Billy Myles, Η αγάπη μου είναι


The Deep Blue Sea - Acrylic on Canvas by Edward Ohanessian


 

Η αγάπη μου, αγάπη μου, είναι βουνού πλαγιά,


τόσο ατράνταχτη, τόσο ατράνταχτη που την παλίρροια κάνει καλά.


Η αγάπη μου για σένα είναι βουνού πλαγιά,


ορθώνεται τόσο ατράνταχτη που την παλίρροια κάνει καλά,


γι’ αυτό η αγάπη μου, αγάπη μου, είναι βουνού πλαγιά.




 

Η αγάπη μου, αγάπη μου, είναι ωκεανού βουητό,


τόσο δυνατό, τόσο δυνατό που να μου φύγεις δεν μπορώ.


Η αγάπη μου για σένα είναι ωκεανού βουητό,


έχει γίνει τόσο δυνατό που να μου φύγεις δεν μπορώ,


γι’ αυτό η αγάπη μου, αγάπη μου, είναι ωκεανού βουητό.




 

Η αγάπη μου πιο πολύ απ’ το για πάντα θα κρατά


και τελειωμό δεν έχει όπως του χρόνου οι νόμοι.


Ίσαμ’ ενενήντα εννέα χρόνια κι από το ποτέ μετά


μες στην καρδιά μου θα ’σαι κομμάτι μου ακόμη.




 

Γιατί, αγάπη μου,


η αγάπη μου είναι θάλασσα γαλάζια και βαθιά,


τόσο βαθιά, τόσο βαθιά που δεν θα λευτερωθώ ποτέ ξανά.


Η αγάπη μου για σένα είναι θάλασσα γαλάζια και βαθιά,


έχει γίνει τόσο δυνατή που δεν θα λευτερωθώ ποτέ ξανά


και γι’ αυτό η αγάπη μου, αγάπη μου, είναι θάλασσα γαλάζια και βαθιά.




 

Ω, η αγάπη μου, αγάπη μου, η αγάπη μου, αγάπη μου, είναι θάλασσα γαλάζια και βαθιά.




 

 

Μετάφραση από τα Αγγλικά: Αλέξανδρος Κυπριώτης

 

 

 

 

Πρώτη εκτέλεση:  Little Willie John

 


 

Την ανάρτηση κοσμεί το έργο του Edward Ohanessian "The Deep Blue Sea", Acrylic on Canvas, 120 cm X 120 cm.

Αλέξανδρος Κ., 33/99 χαϊκού (μόνο για την αγάπη μου) ψιθυριστά [II]

Foto by Alexandros Kypriotis

 

Στο φαρμακείο των πρώτων βοηθειών γράψ’ τ’ όνομά μου.

 

(34)




Υλιστής εγώ και πώς να σε λατρεύω ως σκέψη μόνο;

 

(35)




Ένα βιβλίο που μου χρωστάς να ’ρχεσαι να μου διαβάζεις.

 

(36)




Η ελπίδα μου να σε γευτώ τις μέρες μου ομορφαίνει.

 

(37)


 

 

Τ’ αμίλητο μην πιεις νερό, γιατί κι εγώ ξόρκια δεν ξέρω.

 

(38)


 

 

Αυτός που νιώθεις να ’ναι δίπλα σου όλη τη μέρα είμαι.

 

(39)


 

 

Να μου διαβάζεις Μπέρνχαρντ μια ζωή μέχρι να σε μισήσω.

 

(40)


 

 

Γενάρη μπήκε η άνοιξη και Μάρτη ήρθε χειμώνας.

 

 (41)


 

 

Όλος ο κόσμος συμπυκνώνεται σε δυο σου λέξεις μόνο.

 

(42)


 

 

Φάρος πως είσαι το ’ξερα, κι ας μη φέγγεις πάντοτε, φως μου.

 

(43)


 

 

Χείλια, λαιμός και ώμοι, στήθος, αφαλός, κάθοδος ενός…

 

(44)


 

 

Τον Μάη από ’δώ και μπρος θα τον λέω με τ’ όνομά σου.

 

(45)


 

 

Στην αγκαλιά μου εξέπεσες, διάολε, άγγελος ίδιος.

 

(46)


 

 

Το σταυρουδάκι στο στήθος σου πώς το ’χω αποθυμήσει...

 

(47)


 

 

Μες στο μυαλό μου σφηνώθηκες και θέλω να μη σε βγάλω.

 

(48)


 

 

Τα δάχτυλά σου για μένα χορεύουνε και μου μιλάνε.

 

(49)


 

 

Τα δυο σου μάτια που κοιτάν’ τα μάτια μου που τα κοιτάνε.

 

(50)


 

 

Και στο στόμα σου θα σβήσω τη δίψα μου, ψυχή μου, πάλι.

 

(51)


 

 

Της πλάτης ρίγος δραπετεύοντας κοφτή ανάσα βγαίνει.

 

(52)


 

 

Κι από τον ήλιο πιο λαμπερός στις μέρες μου μεσουρανείς.

 

(53)


 

 

Αγώνας είναι η αγάπη σου δρόμου μετ’ εμποδίων.

 

(54)


 

 

Δραπέτης είσαι, άγγελος, από έναν κόσμο μακρινό.

 

(55)

 

 

 

Στην αγκαλιά μου κοιμόσουν εσύ κι εγώ χαμογελούσα.


(56)




Ούτε και τώρα ούτε ποτέ μακριά σου θέλω να ’μαι.


(57)




Κάθε σου γέλιο σαν να λες πως μ’ αγαπάς φτάνει στ’ αφτιά μου.


(58)




Αν ήθελα ’γώ να ’μαι ασφαλής, γιατί να ’μαι μαζί σου;


(59)




Έλα, και μ’ αυτόν τον καύσωνα εγώ θα σε κάνω μπάνιο.


(60)




Κλείνε μου, μόνο, τα παντζούρια σου, γυμνός αν μου κοιμάσαι.


(61)




Ο χρόνος μοιάζει να μην περνά, κι όλο μάς κοροϊδεύει.


(62)




Αν θες να λύσεις τον γόρδιο δεσμό, πες τ’ όνομά μου (τρις).


(63)




Το σώμα σου εξερευνώ, τον κόσμο όλο μαθαίνω.


(64)




Εν αρχή ην ο λόγος, και ο λόγος είν’ ο έρωτάς σου.


(65)

 

 

 

Να μου έρχεσαι όποτε μπορείς, φως μου· αλλιώς σκοτάδι.


(66)

 

 

 

 

Τα 99 χαϊκού (μόνο για την αγάπη μου) ψιθυριστά του Αλέξανδρου Κυπριώτη άρχισαν να γράφονται τον Ιανουάριο του 2020 και να δημοσιεύονται στο Facebook στις 18 Μαρτίου 2020 (ένα κάθε μέρα). Τα πρώτα 33 χαϊκού δημοσιεύθηκαν συγκεντρωμένα εδώ.

O Αλέξανδρος Κυπριώτης είναι συγγραφέας και μεταφραστής. Άρχισε να δημοσιεύει κείμενα στο blog Logotexnia21 ως Αλέξανδρος Κ. τον Δεκέμβριο του 2009. Το 2013 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίνδικτος το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Μ' ένα καλό ακονισμένο μαχαίρι. Ιστορίες ανθρώπων και το 2019 η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Μπορεί επίτηδες να μένω από τσιγάρα από τις εκδόσεις Σκαρίφημα. Την ίδια χρονιά ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη η θεατρική παράσταση Γκλόρυ Ντάιηζ βασισμένη σε κείμενά του, σε σκηνοθεσία Κλαίρης Χριστοπούλου και δραματουργία της ίδιας, της Σόνιας Σαμαρτζίδου και του Αλέξανδρου Ζαφειριάδη. Κείμενα του Αλέξανδρου Κυπριώτη έχουν δημοσιευτεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο.

 

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails