Ζωή στην επαρχία
1
Για τον Λέοναρντ και τη Μάργκιτ και την Γκούνχιλντ Πάουλμιχλ
Δεν πρέπει να ξεχάσω
εκείνη την κότα
που δολοφονήθηκε
με αφορμή
τα έβδομα γενέθλια
του φίλου μου
Εμείς σωπαίνουμε
όταν ο πατέρας του
αποκεφαλίζει
τη Λίντα μας
μ’ ένα τσεκούρι
Λερώνονται
όλες οι ευχές
Ένα κόκκινο σιντριβάνι
πετάγεται
πάνω στους προδότες
Ποτέ δεν θα στερέψει
η πηγή
της ευθύνης τους
Χωρίς κεφάλι
απλώνεται ’κείνη η ώρα
ακόμα και τώρα
δεκαετίες μετά
Χύνεται
σε τούτες τις ημέρες της λογικής
το αίμα της καρδιάς
των παιδικών μου χρόνων
2
Για τον Ντέτλεφ Χαιλ
Τα σπίτια
σκύβουνε το κεφάλι
στο σκοτάδι
και στήνουνε καρτέρι
Καμία σκέψη
δεν είν’
ελεύθερη
έξω απ’ αυτά τα παραθύρια
Έτοιμα να χιμήξουνε
κίτρινα μάτια αγριόγατας
μετράνε
τις νύχτες
κάθε παραστράτημα
3
Για τον Μάρτιν Ε. Κάουτερ
Χορτάρι δεν έχει φυτρώσει
απ’ το κακό το αίμα
γενιές τώρα
κυλάει
αξιόπιστο
μέσα στις φλέβες
των διψασμένων τοίχων
από πόρτα
σε πόρτα
αγιάτρευτο
το απόστημα
απ’ τα κακά τα λόγια
4
Για την Έλκε Κλάινβέχτερ
Σε ποιανού τη σούπα θα φτύσω σήμερα
Ποιανού τη γάτα θα φολιάσω αύριο
Όλοι μπορούνε
να πετάξουνε με την σκούπα
δεν είναι μόνο με την πανσέληνο
που ευδοκιμούν οι ίντριγκες
Ποιος θα χαλάσει τη χαρά ποιανού
Ποια φήμη θα στείλει ποιον
μιαν ώρα γρηγορότερα στον άλλο κόσμο
ο φόνος της λάσπης
είν’ εδώ
καθημερινή αξία
5
Για τον Ρινάλντο Χοπφ
Έκλυτα σαν τη γειτόνισσα
θέλω να ζω
Διεφθαρμένη και ξετσίπωτη
βρώμα
Μια ξαναμμένη σκύλα
που πηγαίνει μ’ όλους
Αναίσχυντα
Θέλω κι εγώ μία
ντροπή να είμαι
Αντί γι’ αυτό κάθομαι ήσυχα ήσυχα
στο μάθημα της κατήχησης
κι ονειρεύομαι τους
μπήχτες
που μαζί τους τραβιέται
παντού η καυλωμένη
κάπραινα
6
Για τον Χανς-Ούβε Χώνερ
Ευχαρίστως θα έβγαινα
από τον
δρόμο της αρετής
Από πού
πάνε
για τ’ απαγορευμένα
Καμία ωραία
αμαρτία
δεν μου δείχνει
τον δρόμο
7
Για τη Βάλτράουντ Μάντελ
Ακόμα και τα ρολόγια
τα χάνουνε
σ’ αυτή την ερημιά
Όποιος δεν
σκοτώνει
τον χρόνο του
γρήγορα καρφώνεται
στο πρώτο
δέντρο
που βρίσκει μπροστά του
8
Για τον Αντρέ Κραφτ
Πίσω από
ξεθωριασμένες κουρτίνες
ψάχνουμε
με τα μάτια μας
κάποιο νέο
Στην ανάγκη
αρκούμαστε
στο
χιόνι από χτες
9
Για τον Ράινχαρντ Κνόπκα
Επειδή την απατούσε
Επειδή τη χτυπούσε
Πήγε εκείνη κι έπεσε
μπροστά στο τρένο
Από τα χρέη
Από μια ανίατη αρρώστια
Πήγε εκείνος και κρεμάστηκε
στη σοφίτα
Αυτός όμως πέθανε
πολύ ξαφνικά
Άμα δεν έβαλε το χεράκι του κανείς
Το ξέρουμε καλά
Μόνο όσοι χαλάνε το παιχνίδι
πεθαίνουνε εδώ έναν
θάνατο φυσικό
10
