσατε ή δεν ...μ’ αφήσατε στα κρύα του λουτρού κύριε μου Γιώργο, αυτό πονάει και τσιμπάει και σαν την άδικη κατάρα σέρνομαι κι έναν καφέ της προκοπής δεν ήπια από τότε και μην μου λέτε εμένα ότι βλέπω εξωγήινους ... στην αντρική σας την τιμή μπροστά στο εικόνισμα να σκύψετε μετανιωμένος και να ζητήσετε συγνώμη κι ο άη ο γιώργης μάρτυρας αν τα ’βγαλα εγώ απ’ το μυαλό μου που απ’ την Καλαμίτσα ως το Μπάτη έλυωσα τακούνια να σας ψάχνω και ποιά είναι αυτή η Αρετή που είναι και Κυβέλη, ε; ...εγώ, εγώ και μην το αρνείστε, λίγο μετά από τότε που το γράψατε, μετά που με κοιτάξατε κι άστραψε φως κι άρχισα να χτενίζω τα μαλλιά μου με τις ώρες και να μην πάω στη δουλειά, δική σας νοσοκόμα αποκλειστική μονάχα ήθελα, να κάνω τι εκεί; τις πάπιες μόνο άλλαζα και στη γωνιά μου, εγώ που εσείς κι εγώ μαζί θα κάναμε σπουδαία, κι είναι απέθαντες οι ιδέες φώναζα στον προσωπάρχη που ανέμιζε το κωλοτέτοιο της απόλυσης του κώλου ... κι εγώ δεν είμαι μόνο Αρετή, είμαι Κυβέλη επίσης ούρλιαζα, εσείς το γράψατε στο τελευταίο σας και αχ αχ βρε κύριε Γιώργο μου... τότε την είχα την ανάγκη σας, να βγάλετε φωνή, δόντια να τρίξετε, να με τραβήξετε απ’ αυτούς, χωρίς αιτία και εκείνη τη στιγμή με σκότωναν και πουθενά εσείς, ο άνθρωπός μου, ο γιατρός, ο Καβαλιώτης... ο παρ’ ολίγον δρόμος... σπουδαίος, τι να λέμε τώρα ... τι να τα κάνω εγώ τα μεγαλεία όταν δεν τρέχει ο άνθρωπός σου στην ανάγκη...
...συνέχεια πιστολάκι, τα φουσκώνω και φουλ λακ, να μην πετάει τρίχα, έχει αέρηδες εδώ, φυσάει η Καβάλα, τίποτε δεν κρατιέται, μόνο με λακ γλυτώνεις... μαλλί και λακ, λακ και μαλλί... πώς να σωθώ αλλιώς, πώς να ξεχάσω;

ΒΑΝΤΑ
σουυυυτττττ, σώπα τίποτε δεν κόβω... θα δυναμώσουνε ξανά, μακραίνουν γρήγορα, λίγο τις άκρες θα σου πάρω, το τόσο δα, να δώσω όγκο, ν’ αναπνεύσουνε....

ΑΡΕΤΗ
είσαι καλό κορίτσι Βάντα μου εσύ, πονετικιά, το ξέρεις πούμαι λυπημένη, πούσπασε το μπουκάλι λύπη νοιώθεις, μόνο καλό είσαι εσύ και σ’ όλη την Καβάλα η καλύτερη κομμώτρια , η τοπ η κουαφίρ κι αλλού δεν πάω εγώ για χτένισμα, σε σένα τα μαλλάκια μου, κι όλα στα λέω για τον κύριο Γιώργο μου δεν είναι κομμωτήριο εδώ, της τρίχας το γεφύρι είναι που δεν την χτίζουνε την κακομοίρα, μονάχα σεσουάρ της κάνουνε και σώζεται...
...δεν το περίμενα, ειλικρινά, με απογοητεύσατε και κλαίν τα μέσα μου, τι έφταιξα, τι έκανα, ποιές ενοχλήσεις και μπερδέματα; ... και τα ποιήματα τι κρίμα που δεν έφτασαν... και η διεύθυνση σωστή, Καψάλη ένα, Κολωνάκι, το διπλοτσέκαρα εγώ μην πάνε σ’ άλλον-τι χάθηκαν και δεν γνωρίζετε!!... έκανα φασαρία στα ελτά, τους πήρε και τους σήκωσε που θα μου πουν εμένα παραλήπτης άγνωστος... να ψάξουνε να βρούνε, στην τελική δουλειά τους είναι, από την τσέπη μας πληρώνονται, κηφήνες κύριε Γιώργο μου, στο καθισιό τους, μη και κουνήσεις την καρέκλα τους, λυσσάνε... μα ήταν κάτι ποιηματάκια έκτακτα, ήθελα τόσο να τα δείτε... μετά τη νέα πέραμο μου ήρθαν, γύριζα σπίτι με το λεωφορείο, σα φούντωση, γέμισα λέξεις, γράψε,γράψε, μου ’λεγαν φωνές, να δει ο κύριος Γιώργος να χαρεί, να πει πως είσαι μορφωμένη και ποιήτρια, να σε θαυμάσει Αρετή, να κάνει αααα, ωραία που ’ναι δεσποινίς, ευαίσθητα και λίγο αστεία, σαν εσάς.... για σας τα έγραψα κύριε μου Γιώργο, για να σας κάνω εντύπωση, για θέλγητρο, για να σας γοητέψω, για να γυρίσετε ξανά εδώ και να μη φύγετε, για να με αγαπήσατε παράφορα κι ακαριαία και να με θελήσετε... μη φεύγεις Γιώργο μου, ... θα σκοτωθώ.. με εννοήσατε;...
...σε αγαπάω Βάντα κουαφίρ και μη μ’ αφήσεις, άλλη κομμώτρια δε θέλω, μη σαν τον κύριο Γιώργο μας κι εσύ, το δεύτερο φευγιό δε θα τ’ αντέξω...

