[Ο Α πηγαινοέρχεται, ο Β κάθεται με ένα μπλοκ σημειώσεων στο γόνατο και ακολουθεί τον Α με το βλέμμα του, είναι σαν να περιμένει να σκάσει μια βόμβα. Μεγάλη παύση.]
Α: Θέλω ν' αλλάξουμε στρατηγική.
Β: Έχετε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σας, πρόεδρε;
Α: Ναι. (παύση)
Β: Σας ακούω. (παύση)
Α: Είναι πλέον σαφές ότι η κυβέρνηση έχει επιβάλει μια ακραία καπιταλιστική και νεοφιλελεύθερη πολιτική στη χώρα μας. Κατά τραγική ειρωνεία, θα πουν κάποιοι, κατά διαβολική σύμπτωση, λέω εγώ, στους κυβερνητικούς θώκους έχουν στρογγυλοκαθίσει καρεκλοκένταυροι διεθνιστές. Και οι διεθνιστές, ως γνωστόν, πόσο μάλλον οι καρεκλοκένταυροι, διακατέχονται από διάφορα συμπλέγματα, ένα εκ των οποίων είναι και το σύμπλεγμα του ρεβανσισμού. Συνεπώς, οτιδήποτε πατριωτικό, οτιδήποτε εθνικό σε αυτή τη χώρα βρίσκεται, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, υπό διωγμό. Και σε αυτόν τον διωγμό, ο οποίος διεξάγεται εναντίον του κόμματός μας με απώτερο στόχο, ασφαλώς, την πλήρη διάλυση της πατρίδας μας, η κυβέρνηση κατευθύνεται από ξένα κέντρα αποφάσεων, οπότε (παύση)
Β: Οπότε;
Α: Θέλω ν' αλλάξουμε στρατηγική.
Β: Έχετε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σας, πρόεδρε;
Α: Ναι. (παύση)
Β: Σας ακούω. (παύση)
Α: Είναι πλέον σαφές ότι τόσο η δυναμική παρουσία του ομίλου μας όλα αυτά τα χρόνια στη χώρα μας όσο και η επιχειρηματική δραστηριότητά μας στις γείτονες χώρες των Βαλκανίων, με αποκορύφωμα ίσως την πρόσφατη ιδιαίτερα επιτυχημένη συμφωνία για την πώληση των εκεί δικτύων μας αποδεικνύουν περίτρανα στην πράξη τη δυνατότητά μας να εδραιώσουμε την επιχειρηματική μας δραστηριότητα τόσο στην εγχώρια όσο και στη διεθνή αγορά. Εμείς σαφέστατα συνεχίζουμε να επενδύουμε σε ταχέως αναπτυσσόμενες αγορές διεθνώς, εκμεταλλευόμενοι νέες ευκαιρίες στον χώρο των μίντια γενικότερα και ειδικότερα στον χώρο παραγωγής περιεχομένου, οπότε (παύση)
Β: Οπότε;
Α: Θέλω ν' αλλάξουμε στρατηγική.
Β: Έχετε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σας, πρόεδρε;
Α: Ναι. (παύση)
Β: Σας ακούω. (παύση)
Α: Είναι πλέον σαφές ότι η ομάδα μας είναι μια πάρα πολύ καλή ομάδα. Ξέρουμε βέβαια ότι έχουμε πάρα πολύ καλούς παίχτες και ότι αυτοί οι παίχτες μπορούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο μετά και την τελευταία ιστορική νίκη μας. Εμείς βέβαια συνεχίζουμε και είμαστε πάντα δίπλα στην ομάδα μας. Ξέρουμε και βέβαια ελπίζουμε ότι η ομάδα θα πάει ακόμα καλύτερα στο μέλλον. Και, οπωσδήποτε, αν με ρωτήσεις, θα σου πω ότι αν βρούμε, αν μπορούμε να βρούμε έναν παίχτη, ή και δύο, ο οποίος παίχτης να πιστεύουμε ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά, τότε θα δούμε σοβαρά το ζήτημα να την ενισχύσουμε την ομάδα, πράγμα που το περιμένει κι ο κόσμος. Αλλά πέρα απ' αυτό θα επαναλάβω ότι έχουμε πάρα πολύ καλούς παίχτες και ότι η ομάδα μας είναι μια πάρα πολύ, χτίζεται μια πολύ μεγάλη ομάδα, το μέλλον μας ανήκει, οπότε (παύση)
Β: Οπότε;
Α: Θέλω ν' αλλάξουμε στρατηγική.
Β: Να το δούμε, πρόεδρε, αλλά αλλάζετε τόσο γρήγορα πεδίο δράσης που με μπερδεύετε...
Α: (Παύση. Πηγαίνει και κάθεται. Με έμφαση: ) Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν!
Β: Τι εννοείτε;
Α: Εννοώ, άρχισε. Ακούω τις προτάσεις σου.
Β: Να αρχίσω από το τέλος λοιπόν;
Α: Ν' αρχίσεις από την αρχή. Πώς θα αρχίσεις απ' το τέλος; Ν' αρχίσεις από την αρχή. Πώς θα –
Β: Καλώς. Αρχίζω από την αρχή, λοιπόν. Θέλετε ν' αλλάξουμε στρατηγική –
Α: Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να σ' το λέω.
Β: Ωραία. Πριν αλλάξουμε στρατηγική, όμως, πρέπει να βεβαιωθούμε, αν μου επιτρέπετε, ότι θα είναι προς όφελός μας ν' αλλάξουμε στρατηγική.
Α: Σου επιτρέπω και βεβαιωθήκαμε και είμαστε και σίγουροι. Σ' το λέω εγώ.
Β: Καλώς. Μπορώ τότε να ρωτήσω, αν μου επιτρέπετε, πώς ακριβώς βεβαιωθήκαμε;
Α: Τα νούμερα τα βλέπεις;
Β: Πώς, φυσικά. Αλλά ξέρετε ότι ειδικά τέτοια εποχή οι δημοσκοπήσεις –
Α: Ποιες δημοσκοπήσεις, ρε; Ποιος τις γαμάει, ρε, τις δημοσκοπήσεις; Τα νεανικά κοινά τα παρακολουθείς;
Β: Πρόεδρε, με συγχωρείτε, αλλά μου είπατε ν' αρχίσω από την αρχή –
Α: Και ποια είναι η αρχή, μάνα μου, άμα δεν είναι τα νεανικά κοινά;
Β: Θεώρησα ότι θα μιλούσαμε για τους ψηφοφόρους.
Α: Πώς θα 'χω, μάνα μου, ψηφοφόρους, άμα τα χάσω τα νεανικά κοινά;
Β: Έχετε δίκιο, έχετε δίκιο.
Α: Δεν είμαι κάπα κάπα εγώ, μανάρι μου.
Β: Έχετε δίκιο, έχετε δίκιο.
Α: Τι να το κάνω το δίκιο μου, να το φάω; Δεν κατεβαίνει το πούστικο.
Β: Ναι, δεν κατεβαίνει, καταλαβαίνω.
Α: Με πνίγει. Με πνίγει το δίκιο μου, το καταλαβαίνεις;
Β: Το καταλαβαίνω, πρόεδρε.
Α: Δεν κατεβαίνει.
Β: Δεν κατεβαίνει, το καταλαβαίνω.
Α: Άντε να δούμε!
Β: Μπορώ;
Α: Μπορείς.
Β: Τι θα λέγατε κατ' αρχάς για κάποια ενίσχυση περιεχομένου;
Α: Σου είπα: Θέλω ν' αλλάξουμε στρατηγική.
Β: Ναι, το κατάλαβα αυτό.
Α: Το κατάλαβες, αλλά μου μιλάς για ενίσχυση περιεχομένου.
Β: “Κατ' αρχάς”, σας είπα.
Α: Μη μου λες όλο τα ίδια!
Β: Μπορούμε, αν θέλετε, να δούμε σταδιακά και τη ριζική αλλαγή του προγράμματος.
Α: Και τι είναι, ρε καριόλη, το πρόγραμμα του κόμματος ν' αλλάξει ριζικά;
Β: Αναφερόμουν –
Α: Τι είμαι, ρε, εγώ, σοσιαλδημοκράτης είμαι;
Β: στο πρόγραμμα του σταθμού –
Α: Ιερό και όσιο δεν έχεις, ρε πούστη! //
Β: πρόεδρε, όχι στο κόμμα. //
Α: Ιερό και όσιο δεν έχεις, ρε πούστη!
Β: Πρόεδρε, να σας εξηγήσω –
Α: Δεν θέλω να μου εξηγήσεις τίποτα.
Β: Μα, πρόεδρε –
Α: Δεν θέλω να μου εξηγήσεις τίποτα.
Β: Πρόεδρε –
Α: Να μου πεις θέλω.
Β: Να σας πω. Να σας πω. Ό,τι θέλετε.
Α: Τον ύμνο,... –
Β: Μάλιστα!
Α: όταν ακούς τον ύμνο,... –
Β: Ναι!
Α: τον νιώθεις;
Β: Πώς, ασφαλώς, βέβαια! Ασφαλώς και τον νιώθω!
Α: Ποιον;
Β: Τον ύμνο.
Α: Δεν με παρακολουθείς!
Β: Πώς!
Α: Δεν με παρακολουθείς //
Β: Σας παρακολουθώ, πρόεδρε //
Α: Και με στεναχωρείς. //
Β: Σας παρακολουθώ, σας παρακολουθώ. //
Α: Με στεναχωρείς. //
Β: Απλώς είναι λίγο η ταχύτητα με την οποία –
Α: Σε κουράζω;
Β: Όχι, όχι, δεν εννοούσα αυτό. //
Α: Δεν θέλω να σε κουράζω. //
Β: Όχι, όχι, πρόεδρε. //
Α: Αν είναι, να μου το πεις. //
Β: Κάθε άλλο. //
Α: Υπάρχει κι ο πάγκος. //
Β: Μα, τι λέτε, πρόεδρε!
Α: Υπάρχει κι ο πάγκος, λέω.
Β: Όχι, όχι! Απλώς πριν συνεχίσουμε –
Α: Ναι;
Β: Πριν συνεχίσουμε, θα ήθελα να μου πείτε συγκεκριμένα –
Α: Ναι;
Β: αν θέλετε, το εξής: –
Α: Λέγε!
Β: Θέλετε να μιλήσουμε πρώτα για το κόμμα ή για το κανάλι;
Α: (Παύση.) Αυτό; Αυτό μόνο θες;
Β: Ναι, αυτό.
Α: Μπορείς να το επαναλάβεις, σε παρακαλώ;
Β: Από την αρχή;
Α: Από την αρχή, από το τέλος, απ' όπου θες.
Β: Θα ήθελα να μου πείτε συγκεκριμένα –
Α: Ναι;
Β: αν θέλετε –
Α: Ναι, ναι;
Β: το εξής: –
Α: Μη μου τα μασάς, λέγε!
Β: Μα, γιατί να τα μασάω, πρόεδρε; //
Α: Λέγε! //
Β: Θέλετε να μιλήσουμε πρώτα για το κόμμα –
Α: Ναι;
Β: ή για το κανάλι;
Α: Δεν το έπιασα το υπονοούμενο.
Β: Κανένα υπονοούμενο.
Α: Κανένα υπονοούμενο, ε;
Β: Κανένα υπονοούμενο. //
Α: Κανένα υπονοούμενο. //
Β: Ποιο υπονοούμενο;
Α: Τι σε ρώτησα, ρε, πριν;
Β: Πότε πριν;
Α: Πριν!
Β: Πριν... πριν... με ρωτήσατε –
Α: Ναι;
Β: Με ρωτήσατε αν μπορώ να επαναλάβω αυτό που –
Α: Πριν!
Β: Πιο πριν;
Α: Ναι, πιο πριν!
Β: Πιο πριν ... πιο πριν ... με ρωτήσατε ... αν με κουράζετε.
Α: Πριν!
Β: Πιο πριν;
Α: Πιο πριν!
Β: Πιο πριν ... πιο πριν ... με ρωτήσατε ... για τον ύμνο.
Α: Ποιον ύμνο;
Β: Του κόμματος.
Α: Του κόμματος.
Β: Του κόμματος.
Α: Την έχεις, δηλαδή, γραμμένη στ' αρχίδια σου την ομάδα; //
Β: Κύριε πρόεδρε //
Α: Στα παπάρια σου τα εισιτήρια; //
Β: Κύριε πρόεδρε //
Α: Σου βρωμάει ξαφνικά η φανέλα, μανάρι μου; //
Β: Με παρεξηγήσατε, κύριε πρόεδρε! //
Α: Εσύ με παρεξήγησες. Σε ξαναρωτάω, λοιπόν!
Β: Μάλιστα!
Α: Τον ύμνο,... –
Β: Μάλιστα!
Α: όταν ακούς τον ύμνο,... –
Β: Της ομάδας;
Α: Της ομάδας;
Β: Του κόμματος;
Α: Ο ύμνος είναι ύμνος, ρε πούστη άντρα! Και της ομάδας, και του κόμματος κι ο εθνικός.
Β: Κατάλαβα, κύριε πρόεδρε.
Α: Ένας είναι ο ύμνος, ρε καριόλη!
Β: Έχετε δίκιο, κύριε πρόεδρε!
Α: Λοιπόν, για να τελειώνουμε.
Β: Μάλιστα...
