Μοχαμμάντ Χεμματί, ένα ποίημα (شعری از محمد همتی)

Foto by Alexandros Kypriotis



از تو چه پنهان


دلم پیش هیچ‌کس آرام نمی‌گیرد


و پاهایم بر هیچ زمینی قرار می‌گیرد


و نگاهم


یهودی شیدا و آواره‌ای را می‌ماند


که تا سر بلند می‌کنم


می‌گوید:


نه، این آبی سرزمین موعودم نیست.



Από σένα γιατί να το κρύψω


η καρδιά μου σε κανέναν πλάι δεν ηρεμεί


και τα πόδια μου σε καμία γη δεν ησυχάζουν


και το βλέμμα μου


όμοιο σαλού από έρωτα και περιπλανώμενου Ιουδαίου


κάθε που σηκώνω ψηλά το κεφάλι


λέει:


Όχι, δεν είν’ αυτό το γαλανό της δικής μου Γης της Επαγγελίας.



Μετάφραση: Αλέξανδρος Κυπριώτης

 

 

Το παραπάνω ποίημα του Ιρανού ποιητή Μοχαμμάντ Χεμματί (γεν. 1979) δημοσιεύεται εδώ για πρώτη φορά στα Περσικά και τα Ελληνικά με αφορμή τη σημερινή ολοκλήρωση 12 χρόνων από την έναρξη λειτουργίας του blog Logotexnia21

Η μετάφραση του ποιήματος έγινε σε συνεργασία με τον ποιητή στο πλαίσιο του Εργαστηρίου μετάφρασης σύγχρονης περσικής & ελληνικής ποίησης εν προόδω τον Ιούλιο του 2019 στο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο Μεταφραστών στο Στράλεν της Γερμανίας και η διόρθωσή της πραγματοποιήθηκε εχθές, 26 Απριλίου 2020, με διαδικτυακή σύνδεση Τεχεράνης - Αθήνας.

Η πρώτη ποιητική συλλογή του Μοχαμμάντ Χεμματί με τίτλο η κούνια κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σκαρίφημα σε δίγλωσση έκδοση και μετάφραση Αλέξανδρου Κυπριώτη. 

Διαβάστε εδώ μια συνέντευξη του ποιητή από τον Παναγιώτη Φρούντζο με αφορμή την έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής του και εδώ ένα κείμενο του Αλέξανδρου Κυπριώτη για τη συνεργασία τους. 

Δείτε εδώ όλες τις δημοσιεύσεις του Μοχαμμάντ Χεμματί στις σελίδες της Logotexnia21.

 

Αλέξανδρος Κ., 33/99 χαϊκού (μόνο για την αγάπη μου) ψιθυριστά [I]

 
Foto by Lena K.

 



Έχω εσένα, τίποτα δεν φοβάμαι, θυμάμαι που ’πες.


(1)




Το σ’ αγαπάω κάθε φορά που μου λες του ήλιου μοιάζει.


(2)




Μαξιλάρι σου μαλακό θα γίνω ’γώ, να μου κοιμάσαι.


(3)




Χαρά μου, εσύ, ουρανέ μου όμορφε, μη συννεφιάζεις...


(4)




Μετράω λεπτά, μετράω ώρες, μέρες, όλο μετράω...


(5)




Αν δεν με πάρεις, πάει να πει πέθανες ή ξεχάστηκες;


(6)




Τη νύχτα, φως μου, να μου έρχεσαι όταν κοιμούνται όλοι.


(7)




Από το πρωί η φωνή σου τριπλά φλιπ στ’ αφτιά μου κάνει.


(8)




Όταν σε σφίγγω με το ένα χέρι μου, ζηλεύει τ’ άλλο.


(9)




ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, αν γράφεις, σίγουρα πιάνει.


(10)




Θα σ’ αγαπάω και αύριο, σου λέω για καληνύχτα.


(11)




Σαν παυσίπονο κάθε μέρα τρεις φορές θέλω να με παίρνεις.


(12)




Έπιασ’ αέρας και μας σήκωσε· κοίτα τώρα, πετάμε.

 

(13)




Επειδή τώρα σε πεινώ και σε διψώ, τη γλώσσα αλλάζω.


(14)




Σήμερα μόνο πες μου πως δεν μ’ αγαπάς, πως θα μ’ αφήσεις.


(15)




Στην αγκαλιά μου η ηχώ τ’ όνομά σου μου επιστρέφει.


(16)




Βρέχει, ψυχή μου! Αχ, πώς θα σε στεγνώσω άμα μου βραχείς;


(17)




Μυαλό και σώμα διχασμός· σώμα είναι και σε ζητάει.


(18)




Σου ’χα ζητήσει τις Κυριακές, μα θέλω όλες τις μέρες.


(19)




Μ’ ένα τραγούδι που μου ’στειλες μ’ έπιασε ταχυκαρδία.


(20)




Δεν υπάρχω πια· στα όμορφα τα μάτια σου δεν με βλέπω.


(21)




Δεν κλοτσάς μόνο στον ύπνο σου, μωρό μου· κλοτσάς και ξύπνιο.


(22)




Ξύλινες πόρτες βροντάνε και κλείνουνε τα λόγια, φως μου.


(23)




Υπάρχω,κι όσο υπάρχεις, θα υπάρχω, μου τραγουδάω.


(24)




Βγες στην ταράτσα, βάλε φωτιά, να γίνει της φρυκτωρίας.


(25)




Αφού εγώ δεν σε χαίρομαι, βγες, να σε χαρεί ο ήλιος.


(26)




Σκασμένα χείλια πιο όμορφα δεν έχει άλλος κανένας.


(27)




Όταν ξυπνήσεις, θα πέσω να κοιμηθώ. Τώρα φυλάω.


(28)




Καλημέρα, λες, κι είναι του κόσμου όλου οι καλημέρες.


(29)




Ο αέρας της άνοιξης λειψός χωρίς τη μυρωδιά σου.


(30)




Δεν είν’ εμένα η θλίψη μου σήμερα μόνο, καρδιά μου.


(31)




Για μας δεν έχει ανάσταση, ψυχή μου, τους κολασμένους.


(32)




Τον τύπο ψάχνω Απόστασης, Χρόνου και Έρωτα να βρω.


(33)




 


Τα 99 χαϊκού (μόνο για την αγάπη μου) ψιθυριστά του Αλέξανδρου Κυπριώτη άρχισαν να γράφονται τον Ιανουάριο του 2020 και να δημοσιεύονται στο Facebook στις 18 Μαρτίου 2020 (ένα κάθε μέρα)
O Αλέξανδρος Κυπριώτης είναι συγγραφέας και μεταφραστής. Άρχισε να δημοσιεύει κείμενα στο blog Logotexnia21 ως Αλέξανδρος Κ. τον Δεκέμβριο του 2009. Το 2013 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίνδικτος το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Μ' ένα καλό ακονισμένο μαχαίρι. Ιστορίες ανθρώπων και το 2019 η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Μπορεί επίτηδες να μένω από τσιγάρα από τις εκδόσεις Σκαρίφημα. Την ίδια χρονιά ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη η θεατρική παράσταση Γκλόρυ Ντάιηζ βασισμένη σε κείμενά του, σε σκηνοθεσία Κλαίρης Χριστοπούλου και δραματουργία της ίδιας, της Σόνιας Σαμαρτζίδου και του Αλέξανδρου Ζαφειριάδη. Κείμενα του Αλέξανδρου Κυπριώτη έχουν δημοσιευτεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. 
Ευχαριστίες για τη φωτογραφία της ανάρτησης στη Λένα Κ.
 

Ιφιγένεια Ντούμη, Love me tender

Foto by Alexandros Kypriotis

CAN’T BUY ME LOVE


Κουρνιασμένο ανάμεσα στα πόδια μου

το δώρο μου για σένα.

Το κρατούν ζεστό τα δάχτυλά μου,

του ψιθυρίζω, τ’ όνομά σου κι ανασταίνεται.


Οπότε να τι άνθος σου προσφέρω.

Όλο δικό σου και πάντα διαθέσιμο

κι ας πουν πως είναι απλοϊκή η χειρονομία·

είναι η αλήθεια·

μία καλή, μία ανάποδη.




ΤΟ ΦΛΙΤΖΑΝΙ


Όταν σου λένε τον καφέ,

σου ζητούν προς το τέλος

να πιέσεις με τον μέσο

το κέντρο του φλιτζανιού.


«Να ψήσω καφέ;» είπες

κι έκατσα στον κήπο και περίμενα.

Η μυρωδιά του γκαζιού με ζάλισε.

Είδα τότε τα παιδιά μας

να τρέχουν στο γρασίδι.

Σε λίγο εμφανίστηκες με τα φλιτζάνια

κι αφού ήπιαμε αισθάνθηκα

τη φούστα μου να θροΐζει

πάνω απ’ το χέρι σου.

Το μεσαίο σου δάχτυλο άρχισε

ν’ αναρριχάται να εισχωρεί να με κατακλύζει

καθώς τα δυο αγόρια έπαιζαν μ’ ένα σαλιγκάρι

που σκόρπιζε γλίτσα στις πλάκες.

Δεν με φίλησες μόνο γελούσες

βλέποντας τα μάτια μου να γυαλίζουν.

Μαμά μαμά μαμά μαμά η κραυγή που

με ακολούθησε στην κορύφωση

καθώς η ρόγα του δαχτύλου σου

χτυπούσε ρυθμικά το τύμπανο

της καύλας μου.


«Δεν βλέπω παιδιά, κορίτσι μου» είπε η μάντισσα.




ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ


Η αχνή γραμμή από αλάτι

σ’ αυτή την μπλούζα

μου θυμίζει

εσένα

κάποτε.




ΠΡΩΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ


«Μ’ αυτό το πλευρό να κοιμάσαι»

μου ψιθύριζες όλο το βράδυ

στο κέντρο του κεφαλιού

στο ύψος των ματιών.


Χέρια δεν ένιωθα ούτε σώμα.

Ούτε ζεστό το στρώμα δίπλα μου.

Μόνο αυτό το σημείο στο κεφάλι

έκανε τη διαφορά.


Τουλάχιστον αν μ’ άφηνες λίγο

να γυρίσω να κοιτάξω,

θα ήξερα

τι να περιμένω.

 

 

 

ΑΞΙΝΤΑΝ


Με χτύπησε ένα αυτοκίνητο.

Ψέματα.

Δεν έστριψε καν στο δρόμο που διέσχιζα.

Σχεδόν ένιωσα όμως τη λαμαρίνα στο γοφό μου.

Ήταν η λαχτάρα μου να ευοδωθεί το σχέδιο.

Δεν θα με σκότωνε, θα είχα τις αισθήσεις μου

–το κινητό σφιχτά στο χέρι.

Εσύ ήσουν ακόμα κοντά.

Θα σ’ έπαιρνα τηλέφωνο.

Δεν προλαβαίνω.

Όσο είσαι στην πόλη

πρέπει να με χτυπήσει ένα αυτοκίνητο.




https://www.politeianet.gr/books/9786185274276-ntoumi-ifigeneia-saixpirikon-love-me-tender-283731 Τα παραπάνω ποιήματα είναι από την πρώτη ποιητική συλλογή της Ιφιγένειας Ντούμη που κυκλοφόρησε το 2018 από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν. 


Η Ιφιγένεια Ντούμη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1999-2003), λογοτεχνική μετάφραση από τα Ισπανικά στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας (Ε.ΚΕ.ΜΕ.Λ), και υποκριτική στη δραματική σχολή «Αρχή» της Νέλλης Καρρά. Εργάζεται ως μεταφράστρια.

 

Η Logotexnia21 την ευχαριστεί πολύ για την άδεια αναδημοσίευσης.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails