Γλυκερία Μπασδέκη, Στέλλα travel - η γη της απαγγελίας

ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΞΗ

 

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ

 

Η Στέλλα καθισμένη. Μπροστά της ένα στημένο μικρόφωνο, τυλιγμένο πρόχειρα με κόκκινο πανί. Ντυμένη στα λευκά – φανελάκι κατάσαρκα, άσπρη κοντή φουστίτσα με πιέτες – σαν παρέλασης. Στο λαιμό ένας κόκκινος σταυρός, κάτι σαν κομποσχοίνι.

 

Κρατάει σφιχτά μια τσάντα – σαν διαφημιστικό σακ βουαγιάζ πρακτορείου ταξιδίων – σχέδια με φοίνικες, εξωτικοπροορισμοί – με μεγάλα γράμματα το logo Paradise travel, κρεμασμένη με λουρί χιαστί.

 

ΣΤΕΛΛΑ [παίρνει το μικρόφωνο, αρχίζει]

το μεγάλο της προσφοράς... με άρωμα λεβάντα... μονορούφι... σπλήνες, συκώτια... σκατά τα ’κανε... στο παλιό είναι, Δ69, κωλονεκροταφείο, όλο γριές... νεοτάτη, νεοτάτη μού πέταγαν... χέστηκα... γιά δες το τσουλί, αυτό την έστειλε... αυτά έλεγαν... από μέσα τους τα ’λεγαν... άκουγα... το από μέσα τ’ ακούω... το απ’ έξω χάνω... σκατά τα ’κανε... σκατά χλωρίνη, σκατά κλινέξ, σκατά μανούλα... όλο το λύκειο εκεί το ’βγαλα, με την τσαντούλα, κανονικά... αρχαία, φυσικοχημείες... στο παλιό... αλλού δεν άντεχα... τρεις με πέντε, τρεις με έξι... τα καλοκαίρια μέχρι το κλείσιμο, μ’ έμαθε ο φύλακας... δεν είχα και διαβάσματα... χλωρίνη τής άφηνα να την τσατίσω... ούτε ένα κερί... ούτε ένα ψοφογαρίφαλο... χλωρίνη της προσφοράς... ένα συν ένα... να ’χει να πίνει... σκατά... πιο σκατά δε μπορούσε...

 

[Σταματά, ανάβει τσιγάρο.]

 

... μ’ αρέσει να λέω σκατά – σκατά, μουνί, κώλος... αυτά κυρίως... και σε συνδυασμούς... πίπα κώλος... μουνί καπέλο... σκατά ολέ... αυτά γλιστράν στη γλώσσα, κυλάνε, μ’ αρέσουν – και μαλάκας, καθαρό, μαλάκας – όχι μαλακισμένο, ρε συ μαλακισμένο... αυτά γδέρνουν... κωλολέξεις... μαλάκας... να βουλιάζει η γλώσσα, να χάνεται... σαν ποίημα να βγαίνει... και ποιήματα, και ποιήματα μ’ αρέσει να λέω... ποιήματα... απέξω... να τα μαθαίνω απέξω και να τα λέω... αυτά του σχολείου πιο πολύ... μνημόσυνα πεσόντων, στέψεις ηρώων, χριστούγεννα, πρωτοχρονιά, τρεις ιεράρχαι, εικοστή ογδόη, εικοστή πέμπτη, το σούλι, το ζάλογγο...

 

ήθελα αυτούς τους ήρωες όλους να στεφανώσω,

μα ας έρθει τώρα ο μπάυρον, σ’ αυτόν τώρα να δώσω

τη δάφνη την ελληνική, τρόπαιο των ελλήνων

κι ας είναι τούτη η τιμή όλων των φιλελλήνων!

 

λατρεμένο... μετά ερχόταν ο σωτήρης που έμενε στον τρίτο, τον στεφάνωνα, ελλάς με κουρτίνα... απ’ τα πρώτα σουξέ... προ χλωρίνης αυτά... α ναι, υπάρχει η στέλλα π.Χ. κι η στέλλα μ.Χ. – προ Χλωρίνης, μετά- Χλωρίνης... λεβάντα, πεύκο, λεμόνι... όλες μανούλα μυρίζουν... ανοίγεις την κωλοχλωρίνη και σου ’ρχεται μανούλα... αυτό πρέπει να το είπα στην κατασκήνωση... τρελό χειροκρότημα...

 

[Παίρνει το μικρόφωνο, υπόκλιση, κλασική κίνηση με φούστα στις απαγγελίες.]

