33 Ιανουαρίου, Μόναχο, 1925½
Αγαπητέ αγαπημένε!
Με χέρια που κλαίνε παίρνω την πένα στα χέρια μου και σου γράφω. –
Γιατί άραγε έχεις να γράψεις τόσο καιρό, ενώ πρόσφατα έγραψες πως θα μου γράφεις αν δεν σου γράφω εγώ. – Ο πατέρας μου μου έγραψε και εχθές. Εκείνος γράφει πως σου έγραψε. Εσύ όμως δεν μου έγραψες λέξη πως σου έγραψε.
Αν μου είχες γράψει μια λέξη πως ο πατέρας μου σου έγραψε, θα του είχα γράψει του πατέρα μου πως ήθελες ήδη να του γράψεις εσύ, αλλά πως δυστυχώς δεν είχες καθόλου χρόνο για γράμματα, αλλιώς θα του είχες ήδη γράψει.
Είναι πολύ λυπηρό αυτό με τα συνεχή τα γράμματά μας, επειδή ούτε σ’ ένα και μοναδικό γράμμα που σου έγραψα δεν μου έγραψες απάντηση εσύ.
Αν δεν μπορούσες να γράψεις, θα ήταν κάτι άλλο, τότε δεν θα σου έγραφα καθόλου, εσύ όμως μπορείς να γράψεις και όμως δεν γράφεις, αν δεν σου γράψω εγώ.
Κλείνω το γράμμα μου κι ελπίζω να μου γράψεις επιτέλους κάποια στιγμή, αλλιώς αυτό θα είναι το τελευταίο γράμμα μου που θα σου έχω γράψει. Αν όμως πρόκειται κι αυτή τη φορά πάλι να μη γράψεις, γράψε μου τουλάχιστον πως δεν θέλεις γενικά να μου γράφεις, έτσι θα ξέρω τουλάχιστον γιατί δεν μου έγραψες ποτέ.
Συγχώρεσέ μου τα άσχημα τα γράμματα, πάντοτε, όταν γράφω, με πιάνει αυτή η δυστονία στο χέρι απ’ το γράψιμο, εσένα φυσικά ποτέ δεν σε πιάνει δυστονία στο χέρι απ’ το γράψιμο, γιατί εσύ ποτέ δεν γράφεις.
Χαιρετισμούς και φιλιά
Δική σου Ν. Ν.
Μετάφραση από τα Γερμανικά: Αλέξανδρος Κυπριώτης
Ο Καρλ Φαλεντίν (1882-1948) ήταν Γερμανός κωμικός, λαϊκός τραγουδιστής, συγγραφέας και κινηματογραφικός παραγωγός. Ήταν φίλος του Μπέρτολτ Μπρεχτ, με τον οποίο είχε συνεργαστεί και τον οποίο επηρέασε στο όψιμο έργο του. Στους θαυμαστές του Καρλ Φαλεντίν συγκαταλέγονταν ο Άλφρεντ Κερ και ο Κουρτ Τουχόλσκι.
