Αλέξανδρος Κ., Τα μάτια του αρχίζουν να τρέχουνε

Photo by NO14ME

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Στον Τάκη, τη Μύριαμ και τη Γιασμίν


ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ | ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΙΣΜΕΝΟ ΤΑΒΑΝΙ | ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ | ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙ ΟΤΙ ΠΟΝΑΕΙ | δεν μπορώ να σηκωθώ | ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ | ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ | ΓΥΡΙΖΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ | το ξέρω το παιδί αυτό | του ιστορικού | αναπνέει | ΘΕΛΕΙ Ν’ ΑΠΛΩΣΕΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ | δεν μπορώ να κουνηθώ | ΓΥΡΙΖΕΙ | ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΙ | πού είμαστε; | ΞΕΡΟΚΑΤΑ | πού ’ν’ η Μαρία; | πού είν’ ο Παύλος; | μαζί τρέχαμε | μούσκεμα είμαι | έχω κατουρηθεί | βρομάω | ΕΔΩ ΟΛΟΙ ΒΡΟΜΑΝΕ | πώς βρεθήκαμε εδώ; | ΓΥΡΙΖΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ | η κοπελιά της συντονιστικής | με την ωραία μάσκα | πού είναι η Μαρία; | κάποιος μπροστά μας έπεσε | ΓΥΡΙΖΕΙ | ούρλιαξε κι ύστερα | ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΤΟ | πού ’ν’ ο Παύλος; | του κρατούσα το χέρι | γιατί τρέχαμε; | ΞΕΡΟΚΑΤΑΠΙΝΕΙ | τα γουρούνια είχαν φύγει | ο Άγγελος | ΞΕΡΟΚΑ | ούρλιαξε πρώτος | κι έπεσε | ο Κώστας | κι ο ψηλός της γερμανικής | κάποιος φώναξε | μας ρίχνουν | ρίχνουν με νταρτ γκανς | έπιασα το χέρι του Παύλου | ΞΕΡΟΚΑΤΑ | αρχίσαμε να τρέχουμε | πού ’ν’ η Μαρία; | ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ | ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ | θα πεθάνω | ΤΡΕΧΟΥΝΕ | μαμά | ΚΛΑΨΟΥΡ | μαμά | Η ΚΟΙΛΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΝΤΑΖΕΤΑΙ | ΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ | ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ | ΟΙ ΩΜΟΙ ΤΟΥ ΤΡΑΝΤΑΖΟΝΤΑΙ | ΤΡΑΝΤΑΖΕΤΑΙ | ΤΡΑΝΤΑΖΕΤΑΙ 





Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε για τη στήλη Μικρή κλίμακα του ηλεκτρονικού περιοδικού λόγου και τέχνης χάρτης, έπειτα από πρόσκληση της Δήμητρας Ι. Χρηστοδούλου, που την επιμελείται, και δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2021 στο 28ο τεύχος του. Η φωτογραφία που κοσμεί την ανάρτηση είναι του ΝΟ14ΜΕ.
 
Ο Αλέξανδρος Κυπριώτης είναι συγγραφέας και μεταφραστής, ενώ το 2021 ίδρυσε και τον εκδοτικό οίκο η βαλίτσα. Άρχισε να δημοσιεύει κείμενα στο blog Logotexnia21 ως Αλέξανδρος Κ. τον Δεκέμβριο του 2009. Το 2013 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίνδικτος το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Μ' ένα καλό ακονισμένο μαχαίρι. Ιστορίες ανθρώπων και το 2019 η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Μπορεί επίτηδες να μένω από τσιγάρα από τις εκδόσεις Σκαρίφημα. Την ίδια χρονιά ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη η θεατρική παράσταση Γκλόρυ Ντάιηζ βασισμένη σε κείμενά του, σε σκηνοθεσία Κλαίρης Χριστοπούλου. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Διατηρεί τον ιστότοπο valitsa.org, όπου υπάρχουν δεσμοί για όλες τις δημοσιεύσεις, συνεργασίες και δραστηριότητές του.

Γιάννης Δρούγος, Sense of forgiveness

 
Photo by Oliver Johnson from FreeImages
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Έτσι που λες… μόλις ξεκίνησε ένα ακόμα φθινόπωρο. Ίσως περίμενες να σου τηλεφωνήσω για «καλό μήνα» αλλά είπαμε, δεν υπάρχουν ολόκληροι «καλοί μήνες» για όλους. Και τυχαίνει η τηλεφωνική μας επικοινωνία να σε φέρνει σε αμηχανία. Συντάσσω λίγες γραμμές που ποτέ δεν θα διαβάσεις κι αυτή, ξέρεις, είναι η μαγεία του πράγματος: να μην έχεις τη δυνατότητα να ακούσεις και να διαβάσεις όσα σκέφτομαι. Για να απαλλαγούμε από τις τύψεις, εγώ. Από τις ενοχές, εσύ.

Τίποτα σπουδαίο, αδιάφορα, αδιάφορος καιρός και αυξημένη υγρασία. Πάλι στον καιρό το γυρίσαμε, βλέπεις; Αμηχανία και από πλευράς μου. Μην ανοίγεις το παλιό άλμπουμ, έχω σημαδέψει όλες τις φωτογραφίες και τα πρόσωπα με ένα μεγάλο Χ με μαύρο ανεξίτηλο μαρκαδόρο. Και έσκισα κι εκείνη τη φωτογραφία από τα έκτα μου γενέθλια με εσένα στο βάθος, μεθυσμένο και αμέτοχο. Άσε κάτω τις αναμνήσεις. Είναι τόσο παλιές που ούτε εσύ τις θυμάσαι, έγιναν μικρός Τιτανικός στο τοξικό υγρό στο ποτήρι σου. Άσε, μην τα σκαλίζεις. Ας μη χαλάμε τις χαλασμένες μας καρδιές. Καμιά φορά με πιάνει μια νοσταλγία για εκείνη την αίσθηση της αναμονής, του να γυρίσεις και να μου μάθεις πώς κρατάμε σταθερά το τιμόνι και πατάμε γκάζι σε ευθεία, αποφεύγοντας την πρόσκρουση στα βράχια. Δεν ήρθες ποτέ. Φοβόσουν. Δεν σου είχαν δείξει ούτε εσένα τον τρόπο και τον δρόμο. No hard feelings, Father! Πέφτω σε γκρεμούς, τσακίζομαι, σηκώνομαι, προχωράω, αναπτύσσω ταχύτητα, πατάω γκάζι, χτυπάω σε εμπόδια, σκοτώνομαι, πεθαίνω, ανασταίνομαι. Ξανά και ξανά!

Γι' αυτό σου λέω, ας μην ανοίγουμε κουβέντα. Και κλείσε το παράθυρο πριν κοιμηθείς, μπήκε Σεπτέμβρης πια...



 
 
Ο Γιάννης Δρούγος γεννήθηκε το 1977 στο Καρπενήσι. Ζει και εργάζεται στη Λαμία στον χώρο του βιβλίου και διατηρεί το ιστολόγιο into my books...
Μπορείτε να διαβάσετε τα κείμενά του «Αντίστροφα», «Εγκλεισμός» και «Ανεπίδοτο» που δημοσιεύονται στις σελίδες της Logotexnia21 και το κείμενό του «Φράγμα» στο τ. 30 του ηλεκτρονικού περιοδικού λόγου και τέχνης χάρτης.
Η Logotexnia21 τον ευχαριστεί για την άδεια αναδημοσίευσης του κειμένου «Sense of forgiveness».

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails