Miranda July, Το κοινόχρηστο αίθριο

 

Μετράει, ακόμα κι αν έγινε ενώ ήταν αναίσθητος. Μετράει διπλά γιατί το μυαλό συχνά κάνει λάθη, ερωτεύεται τον λάθος άνθρωπο. Αλλά κάτω εκεί, στο πηγάδι, που δεν υπάρχει φως, μόνο νερό ηλικίας χιλιάδων χρόνων, ένας άνδρας δεν έχει λόγο να κάνει λάθη. Ο Θεός λέει κάν’ το και το κάνεις. Αγάπησέ την, και αυτό είναι. Είναι ο γείτονάς μου. Είναι Κορεάτικης καταγωγής. Το όνομά του είναι Βίνσεντ Τσανγκ. Δεν ξέρει μεθόδους αυτοάμυνας. Όταν λες τη λέξη «Κορεάτης» ορισμένοι άνθρωποι αμέσως σκέφτονται τον καθηγητή αυτοάμυνας του Τσάκι Τσαν, τον μεγάλο δάσκαλο Κιμ Τζιν Παλ. Εγώ σκέφτομαι τον Βίνσεντ.

 

Ποιο είναι το πιο τρομακτικό πράγμα που σας συνέβη ποτέ; Έχει να κάνει με αυτοκίνητο; Ήταν σε σκάφος; Το έκανε κάποιο ζώο; Αν απαντήσατε ναι σε κάποια από αυτές τις ερωτήσεις, δεν εκπλήσσομαι. Τα τρακαρίσματα, τα ναυάγια και τα ζώα είναι πολύ τρομακτικά πράγματα. Γιατί δεν κάνετε τη χάρη στον εαυτό σας να κρατηθείτε μακριά τους;

 

Ο Βίνσεντ έχει μια σύζυγο που τη λένε Έλενα. Είναι Ελληνίδα με ξανθά μαλλιά. Βαμμένα. Είχα σκοπό να είμαι ευγενική και να μην αναφέρω ότι είναι βαμμένα, αλλά πραγματικά δεν νομίζω ότι τη νοιάζει ποιος το ξέρει και ποιος όχι. Βασικά νομίζω ότι το στυλ βαμμένο με τις ρίζες να φαίνονται ήταν ο αρχικός της στόχος. Φαντάσου να ήμασταν κολλητές. Φαντάσου, ας πούμε, να δανειζόμουν ένα ρούχο της και μετά να μου έλεγε: Σου πάει καλύτερα, κράτα το. Φαντάσου να με έπαιρνε τηλέφωνο κλαίγοντας και να έπρεπε να πάω από κει, να την παρηγορήσω στην κουζίνα, και να προσπαθούσε ο Βίνσεντ να μπει μέσα κι εμείς να του λέγαμε: Μην ανακατεύεσαι, αυτά είναι γυναικεία θέματα! Είχα δει κάτι τέτοιο να συμβαίνει στην τηλεόραση. Δύο γυναίκες μιλούσαν για κάτι κλεμμένα εσώρουχα και ένας άνδρας μπήκε μέσα και του είπαν: Μην ανακατεύεσαι, αυτά είναι γυναικεία θέματα! Ένας λόγος που εγώ και η Έλενα δεν θα γίνουμε ποτέ κολλητές είναι το ότι εγώ έχω σχεδόν το μισό της ύψος. Οι άνθρωποι τείνουν να συναναστρέφονται ανθρώπους του ίδιου ύψους, γιατί είναι πιο ξεκούραστο για τον αυχένα τους. Εκτός αν πρόκειται για ερωτική σχέση. Σ΄ αυτή την περίπτωση η διαφορά θεωρείται σέξυ. Σημαίνει: είμαι διατεθειμένος να φτάσω πολύ ψηλά για σένα, ή να πέσω πολύ χαμηλά.

