Εσωτερικός αιφνίδιος άνεμος |
σεντόνι λευκό ιστίο της νύχτας |
Τόπος παράξενος… |
Μνήμες εύθραυστων φωνημάτων |
της στιγμής το αβέβαιο σύνορο |
Κραυγή διαρρηγνύει |
το πορφυρό των Μυκηνών σκοτάδι |
Το σπέρμα συνθλίβεται |
Σε σκιερά φυλλώματα υποψία |
νέου παλμού ζωής αιωρείται |
Ανάβουν τους πυρσούς στο βωμό |
Ευωδιάζει το θυμίαμα |
(Μα) εμένα δε με γέννησε ποτέ |
η Κλυταιμνήστρα |
Η άλλη Πηνελόπη |
Έτσι τη θέλησε ο μύθος |
φαντασιώσεις να υφαίνει στωικά |
που τρέφουν την επιθυμία. |
Να αντέξει ο Οδυσσέας το ανίερο |
- τάχα για την πατρίδα- |
Πίστη αφοσίωση θυσία |
αυτά λέγαν |
και την επαινούσαν |
γιατί γνώριζαν |
πως χάρη σε κείνη |
είναι ήρωας. |
Όμως η ίδια σιωπά... |
(ποιήματα υφαίνει) |
και μόνο ισχυρίζεται |
πως είναι ψευδώνυμο το «Πηνελόπη» |
στο διαδίκτυο |
Παγοδρόμιο Γηροκομείου |
«Οι μουσικοί! Ήρθαν οι μουσικοί. |
Τα παπούτσια μου… |
Παρακαλώ∙ τα παπούτσια μου» |
Με χαμόγελο συγκατάβασης |
η Ναϊρί από τη Γεωργία |
σπρώχνει την αναπηρική πολυθρόνα |
στη λευκή πίστα∙ για ένα βαλς |
Β΄ Δημοτικού |
Περνάει περνάει το σχολικό | |
χάνεται μες στον κουρνιαχτό | |
ουρλιάζει χάνεται | |
Α΄ κοράκι: | «μαύρο χιόνι μαύρο χιόνι |
τα μαλλάκια της παγώνει» | |
Κόκκινο ψέμα η ζωγραφιά | |
γαλάζιο η μοναξιά των διαλειμμάτων | |
Κρύσταλλοι σωματικών εκκρίσεων | |
έκρηξη το κουδούνι | |
Η μπάλα επίμονη στους τοίχους... | |
Β΄ κοράκι: | «γαλάζια παντοφλάκια |
κόκκινα παντοφλάκια άδεια» | |
Α΄ κοράκι: | «μαύρο χιόνι μαύρο χιόνι |
τα χεράκια της παγώνει» | |
Ορθογραφία: δεν παίρνουμε | |
τα πράγματα των άλλων | |
Μελέτη περιβάλλοντος: δεν κοιτάμε | |
από το παράθυρο | |
Σκέφτομαι και γράφω: δελτίο καιρού | |
Α΄ κοράκι: | «μαύρο χιόνι μαύρο χιόνι |
την καρδούλα της παγώνει» | |
«Οχτώ και τρία! Ο χ τ ώκ α ι τ ρ ί α ; | |
Ρωξάνη, μ’ ακούς;» |
* * *
Μια φέτα καρπούζι |
οι βροχούλες της άνοιξης… |
Τα νοτισμένα ίχνη σου στην άσφαλτο |
κλέβουν τροχοί τρελών αυτοκινήτων |
Στο αναφιλητό των υαλοκαθαριστήρων |
ξεπλένεται το ασύμπτωτο |
* * *
Το μπλε πανωφόρι σου στη ράχη |
της καρέκλας σιωπηλό |
-περιτύλιγμα ακινησίας- |
μοιάζει αναμονή |
Η καλύπτρα χάσκει |
σε ξύλινους ώμους πάνω |
σ' ακούω να γελάς∙ σε κρύβει |
Αύριο θα σ' το στείλω |
με το ταχυδρομείο |
Τοπίο |
Ανάβουν οι λέξεις στις προκυμαίες |
της μνήμης |
Ρυθμικό ροκάνισμα αόρατου |
τρωκτικού |
αλλάζει το χώρο |
Ριγούν |
οι καθρέφτες |
στα μάτια των τίγρεων |
Να ερχόταν η άμπωτη... |
Ύβρις |
Κάποτε κοιτώντας τη σελήνη |
αφουγκράζεσαι… |
Στα βυθισμένα υπερωκεάνια |
των μεταστάντων |
άθελά σου |
ψηλαφώντας ίχνη |
επινοείς collages |
σε μέλλοντες τετελεσμένους |
Πηλός και ασήμι |
Κάποτε |