ΒΑΝΤΑ
δε θα σ’ αφήσω, ησύχασε... ό,τι μου πεις εδώ θα μείνει, οι βούρτσες και τα ρόλλευ θα το ξέρουν... πες τα να βγούνε ...ακούω εγώ, συνέχεια ακούω... κι ό,τι μπορώ θα κάνω ...να το ξέρεις... μη σε πονέσω μόνο... σιγά σιγά χτενίζω, ήσυχα... αγριεύουνε οι τρίχες, θέλουνε σέβας - θέλουν χεράκι έμπειρο, προσεκτικό κι αυτές...





Το θεατρικό κείμενο «Donna abbandonata ή πολύ με στεναχωρήσατε κύριε Γιώργο μου» της Γλυκερίας Μπασδέκη ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Παπαδόπουλου στις 9 Φεβρουαρίου 2019 στον πολυχώρο Vault Theatre Plus. Στο σκηνοθετικό σημείωμα αναφέρεται: 
«Δυο γυναίκες σε ένα τοπίο ονείρου. Ένα κομμωτήριο στην ελληνική επαρχία, τόπος εξομολόγησης και καταφύγιο νοσταλγίας. Η Καβάλα και μια θάλασσα ανεπίδοτες επιθυμίες και ανεκπλήρωτα όνειρα. Η Αρετή χτενίζεται, μιλάει, αγρυπνεί και θυμάται, στάζοντας από τις ραγισμένες της λέξεις ο μνησιπήμων πόνος. Η Βάντα χτενίζει και ακούει στέλνοντας ανέμους ομορφιάς και συμπόνιας. Και ο Γιώργος Χειμωνάς, ο έρωτας... ο ποιητής... κύριος... και απών. Ηγήτωρ μιας εκκρεμότητας σε ένα παραμύθι μιας γυναικείας ψυχής παραδομένης στην μοναξιά της αγάπης».


Ταυτότητα παράστασης:

Κείμενο: Γλυκερία Μπασδέκη
Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Παπαδόπουλος
Ερμηνεύουν: Αρετή: Μαίρη Σταυρακέλλη, Βάντα: Δώρα Θωμοπούλου

Σκηνογραφία - Ενδυματολογία: Άση Δημητρολοπούλου
Σχεδιασμός Φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Μουσική: Λιάνα Τζερεφού
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Φωτογραφίες παράστασης: Γεωργία Σιέττου, Στέλιος Δανιήλ
Η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκε στο Retrosexual Vintage Shop (Αγίας Ειρήνης 3, 105.51)
Μακιγιάζ φωτογράφισης: Κωνσταντίνος Μπαστούνης
Hair stylist φωτογράφισης: Noni Mamageishvili
Επικοινωνία: Μαρκέλλα Καζαμία

Χώρος: Πολυχώρος Vault Theatre Plus
Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός
Πληροφορίες- Κρατήσεις: 2130356472
Πρεμιέρα: Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2019
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Κάθε Σάββατο στις 21.15 και Κυριακή στις 18.30
Τιμές εισιτηρίων: 13 € (Γενική είσοδος), 10 € (Φοιτητές, Άνεργοι, ΑμΕΑ), 5 € (Ατέλειες)
Προπώληση μέσω viva.gr

Διαβάστε άλλες δημοσιεύσεις της Γλυκερίας Μπασδέκη στη Logotexnia21 εδώ:







LinkWithin

Related Posts with Thumbnails