 

Αν είσαι λυπημένος, ρώτα τον εαυτό σου γιατί. Μετά τηλεφώνησε σε κάποιον, και πες την απάντηση. Αν δεν γνωρίζεις κανέναν, πάρε τις πληροφορίες και πες το στον υπάλληλο ή την υπάλληλο που θα το σηκώσει. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι οι υπάλληλοι στις πληροφορίες είναι υποχρεωμένοι να σε ακούσουν, έτσι λέει ο νόμος. Επίσης, ο ταχυδρόμος δεν επιτρέπεται να μπει στο σπίτι σου, αλλά μπορείς να του μιλήσεις ενώ βρίσκεστε σε δημόσιο χώρο έως και για τέσσερα λεπτά ή μέχρι να θελήσει να φύγει, όποιο συμβεί πρώτο.

 

Ο Βίνσεντ ήταν στο κοινόχρηστο αίθριο. Θα σας πω γι΄ αυτό το αίθριο. Είναι κοινόχρηστο. Όταν μετακόμισα, ο σπιτονοικοκύρης μού είπε ότι το αίθριο είναι κοινό και για το κάτω και για το πάνω διαμέρισμα. Εγώ είμαι στο πάνω. Μου είπε: Μην ντρέπεσαι να το χρησιμοποιείς, στο κάτω κάτω το ίδιο νοίκι μ’ αυτούς πληρώνεις. Αυτό που σίγουρα δεν ξέρω είναι αν το είχε πει στον Βίνσεντ και στην Έλενα ότι είναι κοινόχρηστο το αίθριο. Προσπάθησα να επισημάνω και τη δική μου ιδιοκτησία αφήνοντας πότε πότε κάτι δικό μου εκεί, όπως τα παπούτσια μου, ή μια άλλη φορά ένα πασχαλινό διακοσμητικό αυγό. Επίσης προσπαθώ να περνώ τον ίδιο ακριβώς χρόνο στο αίθριο όσο κι εκείνοι. Έτσι ξέρω ότι ο καθένας παίρνει αυτό που πληρώνει. Κάθε φορά που τους βλέπω εκεί έξω, κάνω ένα σημαδάκι στο ημερολόγιό μου. Την επόμενη φορά που το αίθριο είναι άδειο, πάω και κάθομαι εγώ εκεί. Και τότε σβήνω το σημάδι. Μερικές φορές μένω πίσω και έτσι στο τέλος του μήνα χρειάζεται να κάθομαι πολλές ώρες για να αναπληρώσω.

 

Ο Βίνσεντ ήταν στο κοινόχρηστο αίθριο. Θα σας πω για τον Βίνσεντ. Είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του Νέου Άνδρα. Ίσως να έχετε διαβάσει το άρθρο για τον Νέο Άνδρα στο Cosmopolitan του περασμένου μήνα. Ο Νέος Άνδρας είναι σε επαφή με τα συναισθήματά του περισσότερο και από τις γυναίκες, και ο Νέος Άνδρας κλαίει. Ο Νέος Άνδρας θέλει να κάνει παιδιά, λαχταρά να γεννήσει, γι’ αυτό μερικές φορές όταν κλαίει είναι γιατί ακριβώς δεν μπορεί: δεν υπάρχει δίοδος για το μωρό. Ο Νέος Άνδρας μόνο δίνει και δίνει και δίνει. Έτσι είναι και ο Βίνσεντ. Μια φορά τον είδα να κάνει μασάζ στην Έλενα στο κοινόχρηστο αίθριο. Πράγμα κάπως ειρωνικό γιατί ο Βίνσεντ είναι αυτός που χρειάζεται μασάζ. Πάσχει από μια ελαφρά μορφή επιληψίας. Ο σπιτονοικοκύρης μού το είπε όταν μετακόμισα, έτσι προληπτικά. Ο Νέος Άνδρας είναι κάπως ευάλωτος και επίσης ο Βίνσεντ είναι καλλιτεχνικός διευθυντής, που είναι πολύ χαρακτηριστικό επάγγελμα Νέου Άνδρα. Μου το είπε αυτό μια μέρα που βγαίναμε ταυτόχρονα από το κτίριο. Είναι καλλιτεχνικός διευθυντής ενός περιοδικού με το όνομα Ρίσκο. Αυτή είναι μια ασυνήθιστη σύμπτωση, γιατί εγώ είμαι υπεύθυνη σε ένα τυπογραφείο και καμιά φορά τυπώνουμε περιοδικά, δεν τυπώνουμε το Ρίσκο, αλλά ένα περιοδικό με παρόμοιο όνομα, το Θετικό. Βασικά είναι περισσότερο κάτι σαν φυλλάδιο, και είναι για ανθρώπους που είναι θετικοί. Στον ιό του Έιτζ.

