Δημήτρης Κουρούμπαλης, R.I.P. Romeos Ioulietta Panta

[...]

(μπαίνει το αγόρι το κορίτσι τον ρωτάει)

Κ: Εσείς έχετε σκοτώσει;

Α: Όχι

Κ: Θα σκοτώνατε;

Α: Δεν ξέρω

Κ: Αν σκοτωνόταν μπροστά σας ο φίλος σας θα σκοτώνατε αυτόν που τον σκότωσε;

Α: Δεν ξέρω

Κ: Αν ήταν να πεθάνετε επειδή σκοτώσατε, θα σκοτώνατε για να μην σκοτωθείτε;

Α: Πώς γίνεται;

Κ: Γυναίκα θα σκοτώνατε;

Α: Αυτό ποτέ

Κ: Έχετε πάει με γυναίκα;

Α: Ορίστε;

Κ: Ούτε εγώ με άντρα. Όχι επειδή είμαι μικρή, απλώς πάω κόντρα επειδή το κάνουν όλοι τόσο εύκολα. Όχι, δεν μου είναι δύσκολο, νιώθω την αφθονία μέσα μου σα θάλασσα, όση κι αν δίνω τόση περισσότερη έχω, έχω δίνω, έχω δίνω, δεν έχω, δίνω, είναι αστείρευτη. Εσείς πιστεύετε ότι είναι τόσο άσχημα τα πράγματα;

Α: Δεν θα μπορούσαν να είναι χειρότερα

Κ: Γιατί;

Α: Δεν υπάρχει ανακούφιση. Πουθενά.

Κ: Είστε λυπημένος;

Α: Έτσι νομίζω

Κ: Η λύπη δεν κατορθώνει τίποτα. Και το μολύβι είναι λυπημένο και πάει στον πάτο.

Α: Ευχαριστώ

Κ: Σας προσέβαλα;

Α: Μου είπατε την γνώμη σας

Κ: Πάω στοίχημα ότι είστε λυπημένος από αγάπη

Α: Όχι

Κ: Όχι αγάπη;

Α: Όχι. Ποια αγάπη; Πάει η αγάπη

Κ: Πού πάει;

Α: Έφυγε

Κ: Δεν φεύγει η αγάπη

Α: Γιατί;

Κ: Δεν είναι αέρας

Α: Τι είναι;

Κ: Πραγματικότητα.

Α: Αστειεύεστε

Κ: Η αγάπη είναι πιο πραγματική από αυτό που γίνεται εκεί έξω

Α: Είστε αισιόδοξη

Κ: Είστε αγανακτισμένος

Α: Πού τους θυμηθήκατε; Παλιά ιστορία

Κ: Αυτά λέγαν κι αυτοί

Α: Είχαν ολόκληρα κατεβατά, να δείτε πώς πήγαιναν;

Κ: Μίσος που αγαπάει αγάπη που μισεί, όλα γεννιούνται απ’ το τίποτα, μια παρωδία σκέτη και μισή, τα φτερά μας έχουν σίδερο, η υγεία μας αρρώστια, οι γέροι πεθαίνουν από ίκτερο, οι φούρνοι πουλάνε όστια, εξουσίες ανίκανες αλλά πολλές, ένα χάος από σωστές μορφές τίποτα δεν ξέρει τι είναι και όλοι ξέρουν πώς τίποτα δεν είναι.

Α: Ναι. Αυτό όμως δεν ζούμε;

Κ: Δεν ξέρω. Μπορεί με πολλά λόγια μπορεί. Εσείς όμως είστε λυπημένος

Α: Και;

Κ: Μα είστε νέος

Α: Οι νέοι στις μέρες μας σκοτώνονται όχι γι’ αυτά που πιστεύουν, αλλά για να μην νικήσουν οι άλλοι. Τρέλα. Οι νέοι στις μέρες μας σκέφτονται πότε θα πάρουν σύνταξη. Παραφύσιν. Οι νέοι στις μέρες μας πέφτουν πιο εύκολα στο κρεβάτι απ’ ό,τι αγοράζουν τα ρούχα που θα βγάλουν για να γαμηθούν. Επανάσταση. Αφού δεν μπορεί κανείς ν’ αγαπήσει γιατί να μπορώ εγώ, γιατί να θέλω.

Κ: Για να πεθάνετε πιο ήσυχος. Γεια σας.

(Βγαίνει το κορίτσι.)

[...]

 

 

 

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το θεατρικό έργο του Δημήτρη Κουρούμπαλη R.I.P. Romeos Ioulietta Panta, που παίζεται και πάλι από τις 4 Μαρτίου έως τις 5 Απριλίου 2015 στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Η Κατερίνα Λούρα και ο Δημήτρης Κουρούμπαλης σε συνεργασία με τη Φρόσω Κορρού, μετά την επιτυχία της παράστασης R.I.P. στο BIOS και στο Ελληνικό Φεστιβάλ το 2014, την επαναπροσεγγίζουν προσαρμόζοντάς την στο Δώμα του θεάτρου του νέου Κόσμου. Σύμφωνα με τους συντελεστές της παράστασης πρόκειται για «ένα σύγχρονο love story σε πρωτότυπο κείμενο με μακρινές αναφορές στην διαχρονική σαιξπηρική ιστορία αγάπης. [...] Η ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας στροβιλίζεται στο χώρο και στο χρόνο και γίνεται το οδοιπορικό δύο νέων στη σύγχρονη, θορυβώδη πόλη. Γύρω τους το αστικό τοπίο σπαράζεται από γενικευμένη εμφύλια διαμάχη. [...] Το τραγικό ζευγάρι μόλις που προλαβαίνει να ερωτευτεί και οδηγείται στην αυτοκτονία. Η μόνη τους ελπίδα βρίσκεται στον άλλο κόσμο.Το κείμενο του R.I.P. μιλάει για πόλεμο, μιλάει για μέλλον, μιλάει για νέους χωρίς αγάπη και χωρίς πάθος. Είναι συγχρόνως ένα ρέκβιεμ κι ένα κάλεσμα σε επανάσταση».

Συντελεστές

Κείμενο: Δημήτρης Κουρούμπαλης

Σκηνοθετική δημιουργία: Φρόσω Κορρού, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Κατερίνα Λούρα

Χορογραφίες – Επιμέλεια κίνησης: Φρόσω Κορρού

Μουσική: Lost Bodies

Σκηνικά: Θόδωρος Πολίτης

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Κοστούμια: Άγγελος Μέντης

Παραγωγή: So7, Θέατρο Δέντρο

Παίζουν: Κατερίνα Λούρα, Δημήτρης Κουρούμπαλης

Το διάταγμα του ηγεμόνα διαβάζει ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης

Στην παράσταση χρησιμοποιούνται λέξεις και φράσεις από το κείμενο του Σαίξπηρ στο πρωτότυπο (Α΄ Πράξη σκηνή 1) και στις μεταφράσεις των Δ. Καψάλη και Κ. Καρθαίου.