Α: Μία! Μία πρόταση έχεις να μου κάνεις που να με καλύπτει;
Β: Εννοείτε συνολικά;
Α: Συνολικά, ρωτάει ο μαλάκας!
Β: Μα -
Α: Άκου, αγορίνα μου: Έχεις 90!
Β: Ναι. //
Α: 90 δευτερόλεπτα έχεις. //
Β: Μάλιστα. //
Α: Ενάμισι λεπτό. //
Β: Μάλιστα. //
Α: Με το ρολόι. // (Παύση 90 δευτερολέπτων. Ακούγεται κάθε δευτερόλεπτο που περνάει. Ο Β ξεροκαταπίνει. Δυσκολεύεται.) Ακούω!
Β: Πρόεδρε, θα προβάλουμε πιο επιθετικά το φιλανθρωπικό σας έργο. Γέροι, γριές, πολύτεκνοι! Συσσίτια! Ορφανά! Άρρωστα παιδιά!
Α: (Παύση.) Κάβλα είσαι! (Σηκώνεται.) Γι' αυτό σ' αγαπάω, ρε πούστη! (Πλησιάζει τον Β.) Αποδίδεις στην πίεση. (Κάνει νόημα στον Β να σηκωθεί. Ο Β σηκώνεται. Τον αγκαλιάζει. Τον κοιτάζει κατά πρόσωπο:) Με έχεις φτιάξει άσχημα, ρε καριόλη. (Παύση, ενώ συνεχίζει να τον κοιτάζει.) Ξέρεις τι θέλω τώρα, ε; (Ο Α αμήχανος, κάνει διστακτικά νόημα με το κεφάλι “όχι”.) Έλα, μωρή κουφάλα, που δεν ξέρεις! (Παύση.) Έλα, πάμε μία τον ύμνο, να τον νιώσουμε! Τώρα! Εδώ! Μαζί!
Στο Δελτίο Τύπου της παράστασης αναφέρεται:
«Μικρές σκηνές, τραγούδια, ιντερμέδια συνθέτουν την παράσταση Γκλόρυ Νταίηζ, που διακωμωδεί επεισόδια από τη ζωή σε μια χώρα με ένδοξο παρελθόν. Η παράσταση συνδέει τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα με τη δημοκρατία της Βαϊμάρης: μια κοινωνία με ηττημένη ψυχολογία που εκφασίζεται. Αντλεί την αισθητική της από το γερμανικό καμπαρέ θέτοντας στο επίκεντρο την πολιτική σάτιρα.
Ακροβατεί ανάμεσα στο γελοίο και το τραγικό, σχολιάζοντας παράλληλα τη θέση του καλλιτέχνη - σαλτιμπάγκου, που σαρκάζει την πραγματικότητα από τη θέση του περιθωρίου ενώ την ίδια στιγμή υποφέρει αποτελώντας μέρος της.
Τρεις περφόρμερ-κλόουν ρίχνονται πάνω στη σκηνή απόλυτα εκτεθειμένοι στα βλέμματα των θεατών. Αμήχανοι αλλά απόλυτα διαθέσιμοι, επιτελούν το ρόλο τους ως όργανα της ανατροπής, διακινδυνεύοντας συνεχώς να ανατραπούν οι ίδιοι».
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενα: Αλέξανδρος Κυπριώτης
Σκηνοθεσία: Κλαίρη Χριστοπούλου
Δραματουργία: Κλαίρη Χριστοπούλου, Σόνια Σαμαρτζίδου, Αλέξανδρος Ζαφειριάδης
Σκηνικά – Κοστούμια: Σόνια Σαμαρτζίδου
Κίνηση: Δέσποινα Καπουλίτσα
Σχεδιασμός Φωτισμού: Αθηνά Μπανάβα
Χειρισμός Κονσόλας Ήχου: Θένια Χριστάκου
Φωτογραφίες: Θανάσης Κριτσωτάκης
Επικοινωνία: Απόστολος Λιάπης
Παραγωγή: Ομάδα ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Επί σκηνής:
Αλέξανδρος Ζαφειριάδης
Δέσποινα Καπουλίτσα
Κλαίρη Χριστοπούλου
Παραστάσεις: 2-7 Μαΐου 2019 εκτός Δευτέρας
Studio Vis Motrix (Έδισον 4)
Ώρα: 21:15, Διάρκεια: 70 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ, 8 ευρώ (μειωμένο: φοιτητικό, ανέργων, ατέλειες)
Πληροφορίες & κρατήσεις: Τ. 693 401 5275, καθημερινά 5:00-8:00 μ.μ.