 

Είσαι θυμωμένος; Χτύπα ένα μαξιλάρι. Ήταν ικανοποιητικό; Ούτε κατά διάνοια. Στις μέρες μας οι άνθρωποι είναι πολύ θυμωμένοι για να μείνουν στο χτύπημα. Αυτό που θα μπορούσες να δοκιμάσεις είναι το μαχαίρωμα. Πάρε ένα παλιό μαξιλάρι και ρίξ’ το στο γκαζόν. Μαχαίρωσέ το με ένα μεγάλο μυτερό μαχαίρι. Ξανά και ξανά και ξανά. Μαχαίρωσέ το τόσο δυνατά, που η μύτη του μαχαιριού να καρφώθεί στο έδαφος. Μαχαίρωσέ το μέχρι να εξαφανιστεί και εσύ να έχεις μείνει να μαχαιρώνεις τη γη ξανά και ξανά, σαν να θέλεις να τη σκοτώσεις που γυρίζει, σαν να θέλεις να πάρεις εκδίκηση που είσαι αναγκασμένος να ζεις πάνω σε αυτόν τον πλανήτη κάθε μέρα, μόνος.

 

Ο Βίνσεντ ήταν στο κοινόχρηστο αίθριο. Είχα μείνει πολύ πίσω στη χρήση του αιθρίου και με άγχωσε λίγο που τον είδα εκεί. Και τότε μου ήρθε η ιδέα. Μπορούσα να καθίσω μαζί του. Φόρεσα μια βερμούδα, γυαλιά ηλίου και αντηλιακό. Παρόλο που ήταν Οκτώβρης αισθανόμουν πολύ καλοκαιρινή, είχα ένα πολύ καλοκαιρινό σκηνικό στο μυαλό μου. Στην πραγματικότητα όμως φυσούσε και αναγκάστηκα να γυρίσω να πάρω ένα φούτερ. Μερικά λεπτά αργότερα γύρισα να πάρω και παντελόνι. Τελικά κάθισα σε μια καρέκλα δίπλα στον Βίνσεντ στο κοινόχρηστο αίθριο και παρατηρούσα το αντηλιακό να λεκιάζει το ύφασμα του παντελονιού μου. Είπε ότι πάντα του άρεσε η μυρωδιά του αντηλιακού. Αυτός ήταν ένας πολύ κομψός τρόπος να δείξει ότι αντιλαμβάνεται την κατάστασή μου. Ένας άνδρας με χάρη, αυτός είναι ο Νέος Άνδρας. Τον ρώτησα πώς πάνε τα πράγματα στο Ρίσκο και μου είπε μια αστεία ιστορία για ένα τυπογραφικό. Επειδή είμαστε στην ίδια δουλειά, δεν χρειάστηκε να μου εξηγήσει ότι όταν εμείς λέμε «τυπογραφικό» εννοούμε «τυπογραφικό λάθος». Εάν είχε έρθει έξω και η Έλενα θα έπρεπε να σταματήσουμε να μιλάμε την αργκό των τυπογραφείων, ώστε να μπορεί να μας καταλαβαίνει, αλλά δεν ήρθε έξω γιατί ήταν ακόμα στη δουλειά. Είναι βοηθός παθολόγου, πράγμα που μπορεί απλά να σημαίνει νοσοκόμα, ή και όχι.

 

Έκανα στον Βίνσεντ περισσότερες ερωτήσεις και οι απαντήσεις του γίνονταν όλο και πιο μακροσκελείς, μέχρι που μπήκε σε αυτόματο πιλότο και δεν χρειαζόταν να ρωτάω πια, απλώς ρητόρευε. Ήταν εντελώς απροσδόκητο, σαν να βρίσκεσαι ξαφνικά στη δουλειά το Σαββατοκύριακο. Τι έκανα εκεί; Πού ήταν οι δικές μου Διακοπές στη Ρώμη; Ο δικός μου Αμερικανός στο Παρίσι; Αυτό ήταν μια από τα ίδια, ένας Αμερικανός στην Αμερική. Τελικά σταμάτησε και κοίταξε με μισόκλειστα μάτια τον ουρανό κι εγώ υπέθεσα ότι κατασκεύαζε στο μυαλό του την τέλεια ερώτηση για μένα, μια φανταστική ερώτηση της οποίας θα έπρεπε να φανώ αντάξια, αντλώντας όλες μου τις γνώσεις για τον εαυτό μου, τη μυθολογία και αυτή τη μαύρη γη. Αλλά έκανε μια παύση μόνο και μόνο για να δώσει έμφαση σε αυτό που έλεγε, ότι το σχέδιο του εξωφύλλου δεν ήταν δικό του λάθος, και μετά επιτέλους με ρώτησε κάτι: με ρώτησε, αν νόμιζα ότι ήταν δικό του το λάθος, ξέρεις, με βάση όλα αυτά που μου είχε μόλις πει. Κοίταξα τον ουρανό για να δω πώς θα ένιωθα. Υποκρίθηκα ότι έκανα μια παύση προτού του πω για το κρυφό αίσθημα χαράς που κρύβω στα στήθη μου, περιμένοντας, περιμένοντας, περιμένοντας κάποιον να προσέξει ότι σηκώνομαι κάθε πρωί χωρίς να έχω φαινομενικά καμιά προσδοκία από τη ζωή, αλλά παρ’ όλα αυτά σηκώνομαι, μόνο και μόνο επειδή έχω αυτή την κρυφή χαρά στα στήθη μου, την αγάπη του Θεού.

 

Χαμήλωσα τα μάτια μου από τον ουρανό κοίταξα τα δικά του και είπα, δεν φταις εσύ. Τον συγχώρεσα για το εξώφυλλο και για όλα τα άλλα. Που δεν ήταν ακόμα ο Νέος Άνδρας. Μετά βυθιστήκαμε στη σιωπή. Δεν μου έκανε άλλες ερωτήσεις. Ένιωθα ακόμα χαρούμενη που καθόμουν εκεί δίπλα του, αλλά αυτό συνέβαινε μόνο και μόνο επειδή έχω πολύ, πολύ χαμηλές προσδοκίες από τους περισσότερους ανθρώπους, κι εκείνος μόλις είχε γίνει ένας από αυτούς, τους περισσότερους ανθρώπους.

 

Τότε έγειρε μπροστά. Με μια απότομη κίνηση έσκυψε μπροστά σε μια στάση απάνθρωπη για το σώμα του κι έμεινε εκεί. Δεν θύμιζε ούτε τους περισσότερους ανθρώπους ούτε τον Νέο Άνδρα. Ήταν μάλλον κάτι που θα έκανε ένας μεγάλος άνδρας, ένας μεγάλος σε ηλικία άνδρας. Είπα Βίνσεντ, Βίνσεντ. Φώναξα Βίνσεντ Τσανγκ! Αλλά εκείνος έμενε σκυμμένος μπροστά, αμίλητος, με το στήθος σχεδόν στα γόνατα. Γονάτισα μπροστά του και κοίταξα ίσια στα μάτια του. Και τότε σκέφτηκα ότι το Cosmopolitan ίσως και να έκανε λάθος. Ίσως να μην υπάρχει Νέος Άνδρας. Ίσως υπάρχουν μόνο οι ζωντανοί και οι νεκροί και αυτοί που είναι ζωντανοί δικαιούνται ο ένας τον άλλο και είναι ίσοι ο ένας με τον άλλο. Έσπρωξα τους ώμους του πίσω, για να ακουμπήσει η πλάτη του στην πλάτη της καρέκλας. Τράβηξα τα μαλλιά του από το πρόσωπό του. Έβαλα το χέρι μου κάτω από τη μύτη του και αισθάνθηκα απαλές, ρυθμικές αναπνοές. Πίεσα τα χείλη μου στο αυτί του και ψιθύρισα πάλι. Δε φταις εσύ. Ίσως αυτό να ήταν το μόνο που πραγματικά ήθελα να πω σε κάποιον και να ακούσω από κάποιον.