Για τη Ρενάτε Άιζενμπεργκ και τον Τενεσή και τον Μπένεντικτ
Τώρα
ξυπνάνε τα φαντάσματα
τα σκυλιά που κοιμούνται
μέχρι να τα τινάξει
ο ένας
ονειρεύεται ο άλλος
και φωνάζει
μάταια
μέσα στη σιωπή
Τα πτώματα στο κελάρι
δεν ταράζουνε
τη νεκρική σιγή
11
Για τον Μπέρτολντ Κίρχμπεργκ
Πιωμένα γουρούνια
στεφανώνονται
ηλίθιες φοράδες
Τα παιδιά τους είναι
χαζά πρόβατα
Μπάσταρδο μπάσταρδο
βελάζουνε
Εγώ ξέρω
τι θα
γίνω
άμα μεγαλώσω
λύκος
λύκος
λύκος
12
Για τη Ζόνια Καίντιτς
Εκείνο το κορίτσι με τα σιδεράκια
που τ’ αγαπούσα ένα καλοκαίρι
με έδερνε στου σχολείου την αυλή
μαζί με τους εχθρούς μου
Κανένας τους δεν ήξερε
ότι το αποπαίδι
στην πραγματικότητα
ήτανε
βασιλόπουλο
13
Για την Ίνγκριντ Χαιλ
Από τις πεταλούδες
δεν έπιασα
καμιά
Μονάχα του ήλιου μια αχτίδα
μπλέχτηκε
για μια στιγμή
στην απόχη μου
14
Εις μνήμην της Άννε-Μαρί Βιρτς
Φτωχοί και άποροι
είναι μάνα και γιος
ψιθυρίζει ο κόσμος
Τίποτα δεν ξέρουνε
για το θησαυροφυλάκιο
που το γεμίζουμε
με λαμπερές ημέρες
Ιστορίες μας ψαρεύει η μάνα μου
όταν υπάρχει
μόνο ψωμί με μαρμελάδα
Το τραπέζι πλούσια τό ’χει
στολισμένο με λουλούδια
που μεγαλώνουνε στα χέρια της
εκεί που περπατάει
Εμάς μας τρέφει η χαρά
και τα κοινά μας γέλια
Εξαίσιο γεύμα
τρεις φορές την ημέρα
κι ακόμα πιο συχνά
Τίποτα δεν ξέρει ο κόσμος
για το παλάτι μας
που μέσα του μάνα και γιος
βασίλισσα και πρίγκιπας
τον κόσμο τον ξεχνάνε
15
Για τον Γαιργκ Ρέμσμάγερ και την Αλεξάντρα
Κάθε ξεχωριστή ημέρα
ήτανε όμηρος
των νάνων του κήπου
παντοδύναμοι
παίζανε το θεό
πάνω στο κουρεμένο γκαζόν
κοβότανε στο χρόνο
ο αέρας
Όταν πίστευα
ότι θα πνιγόμουν
ερχότανε η
μεγάλη άρκτος
απ’ το δάσος των σύννεφων ψηλά
και μού ’δινε
μιαν ανάσα
τα παιδικά μου
χρόνια
τα πέρασα
άγρια
με όνειρα ανυπόμονα
στη μοίρα μου
κόντρα
όχι πολύ μακριά πια
η ελευθερία
16
Για τον Ραλφ Σράιμπερ
Πατρικά
με κουβαλάει
ο χιονάνθρωπος
στην πλάτη του
σ’ έναν
άλλο χειμώνα
δεκαετίες μακριά
τρέπει
η άσπρη του η καρδιά
τους εχθρούς του μπάσταρδου
παγωμένους
σε φυγή
Όταν φοβάται
ο μπαμπάς χιονάνθρωπος
διώχνει
το θαρραλέο του παιδί
τις ενοχλητικές κάργες
τα κακεντρεχή κρωξίματά τους
είναι ανίσχυρα
Κάθε χειμώνα
γυρίζουνε
πατέρας και γιος
στο μυστικό τους
πίσω
17
Για τον Αλέξανδρο Κυπριώτη
Μέσα στο χιόνι αυτής της ώρας
βυθίζονται τα χρόνια
αθόρυβα
περνάει η ζωή μου
πάνω απ’
τα άσπρα σύνορα
περπατάει
το παιδί που κοιμάται
κάνει έλκηθρο
μαζί μου στ’ όνειρό μου
κι είναι εκεί
για πάντα
ο βασιλιάς του χιονιού
αυτής της ώρας
