Αυγή Μελέτη, Η παντόφλα
Πάντως, πολλές φορές αυτο-οριζόμαστε δίχως να γνωρίζουμε
τέλεια την ουσία του ορισμού που επιλέγουμε. Εμένα αυτό κάποιες φορές με έκανε
δυστυχή. Και όχι μόνο εμένα. Αλλά και τους γύρω μου. Και δεν ξέρω αν κάποιοι
ορισμοί όντως είναι κάτι άλλο πέρα από ορισμοί. Αν δεν είναι,
τότε αυτο-οριζόμαστε με κάτι που καν δεν υπάρχει. Κάνω όλο αυτόν τον πρόλογο
γιατί θα ήθελα να συνεχίσω με αυτό για το οποίο ξεκίνησα να μιλάω προηγουμένως
και κάποιοι από εσάς με στραβοκοιτάξατε, δηλαδή το ότι είμαι μια παντόφλα. Η
παντόφλα έχει έναν συγκεκριμένο ορισμό που της το δίνουν το σχήμα, το υλικό κι
η χρήση της. Δεν είστε παντόφλα, κύριε, μου είπε ένας ανόητος. Οι παντόφλες δε
μιλούν. Και που το ξέρετε εσείς, κύριε; Τις έχετε ακούσει ποτέ να μη
μιλούν;
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε το ακριβές νοητικό περιεχόμενο της
ερώτησής μου και τη λεπτή διαφορά που δείχνει, ξεκάθαρα νομίζω, η αντιστροφή
της.
Οι παντόφλες, κύριε, δεν έχουν μάτια, δεν έχουν στόμα και
μύτη, ούτε αναπνέουν, συνέχισε εκείνος ο ανόητος με μεγαλύτερη ειρωνεία κι
επιμονή. Είμαι εξελιγμένο μοντέλο, κύριέ μου, του αντέτεινα. Ποιος εμποδίζει μια
παντόφλα να εξελιχθεί; Με εννοείτε; Όχι μόνο έχω συγκεκριμένο ορισμό αλλά μπορώ
και να τον επεκτείνω. Ο ορισμός πλέον δε με ορίζει αλλά τον ορίζω. Όχι, για
σκεφτείτε το λίγο αυτό. Δεν το βρίσκετε μεγαλοφυές; Όχι, μου απάντησε ο κάπρος,
λέτε γελοία πράγματα. Αν είστε παντόφλα, ελάτε να σας φορέσω. Τα πόδια μου
κρυώνουν. Ελάτε λοιπόν. Ξεχνάτε, κύριε, του είπα με περιφρόνηση -την οποία
ελπίζω ότι είχε την ελάχιστη απαιτούμενη οξυδέρκεια για να διακρίνει-, ότι οι
παντόφλες δεν «έρχονται» για να τις φορέσουν. Μια παντόφλα δεν περπατάει προς το
πόδι της. Το πόδι περπατάει προς αυτήν. Ελάτε λοιπόν εσείς. Φορέστε με.
Δοκιμάστε με. Ο κρετίνος με κοίταζε με το στόμα ανοιχτό. Συγχύστηκε και έκατσε
ξανά στη θέση του απλώς, κουνώντας το χονδροειδές κεφάλι του δήθεν προς επίφαση
της δικής μου βλακείας κι όχι της δικής του. Οι άνθρωποι του είδους του
αντιδρούν με παρόμοιες πρωτόγονες αντανακλαστικές νοητικές κινήσεις, τις οποίες
μόνο οι ίδιοι κατανοούν μέσα στον κόσμο των ακατανόητων νοημάτων τους.
Έλεγα λοιπόν ότι είμαι μια παντόφλα και ότι οι παντόφλες έχουν
ένα πολύ συγκεκριμένο ορισμό, ο οποίος περικλείεται στη χρήση και τη μορφή τους.
Βάσει των υπαρχουσών μορφών μιας παντόφλας αλλά και βάσει της περιορισμένης
χρήσης τους, φυσικά και δεν είμαι παντόφλα. Με τα μάτια ενός ηλίθιου πάντα.
Όμως, όπως είπα και παραπάνω, τι είναι αυτό που θα με εμποδίσει να επεκτείνω τον
ίδιο τον ορισμό μου; Είμαι μια παντόφλα 1,82 με χέρια και πόδια. Μια παντόφλα
που περπατάει και τρώει. Και όποιος θέλει να με φορέσει δεν έχει παρά να ψάξει
για το ζευγάρι μου. Μπορεί να φοριέμαι με διαφορετικό τρόπο αλλά αυτό αλλάζει σε
τίποτα τον αυτο-ορισμό μου; Όχι. Και όσες αντιρρήσεις και να έχετε εσείς, εγώ απλώς γελώ
μαζί τους.