 

Τράβηξα την καρέκλα μου και έγειρα το κεφάλι μου στον ώμο του. Και παρόλο που ήμουν αληθινά φοβισμένη από αυτήν την κρίση επιληψίας, κοιμήθηκα. Γιατί έκανα κάτι τόσο επικίνδυνο και ανάρμοστο; Θα ήθελα να πιστεύω ότι δεν ήταν επιλογή μου, ότι μου επιβλήθηκε. Κοιμήθηκα και ονειρεύτηκα ότι ο Βίνσεντ περνούσε αργά τα χέρια του μέσα από το πουκάμισό μου καθώς φιλιόμασταν. Καταλάβαινα ότι τα στήθη μου ήταν μικρά από τον τρόπο που είχαν κυρτώσει οι παλάμες του. Τα μεγαλύτερα στήθη θα χρειάζονταν μια λιγότερο οξεία γωνία. Τα κρατούσε σαν να τα ποθούσε από καιρό και ξαφνικά είδα τα πράγματα όπως ήταν στ΄ αλήθεια. Με αγαπούσε. Καιγόταν για μένα. Αυτή η περίπλοκη, φλογερή ύπαρξη ήταν δική μου. Κράτησα το καυτό του πρόσωπο και έκανα τη δύσκολη ερώτηση.

 

- Τι θα γίνει με την Έλενα;

- Όλα θα πάνε καλά, γιατί εργάζεται στον ιατρικό τομέα. Είναι αναγκασμένοι να κάνουν ό,τι είναι καλό για την υγεία.

- Σωστά, ο όρκος του Ιπποκράτη.

- Θα στεναχωρηθεί, αλλά δεν θα μας δημιουργήσει προβλήματα, λόγω του όρκου.

- Θα φέρεις τα πράγματά σου στο διαμέρισμά μου;

- Όχι. Πρέπει να συνεχίσω να ζω με την Έλενα λόγω των δικών μας όρκων.

- Των δικών σας όρκων; Και ο Ιπποκράτης;

- Όλα θα πάνε καλά. Όλα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτό που έχουμε εμείς.

- Την αγάπησες ποτέ πραγματικά;

- Όχι πραγματικά, όχι.

- Εμένα όμως;

- Ναι.

- Παρόλο που δεν είμαι σέξυ;

- Τι είναι αυτά που λες, τέλειο μου πλάσμα;

- Το βλέπεις ότι είμαι τέλεια;

- Φαίνεται σε ό,τι κι αν κάνεις. Σε χαζεύω όταν κρεμάς τον ποπό σου μέσα στη μπανιέρα για να πλυθείς πριν πας στο κρεβάτι.

- Με έχεις δει να το κάνω;

- Κάθε βράδυ.

- Προληπτικά το κάνω.

- Το ξέρω. Αλλά κανείς δεν θα μπει μέσα σου όταν κοιμάσαι.

- Πώς μπορείς να μου το υποσχεθείς αυτό;

- Αφού σε παρακολουθώ.

- Νόμιζα ότι θα έπρεπε να πεθάνω για να το δω αυτό.

- Από ’δω και στο εξής είμαι δικός σου.

- Ό,τι κι αν γίνει; Ακόμα κι όταν είσαι με την Έλενα και εγώ είμαι απλώς η κοντή από πάνω, ακόμα και τότε θα είμαι δική σου;

- Ναι, θα είναι το μυστικό μας, ακόμα κι αν δεν το ξανασυζητήσουμε ποτέ.

- Δεν το πιστεύω ότι συμβαίνει πραγματικά.

