[…]
χυμένα φαρμάκια
στο εκτυφλωτικό άσπρο
μαλακοί τοίχοι
στο ίδρυμα
που το λεν σανατόριο
κρέμομαι από τα νεύρα μου
πάνω από μένα
καθώς το λεωφορείο
ορμάει
στο πίσω ματωμένο του κρανίου μου
ο άνθρωπος
όταν πεθαίνει
τον θάβουμε
γιατί χαλάει
ο άνθρωπος
γεννιέται
πεθαμένος
γλιστράει
σαν βλέννα
όταν ο πελαργός
ματώνει
την κούκλα-μαμά
με το ράμφος του
με γρατζουνάει
το δέρμα μου
δέρμα είναι
το ερεθισμένο επικάλυμμα
που συγκρατεί το είμαι μου
δέρμα είναι
το ΜΟΥ που σαβανώθηκε
ο αμφίτρητος οβολός
που πληροί τον κόλπο μου
χυμάει από μέσα
ένα φως
που με ξεπατώνει
το δέρμα
ξεκολλάει αφανισμένο
από την εκπύρωση
φοβάμαι την αμαρτία
τον ασώματο άγγελο
που βομβίζει
εκεί που υπομένω
με την πύρινη ανάσα του
γονιμοποιεί
τον θάνατο στο βάθος
στο μπηγμένο σημείο
όπου το ΜΟΥ
ολοένα επιταχύνεται
στην ακραία περιδίνηση
όπου ο ίλιγγος
γρατζουνάει το είμαι μου
στη ρίζα του
το σπίτι
είναι άδειο
από μέσα
ο φεγγίτης
το ραγίζει
στη μέση
φοβάμαι να φωνάξω
μη χυθώ όλη στην άσφαλτο
εκεί όπου σαν κόρνα
το λεωφορείο
με ξεβράζει στην ησυχία
καθώς το χνούδι της λεύκας
δοξολογεί το αναπότρεπτο
[…]
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το ποιητικό κείμενο του Σαράντου Ρηγάκου «Ασφαλής διέλευση» (εκδόσεις Σκαρίφημα, 2014).
Ο Σαράντος Ρηγάκος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα όπου και
διαμένει. Σπούδασε θέατρο στο Ωδείο Αθηνών και στη συνέχεια εργάστηκε ως
επαγγελματίας ηθοποιός. Από τις εκδόσεις Σκαρίφημα κυκλοφορεί επίσης το ποιητικό του κείμενο «Όρυγμα» (2016).
Το τρίτο του ποιητικό
κείμενο «Λίκνο» θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 2017 από τις ίδιες
εκδόσεις.
