Ελευθερία Π. Τσίτσα, Η φωλιά

Ήμουν ένας αριθμός. Ένας εργάτης που εκτελούσε εντολές γραμμένες στο DNA του. Κανένας δεν φανταζόταν ότι θα συνέβαινε το εξής: μια μέρα αναρωτήθηκα γιατί δεν είχα την τύχη να γεννηθώ κι εγώ από βασιλική οικογένεια. Με τη σκέψη αυτή σταμάτησα το περπάτημα, άφησα το ψίχουλο στο χώμα κι ανέφερα την απορία μου στον συνάδελφο που ακολουθούσε. Η σειρά πίσω μου αναστατώθηκε. Το κενό ανάμεσα σ’ εμένα και στους μπροστινούς μεταφορείς μεγάλωνε. Το συμβάν έφτασε στα αφτιά της βασίλισσας, που, μιας κι ο βασιλιάς απουσίαζε για ν’ αφήσει ως είθισται τον σπόρο του σε άλλη αποικία, στράφηκε στον Ουίνστον, τον πρώτο σε σειρά εραστή της και αναμφίβολα παράσιτο της φωλιάς μας, με βλέμμα συνωμοτικό. Τα νεογέννητα ανασήκωσαν τις υποτυπώδεις κεραίες τους σε ένδειξη ανησυχίας. Ποιος θα μας φέρνει τώρα τροφή αν εξεγερθούν οι εργάτες; Η τάξη και η πειθαρχία διασαλεύτηκαν, η ομαλότητα απειλείται, σκέφτηκαν όλοι. Αμέσως επιστρατεύτηκε ο μηχανισμός καταστολής επαναστάσεων. Ακαριαία εκδόθηκαν έκτακτοι κανόνες συμπεριφοράς των εργατών. Τα παμφάγα με πλησίασαν με φανερά απειλητική διάθεση. Τέτοια αφύπνιση συνείδησης κι ετοιμότητα ήταν πρωτόγνωρες. Μέσα στη σύγχυση δεν τόλμησα να πω ότι η αρχική μου σκέψη οφειλόταν στην πλήξη που ένιωθα κι απηυδισμένος είχα φτιάξει ένα υποθετικό σενάριο ανατροπής κατεστημένου.

Η Ελευθερία Π. Τσίτσα γεννήθηκε το 1967 και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία. Είναι μεταφράστρια και καθηγήτρια Αγγλικών. Στις σελίδες της Logotexnia21 δημοσιεύονται επίσης 3 ποιήματα από την πρώτη ποιητική συλλογή της, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός, με τον γενικό τίτλο Στο μείον δύο. Ποιήματά της συμπεριλαμβάνονται στο συλλογικό τόμο Μαραθωνοδρόμοι, ενώ συμμετείχε και στο συλλογικό τόμο Η ποίηση συναντά την ποίηση.

 

© Ελευθερία Π. Τσίτσα