 

Και μετά ήταν εκεί η Έλενα και μας ταρακουνούσε και τους δυο. Αλλά ο Βίνσεντ συνέχιζε να κοιμάται και αναρωτήθηκα αν ήταν νεκρός, κι αν όντως ήταν, αυτά που μου είπε στο όνειρο τα είπε πριν ή αφού πεθάνει, και ποιο από τα δύο θα ήταν πιο αυθεντικό. Επίσης ήμουν εγκληματίας; Θα με συλλάμβαναν για αμέλεια; Ήμουν έτοιμη να ξαναβυθιστώ στο όνειρο όταν η Έλενα φώναξε: Πότε άρχισε η κρίση; Και γιατί, στον πούτσο, κοιμόσουν; Αλλά κοιτούσε τα ζωτικά του σημεία με άκρατο επαγγελματισμό και την επόμενη φορά που με κοίταξε ήξερα ότι δεν θα χρειαζόταν να απαντήσω καμιά από αυτές τις ερωτήσεις, γιατί είχα γίνει με κάποιο τρόπο η βοηθός της, η βοηθός της βοηθού παθολόγου. Μου είπε να τρέξω μέσα στο διαμέρισμα και να της φέρω μια πλαστική τσάντα που θα ήταν πάνω στο ψυγείο. Έτρεξα μέσα ανακουφισμένη κι έκλεισα την πόρτα.

 

Το διαμέρισμά τους ήταν πολύ ήσυχο. Περπάτησα στις μύτες των ποδιών μου διασχίζοντας την κουζίνα και κόλλησα το πρόσωπό μου στο ψυγείο εισπνέοντας όλες τις περίπλοκες μυρωδιές της ζωής τους. Είχαν φωτογραφίες παιδιών κολλημένες στο ψυγείο τους. Είχαν φίλους και οι φίλοι αυτοί είχαν φέρει στη ζωή τους άλλους φίλους. Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα κρυφοκοιτάξει κάτι τόσο προσωπικό, όσο οι φωτογραφίες αυτών των παιδιών. Ήθελα να απλώσω το χέρι μου και να πιάσω την πλαστική τσάντα που ήταν επάνω στο ψυγείο, αλλά από την άλλη ήθελα να κοιτάξω κι εκείνα τα παιδιά ένα ένα. Το ένα λεγόταν Τρέβορ και είχε πάρτι γενεθλίων αυτό το Σάββατο. Ελάτε! έλεγε η πρόσκληση. Θα περάσουμε τέλεια στον Θαλασσόκοσμο!

 

Θα περάσουμε τέλεια στον Θαλασσόκοσμο! και είχε τη φωτογραφία μιας φάλαινας. Ήταν μια αληθινή φάλαινα, μια φωτογραφία μιας αληθινής φάλαινας. Κοίταξα μέσα στο μικροσκοπικό σοφό μάτι της και αναρωτήθηκα πού να είναι τώρα αυτό το μάτι. Ήταν ζωντανό και κολυμπούσε, είχε πεθάνει ή πέθαινε τώρα, αυτό ακριβώς το δευτερόλεπτο; Όταν μια φάλαινα πεθαίνει, βυθίζεται αργά αργά στον ωκεανό, μια μέρα κρατάει αυτό. Όλα τα άλλα ψάρια τη βλέπουν να βυθίζεται σαν ένα γιγαντιαίο άγαλμα, σαν ένα κτίριο, αλλά αργά αργά. Επικεντρώθηκα ξανά στο μάτι. Προσπάθησα να βυθιστώ μέσα του, μέσα στην αληθινή φάλαινα, στη φάλαινα που πέθαινε, και ψιθύρισα: Δεν φταις εσύ. Η Έλενα μπήκε με θόρυβο από την πίσω πόρτα. Για λίγα δευτερόλεπτα πίεσε τα στήθη της στην πλάτη μου καθώς τεντώθηκε πάνω μου για να φτάσει μια πλαστική σακούλα, και μετά έτρεξε πάλι έξω. Γύρισα και την παρατηρούσα από το παράθυρο. Έκανε στον Βίνσεντ μια ένεση. Εκείνος ξυπνούσε. Εκείνη τον φιλούσε κι εκείνος έτριβε το σβέρκο του. Αναρωτιόμουν τι να θυμόταν. Εκείνη καθόταν στην αγκαλιά του τώρα και είχε τα χέρια της τυλιγμένα γύρω απ’ το λαιμό του. Δεν σήκωσαν τα κεφάλια τους να με κοιτάξουν όταν πέρασα από δίπλα τους.

