Μυρτώ Τάσιου, Η Αλίκη δε μένει πια εδώ

 

Κι εκείνη όλη της τη ζωή πέρασε ελπίζοντας

πως θα αλλάξουν τα πράγματα·

το θυμάμαι, Κατερίνα

ήσουν εσύ που περίμενες ώρες ατελείωτες

ένα σημάδι πως είμαστε ακόμα ζωντανοί.

Σου γράφω γιατί έμεινες μόνη σου με τα φαντάσματα

εγώ δεν μπόρεσα, πήγα σε άλλη γη

που το πάθος για τη ζωή

γίνεται ένα με τη μουσική

και οι πληγές μένουν ένα ενθύμιο

στον μπουφέ με τις φωτογραφίες

των συγγενών που πέθαναν.

Κάθε φορά που μιλάω για σένα

δάκρυα ποτάμια· είσαι η ψυχή κι η βροχή

ψυχούλα μου.

 

 

Το ποίημα «Η Αλίκη δε μένει πια εδώ» είναι από την ομώνυμη ποιητική συλλογή της Μυρτώς Τάσιου, που κυκλοφόρησε το 2014 από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Στο αυτοβιογραφικό σημείωμα που συνοδεύει το βιβλίο γράφει η ίδια:

«Γεννήθηκα στις 10 Οκτωβρίου 1967. Μητέρα μου είναι η Κατερίνα Γώγου, ηθοποιός και ποιήτρια. Πατέρας μου είναι ο Παύλος Τάσιος, σκηνοθέτης. Και οι δύο πέθαναν νέοι.

Όταν ήμουν μικρή, πήγα στη Σχολή Μοντεσόρι και μετά έβγαλα μια καλών τεχνών, γιατί είχα πάθος για τη ζωγραφική. Μετά ειδικεύτηκα στη βυζαντινή τέχνη. Άρχισα να δουλεύω με τον Μιχάλη Αγγελιδάκη.

Στο μεταξύ έκανε μπαμ η επιτυχία της Κατερίνας. Δυστυχώς έφερε αντίθετα αποτελέσματα. Άρχισε να πίνει και να αυτοκαταστρέφεται με όλους τους τρόπους. Ένιωθα ενοχές που δεν μπορούσα να τη βοηθήσω και μπλέχτηκα κι εγώ μέσα.

Ο πατέρας μου με παρακολουθούσε διακριτικά. Μου έκανε την πρόταση να πάω στην κοινότητα Saman στο Παλέρμο κι εγώ δέχτηκα.

Ένα χρόνο μετά το θάνατο της Κατερίνας άρχισα να παίρνω τα πάνω μου. Ξανάρχισα να ζωγραφίζω και να γράφω. Έβλεπα το μέλλον μου με διαφορετικό τρόπο. Όλες οι αναμνήσεις έγιναν πεταλούδες, πέρασαν. Είκοσι χρόνια πέταξαν. Το μόνο που ζητάω είναι να ζήσω ελεύθερη χρωματιστά».

 

 

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου γράφει:

«Αυτό το βιβλίο είναι ένα πέρασμα

απ’ το παρελθόν στο μέλλον

μία συνέχεια από το θάνατο στη ζωή

απ’ το ψέμα στην αλήθεια.

Η Αλίκη είναι η ψυχή μου που θέλει να ξεφύγει

απ’ την κόλαση, φυλακισμένη 20 χρόνια τώρα.

Καταλαβαίνει πως μόνη της θα γλείφει τις πληγές της.

Μόνη της θα περπατάει πάνω στ’ αγκάθια.

Η αγάπη πονάει. Πονάει όπως η αλήθεια.

Και ό,τι γράφω σε αυτές τις ρίγες είναι αλήθεια. Η φαντασία μου παρέμεινε ίδια. Τώρα είμαι ελεύθερη, μεθυσμένη από ήλιο.

Ζω, ξαναζώ. Νιώθω τις λέξεις που η μία δίπλα στην άλλη κάνουν προτάσεις ολόκληρες από ωραίες ή άσχημες εικόνες. Παίζω με τη φωτιά

Διηγούμαι παιδιά ευαίσθητα που δεν άντεξαν Droga – Alcool, σίγουρα ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή.

Εγώ κατάφερα να την κοπανήσω.

Να με. «Η Αλίκη δε μένει πια εδώ».

Σε ένα ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων.

Περπατάω με το κεφάλι ψηλά. Νίκησα.

Τώρα η ψυχή μου ησύχασε.

Αυτό το βιβλίο το χαρίζω σε όποιον αγωνίζεται ακόμα, γιατί "LA VITA E BELLA"».

(μουσικό διάλειμμα)

Την Τετάρτη, 4 Μαρτίου 2015, στις 8 μ.μ., στο Θέατρο Εμπρός η Όλια Λαζαρίδου θα διαβάσει ποιήματα από τη συλλογή της Μυρτώς Τάσιου Η Αλίκη δε μένει πια εδώ, ενώ οι Σόφια Γεωργοβασίλη, Δανάη Ρούσσου, Αθηνά Δεληάδη, Αγγελίνα Γεροστάθη και Έλενα Μεγγρέλη θα διαβάσουν ποιήματα της Κατερίνας Γώγου. Στην ίδια εκδήλωση θα ακουστούν δύο κείμενα για την ποίηση της Κατερίνας Γώγου, γραμμένα από τους Σαμσών Ρακά και Silent Crossing, και ένα για τη Μυρτώ Τάσιου, γραμμένο από τη Γλυκερία Μπασδέκη. Θα συμμετέχουν επίσης ο Σταύρος Τσιώλης και η Μελίνα Τανάγρη, ενώ μετά την εκδήλωση θα ακολουθήσει συζήτηση και η Καλλιόπη Τακάκη θα επιμεληθεί τη μουσική. Η είσοδος είναι ελεύθερη. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.