 

τη χαρά σου και τη λύπη

με τη μάνα τη μοιράζεις

ποθητά την αγκαλιάζεις

δεν της κρύβεις μυστικό

 

εις τον κόσμον άλλο πλάσμα

δε θα βρεις να σε μαντεύει

σαν τη μάνα που λατρεύει

σαν τη μάνα που πονεί

 

την υγειά της, τη ζωή της,

όλα η μάνα τ’ αψηφάει

για το τέκνο π’ αγαπάει,

για το τέκνο που φιλεί.

 

... ωδείο δεν πήγα, από κάτι κασέτες με τη βέμπο έμαθα... ούτε νότες, τίποτε... ούτε μια νότα, αγάπη μου, ούτε μια νότα, ρε σκύλα, που να μην έλιωνες... για το τέκνο που αγαπάει, για το τέκνο που φιλεί... νεκροφιλεί, νεκροφιλεί να λες, εσύ με νεκροφίλησες, με γλώσσα με νεκροφίλησες κι ας πέθανες πρώτη... κι επίσης μ’ αρέσει να πηδιέμαι, συνέχεια... να πηδιέμαι και ν’ αγαπάω τρελά... να σπάω τα μούτρα μου... να πηδιέμαι και ν’ αγαπάω... αυτά μ’ αρέσουν βασικά...

 

[Κάθεται στο κρεβάτι.]

 

... από νεκροταφεία και ποιήματα ξέρω πολλά... δεν έχω παράπονο... όχι... να με κάψει ο θεός αν έχω παράπονο...

 

[Σβήνει το τσιγάρο, φτιάχνει τη φούστα της. Τα φώτα χαμηλώνουν.]

 

[...]

 

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το θεατρικό έργο της Γλυκερίας Μπασδέκη ΣΤΕΛΛΑ travel: η γη της απαγγελίας, το οποίο περιλαμβάνεται μαζί με άλλα τρία θεατρικά έργα της (Ραμόνα travel / η γη της καλοσύνης, Donna abbandonata ή πολύ με στεναχωρήσατε κύριε Γιώργο μου και αχ! / (ξανα)διαβάζοντας την Κερένια κούκλα του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου) στο συλλεκτικό τόμο Τέσσερα θεατρικά, τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Bibliothèque.   

 

Η φωτογραφία που συνοδεύει την ανάρτηση είναι του Πάνου Μιχαήλ από την παράσταση του θεατρικού έργου από την bijoux de Kant. 

 

 

 

Η Γλυκερία Μπασδέκη γεννήθηκε στη Λάρισα, ζει στην Ξάνθη και διδάσκει στο Εσπερινό λύκειο. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Είναι επικίνδυνο ν' ανοίγεις την πόρτα σου σε άγνωστες μικρές (Πλέθρον, 1989), Σύρε καλέ την άλυσον (Ενδυμίων, 2012) [η οποία επανεκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2014 από τις εκδόσεις Bibliothèque] και Κανείς δε θυμάται τον Γιάτσεκ Γκμοχ (ανέκδοτη). Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Γερμανικά και στα Αγγλικά. Πρόσφατα συμπεριλήφθησαν ποιήματά της στη συλλογή σύγχρονης ελληνικής ποίησης Austerity Measures που κυκλοφόρησε από την Penguin Random House UK. Έχει επίσης γράψει διηγήματα και έχει συμμετάσχει στις συλλογικές εκδόσεις Πρώτη γραφή (Μίνωας, 2001), 13 νέοι συγγραφείς (Νεφέλη, 2002) και 11 λέξεις (Εκδόσεις Καλέντης 2013).

 

Η Γλυκερία Μπασδέκη γράφει επίσης στη LiFO, στη στήλη της CRYING GAME (παλιότερα άρθρα της στήλης εδώ), στο μπλογκ της bijoux de Kant και κάθε Σάββατο στη στήλη «Δοκιμές» της ηλεκτρονικής Bibliothèque.

 

Στη σελίδες της Logotexnia21 δημοσιεύονται επίσης αποσπάσματα από τα θεατρικά έργα της Ραμόνα travel / η γη της καλοσύνης, Donna abbandonata ή πολύ με στεναχωρήσατε κύριε Γιώργο μου, αχ! / (ξανα)διαβάζοντας την Κερένια κούκλα του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου (εδώ και εδώ), τα ποιήματα «Μερικές φορές φοβάμαι πολύ», «Πάρτυ επιθετικών», το μικρό πεζό «αυτό δεν είναι ένα διήγημα~», και τα διηγήματα «μαύρη σοκολάτα» και «ένα το χελιδόνι».

 

Διαβάστε μία συνέντευξη της Γλυκερίας Μπασδέκη στη Μάνια Ζούση για την εφημερίδα Αυγή.