 

Το ενδιαφέρον με το Θετικό είναι ότι ποτέ δεν αναφέρεται στο Έιτζ. Αν δεν υπήρχαν οι διαφημίσεις των φαρμάκων – Retrovir, Sustiva, Viramune – θα υπέθετες ότι πρόκειται για ένα περιοδικό που είναι αφιερωμένο στον θετικό τρόπο σκέψης, στην αισιοδοξία. Γι’ αυτό τον λόγο είναι το αγαπημένο μου περιοδικό. Όλα τα άλλα είναι φτιαγμένα για να σε ρίχνουν ψυχολογικά, αλλά οι εκδότες στο Θετικό καταλαβαίνουν ότι η ζωή σε έχει ήδη ρίξει ξανά και ξανά, και δεν χρειάζεται να αποτύχεις και σε ένα κουίζ με τίτλο «Είσαι σέξυ ή έτσι κι έτσι;» Το Θετικό δημοσιεύει λίστες με συμβουλές για να νιώσεις καλύτερα, σαν να είναι μυστικά της κουζίνας σε περιοδικό μαγειρικής. Φαίνονται εύκολες να τις γράψεις, αλλά αυτή είναι η ψευδαίσθηση κάθε καλής συμβουλής. Η κοινή λογική και η αλήθεια πρέπει να δίνουν την αίσθηση του ανυπόγραφου, σαν να έχουν γραφτεί από μόνες τους. Βασικά είναι πολύ δύσκολο να γράψεις κάτι που θα κάνει έναν άνθρωπο που πάσχει από ανίατη ασθένεια να νιώσει καλύτερα. Και το Θετικό έχει κανόνες, δεν μπορείς να ξεσηκώσεις έτσι απλά τις συμβουλές από τη Βίβλο ή από ένα βιβλίο για το Ζεν. Θέλουν αυθεντικό υλικό. Μέχρι στιγμής καμιά από τις καταχωρήσεις μου δεν έχει γίνει δεκτή, αλλά νομίζω ότι είμαι πολύ κοντά.

 

Έχεις αμφιβολίες για τη ζωή; Αναρωτιέσαι αν αξίζει τον κόπο; Κοίτα τον ουρανό: είναι για σένα. Κοίτα το πρόσωπο κάθε ανθρώπου που συναντάς στο δρόμο: αυτά τα πρόσωπα είναι για σένα. Και ο ίδιος ο δρόμος και το έδαφος από κάτω του και η πύρινη σφαίρα κάτω από το έδαφος: όλα αυτά είναι για σένα. Είναι τόσο για σένα όσο και για τους άλλους ανθρώπους. Να το θυμάσαι αυτό το πρωί που ξυπνάς και νομίζεις ότι δεν έχεις τίποτα. Στάσου όρθιος και κοίτα την ανατολή. Τώρα δόξασε τον ουρανό και δόξασε το φως που υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο κάτω από αυτό τον ουρανό. Δεν πειράζει αν αμφιβάλλεις. Αλλά δόξασε, δόξασε, δόξασε.


Μετάφραση από τα Αγγλικά: Στέφανος Ντρέκος




Το διήγημα «Το κοινόχρηστο αίθριο» της Αμερικανίδας Miranda July (γεν. 1974) είναι από τη συλλογή διηγημάτων No one belongs here more than you και είναι ένα από τα διηγήματα που συμπεριλήφθησαν στην παράσταση Κανείς δεν ανήκει εδώ περισσότερο από σένα της θεατρικής ομάδας Phantom Pain. Δείτε κάποια αποσπάσματα από την παράσταση εδώ. Στις σελίδες της Logotexnias21 δημοσιεύονται επίσης τα διηγήματα της Miranda July  «Αυτό το άτομο» και «Ομάδα κολύμβησης», «Ο άνδρας στις σκάλες» όπως επίσης και ένα κείμενο του Γιάννη Αστερή από το πρόγραμμα της παράστασης. Το 2015 κυκλοφόρησε στα Ελληνικά από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος το μυθιστόρημά της Ο πρώτος κακός σε μετάφραση της Χαράς Γιαννακοπούλου. Διαβάστε για τη ζωή και το έργο της πολυτάλαντης Miranda July στη WIKIPEDIA.

Η Logotexnia21 ευχαριστεί πολύ τον Στέφανο Ντρέκο για την άδεια δημοσίευσης των κειμένων της παράστασης.