Αλέξανδρος Κ., 33/99 χαϊκού (μόνο για την αγάπη μου) ψιθυριστά [III]

Θάλασσα βαθιά κι ωκεανού βουητό και βουνοπλαγιά.

(67)

Είναι ξυράφι ο έρωτας και γλυκά μάς πετσοκόβει.

(68)

Σε αγαπάω και σήμερα· σ’ το λέω και ας το ξέρεις.

(69)

Να ήμουν, λέει, σκύλος σου, να με ’βγαζες κι εμένα βόλτες.

(70)

Ζηλεύω κάθε τσιγάρο που τα χείλια σου του χαρίζεις.

(71)

Συννεφιές διώχνει, μαύρα πανιά σκίζει και καίει. Τι είναι;

(72)

Αν με ξεχάσεις, πώς θα σ’ αγαπώ, αφού δεν θα υπάρχω;

(73)

Στου έρωτα τον ίλιγγο στροβιλίσου, μη λιποψυχείς.

(74)

Πριν το τελειώσεις το πακέτο μου, θα σου ξανάρθω, είπες.

(75)

Αν ήξερες τη γλύκα σου, θα έκανες και λίγο κράτει.

(76)

Να ’ναι που εσύ μ’ αγαπάς ή που εγώ σε αγαπάω;

(77)

Σ’ είδα στον ξύπνιο μου να μ’ αγαπάς κι ύπνος δεν μου κολλάει.

(78)

Στο κρεβάτι σου θα ’ρθω να σε βρω τώρα που με γυρεύεις.

(79)

Τι να σου γράψω, μάτια μου, που άλλος να μη σ’ το ’χει γράψει;

(80)

Στάζεις εσύ και σαν τρελός εγώ θέλω να ξεδιψάσω.

(81)

Με φώναζες και δεν σ’ άκουγα κι ύστερα πάει, χάθηκα...

(82)

Στους αστραγάλους σου βάλε φτερά κι έλα να σου τους γλείψω.

(83)

Έναν έναν τους σπονδύλους στην πλάτη σου τους κατεβαίνω.

(84)

Λαχάνιασμα είν’ ο έρωτας ανθρώπων κυνηγημένων.

(85)

Να είμαι όπως ήμουν; Πώς; Αφού τώρα δες με, χορεύω.

(86)

Γράψ’ αν θες αυτό το χαϊκού, κουράστηκα να μετράω.

(87)

Αφού μ’ αγαπάς, θα ’ρθουνε καλύτερες μέρες, δεν μπορεί.

(88)

Τρέχουν οι σκέψεις, με βρίσκουν και κοντά σου με φέρνουν πάλι.

(89)

Το να αγαπάς μαθαίνεται, αχ, μόνο αν αγαπιέσαι.

(90)

Τι να την κάνω τη λογική, αν είναι να μας νικάει;

(91)

Μέρα που δίπλα σου δεν την περνώ δεν τη μετρώ για μέρα.

(92)

Γι’ άνοστες μέρες τον ιδρώτα σου θέλω να τον φυλάξω.

(93)

Ανήσυχος δεν θα ’ν’ ο ύπνος σου, άμα σου ψιθυρίζω.

(94)

Όταν μου βγάζεις την ψυχή, θυμάμαι πως είμαι υλιστής.

(95)

Τα φτερά σου τα κατάμαυρα άνοιξ’ τα και ψηλά πέτα.

(96)

Εσύ, θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, εσύ.

(97)

Απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη θέλω να σε μαθαίνω.

(98)

Άλλοι γελοίοι, άλλοι δύσκολοι, κανείς σαν τον δικό μας.

 

(99)

 

 

 

Τα 99 χαϊκού (μόνο για την αγάπη μου) ψιθυριστά του Αλέξανδρου Κυπριώτη άρχισαν να γράφονται τον Ιανουάριο του 2020 και να δημοσιεύονται στο Facebook στις 18 Μαρτίου 2020 (ένα κάθε μέρα). Τα πρώτα 66 χαϊκού δημοσιεύθηκαν συγκεντρωμένα σε δύο μέρη εδώ και εδώ.

O Αλέξανδρος Κυπριώτης είναι συγγραφέας και μεταφραστής. Άρχισε να δημοσιεύει κείμενα στο blog Logotexnia21 ως Αλέξανδρος Κ. τον Δεκέμβριο του 2009. Το 2013 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίνδικτος το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Μ' ένα καλό ακονισμένο μαχαίρι. Ιστορίες ανθρώπων και το 2019 η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Μπορεί επίτηδες να μένω από τσιγάρα από τις εκδόσεις Σκαρίφημα. Την ίδια χρονιά ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη η θεατρική παράσταση Γκλόρυ Ντάιηζ βασισμένη σε κείμενά του, σε σκηνοθεσία Κλαίρης Χριστοπούλου και δραματουργία της ίδιας, της Σόνιας Σαμαρτζίδου και του Αλέξανδρου Ζαφειριάδη. Κείμενα του Αλέξανδρου Κυπριώτη έχουν δημοσιευτεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο.