Αλέξανδρος Κ., Η πόλη
Ήταν πρωί Κυριακής, την 1η Δεκεμβρίου. Μέσα σε μια νύχτα η πόλη είχε γεμίσει πολύχρωμες χαρούμενες αφίσες. Τρία συνθήματα εναλλάσσονταν από αφίσα σε αφίσα: ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΣΤΕΓΟΣ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ, ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΣΤΕΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΣΤΕΓΟΣ ΦΕΤΟΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. Η υπογραφή σε όλες τις αφίσες ήταν κοινή: ΑΚΚΑ-ΑΚΣΕ. Τα σκίτσα στις αφίσες απεικόνιζαν με απλές παιδικές γραμμές σκηνές οικογενειακής θαλπωρής, με φόντο πάντα ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Μέχρι το βράδυ της επόμενης μέρας σε όλα τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, σε όλες τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές λόγου, σε όλα τα social media όλοι μιλούσαν για την Ανεξάρτητη Κίνηση Κοινωνικής Αλληλεγγύης για την Ανασυγκρότηση της Κοινωνικής Συνείδησης και την Ευημερία και για την τολμηρή πρωτοβουλία της, με την οποία έθετε την κοινωνία προ των ευθυνών της. Πολλοί χρήστες του b-n-ace βιάστηκαν να παρατηρήσουν ότι πίσω από την καμπάνια ήταν κάποια προχωρημένα μυαλά του Marketing and Advertising. Κάποιοι καχύποπτοι είπαν ότι θα ήταν κόλπο μιας απ’ τις τρεις μεγάλες πολυεθνικές αλυσίδες των εμπορικών κέντρων που είχαν ανοίξει τους τελευταίους μήνες, για να αυξηθεί ο τζίρος τους τις γιορτές. Τότε πήραν μέρος και καλλιτέχνες στον διάλογο. Άλλοι διέκριναν ένα γερμανικό κιτς στην όλη σύλληψη, άλλοι υποστήριζαν ότι οι γραμμές των σκίτσων ήταν κινέζικης επιρροής και άλλοι επέμεναν ότι τα χρώματα θύμιζαν έργα της ρώσικης πρωτοπορίας. Ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί εξηγούσαν ότι ο στόχος που έθετε η ΑΚΚΑ-ΑΚΣΕ δεν θα ήταν εύκολο να επιτευχθεί, κυρίως γιατί ο μέσος άστεγος πολίτης ήταν ιδιαίτερα δύσπιστος και ενίοτε και εχθρικά διακείμενος σε κοινωνικές πρακτικές που στόχευαν να αλλάξουν ριζικά τη ζωή του. Ωστόσο, απλοί πολίτες που δραστηριοποιούνταν πολλά χρόνια σε συλλογικότητες ενθουσιάστηκαν και τόνιζαν ότι η συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης ήταν πλέον ώριμη και έτοιμη να ανταποκριθεί θετικά σε ανάλογες καμπάνιες. Τώρα που η κρίση ήταν πλέον παρελθόν, τώρα που η εισροή ξένων κεφαλαίων και οι επενδύσεις είχαν αυξηθεί κατακόρυφα, ενώ το επίσημο ποσοστό ανεργίας έτεινε να αγγίξει τα μηδενικά ποσοστά κρατών του πάλαι ποτέ υπαρκτού σοσιαλισμού του προηγούμενου αιώνα, τώρα έπρεπε να αντιμετωπιστεί και το ζήτημα των αστέγων. Φτάνει πια με τις προσωρινές λύσεις. Τα συσσίτια συντηρούσαν μία κατάσταση για την οποία μόνο υπερήφανη δεν μπορεί να είναι μία ευνομούμενη πολιτεία. Έπρεπε να μπει ένα τέλος. Σχεδόν ταυτόχρονα, αλλά σε διαφορετικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, μέλη της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, κοινωνικοί φορείς και έγκριτοι δημοσιογράφοι πρότειναν να χρησιμοποιηθούν πολλά από τα κτήρια που είχαν περάσει στην ιδιοκτησία του δημοσίου τα προηγούμενα χρόνια. Ήταν άλλωστε γνωστό ότι τα κτήρια είχαν εξολοκλήρου ανακαινισθεί, ώστε να κατατάσσονται στην ενεργειακή κατηγορία της μηδενικής ενεργειακής κατανάλωσης κατά τη βαθμολόγηση της ενεργειακής απόδοσής τους. Με απλά λόγια, διέθεταν τουλάχιστον διπλά κουφώματα και εγκαταστάσεις φυσικού αερίου, γεγονός που θα το εκτιμούσαν οι άστεγοι αυτόν τον τόσο κρύο χειμώνα. Ο ενθουσιασμός γενικεύτηκε. Φυσικό αέριο στους άστεγους! Ποιος άστεγος θα το φανταζόταν; Κανείς.
Τις επόμενες μέρες όλα έγιναν όπως είχαν σχεδιαστεί να γίνουν. Η συμμετοχή των πολιτών, ιδιαίτερα της νεολαίας, αλλά και του στρατού ήταν υποδειγματική. Τα Χριστούγεννα δεν υπήρχε άστεγος στον δρόμο. Και οι αφίσες είχαν εξαφανιστεί. Η πόλη ήταν πλέον καθαρή.
Το διήγημα «Η πόλη» δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 28/12/2013 υπό το γενικό τίτλο «Πρωτοχρονιά από το μέλλον». Ο Αλέξανδρος Κυπριώτης άρχισε να δημοσιεύει κείμενά του στη Logotexnia21 ως Αλέξανδρος Κ. τον Δεκέμβριο του 2009. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στα λογοτεχνικά περιοδικά (δε)κατα και ΝΗΣΙΔΕΣ, στην Εφημερίδα των Συντακτών, στο ηλεκτρονικό περιοδικό για το βιβλίο και τον πολιτισμό diastixo.gr και στο διαδικτυακό περιοδικό για το βιβλίο και τις τέχνες ο αναγνώστης. Από τις εκδόσεις Ίνδικτος κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2013 το πρώτο του βιβλίο με τον τίτλο Μ' ένα καλά ακονισμένο μαχαίρι. Ιστορίες ανθρώπων.
