Logotexnia 21: Elisabeth Wandeler-Deck, Ricochet Rikoschett / Μια κατά προσέγγιση πασακάλια ενδεχομένως

Elisabeth Wandeler-Deck, Ricochet Rikoschett / Μια κατά προσέγγιση πασακάλια ενδεχομένως

Elisabeth Wandeler-Deck – Photo by Sina Lynn Sachse

«Στίχοι και συλλαβές» ενόψει μιας πασακάλιας¹ / «Η μελωδία και η ηχώ της» έναντι «παλμού και επιμονής»²

Σε αναζήτηση μιας ιδέας ως προς τη φόρμα³

Σε αναζήτηση μιας ιδέας ως προς τη φόρμα, εφήμερες σκέψεις, λέξεις-κλειδιά που εισβάλλουν ορμητικά,

αρχιτεκτονική (κειμένων ή/και ήχων), εφήμερο, ακριβές, μέσα σε χώρους, βαίνω συμβαίνω, αν συμβαίνει η ομιλία, τι θα ήταν τότε, τώρα το δια της ομιλίας διατρητό⁴

Θέλω να ασχοληθώ κι άλλο με την πασακάλια (György Ligeti / «Passacaglia ungherese»· Robert Pinget / «Passacaille» ή, στη γερμανική μετάφραση, «Passacaglia», όπου και ο επίλογος του Reto Hänni) και πασακάλια (Βικιπαίδεια).

Εναλλασσόμενες κινήσεις → Passa calle: αλλάζω πλευρά δρόμου, βλέπε Βικιπαίδεια και για αυτό.

Βαθμίδες πυκνότητας → Η πασακάλια για τσέμπαλο του Ligeti παρουσιάζει τρεις διαφορετικούς βαθμούς πυκνότητας ήχου/συμβάντων, δημιουργώντας έτσι την εντύπωση επιτάχυνσης.

Επίσης ενδιαφέροντα εδώ τα συμπλέγματα ανάμεσα στον βηματισμό διαμέσου των φωνών και στις «ελεύθερες» κινήσεις ήχων.

Θεμελιώδη στοιχεία για τη σύνθεση: Κείμενο / Πασακάλια / ΗΧΩ

Πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι ήθελα να ασχοληθώ εκτενέστερα με τη μουσική φόρμα της πασακάλιας. Με συνάρπαζε με όλη τη σημασία της λέξης, αφενός από λογοτεχνική άποψη εδώ και καιρό – ας αναφέρω το «Passacaille» του Robert Pinget (Les Éditions de Minuit, Paris 1969), που κυκλοφόρησε σε γερμανική μετάφραση του Reto Hänni με τον τίτλο «Passacaglia» (Bibliothek Suhrkamp, 1991). Ο Reto Hänni συμπλήρωσε τον τόμο με έναν διαφωτιστικό επίλογο, στον οποίο πραγματευόταν την πασακάλια και ως μουσικό συμβάν. Παραθέτω εδώ το κείμενο του οπισθόφυλλου, το οποίο μου φαίνεται πως από πολλές απόψεις λειτουργεί κατατοπιστικά και ως προς τη δική μου σύνθεση, ενώ με παρακινεί να δημιουργήσω κι εγώ από την πλευρά μου:

«Πασακάλια στη μουσική είναι μια σύνθεση που αναπτύσσεται πάνω σε ένα επαναλαμβανόμενο βάσιμο (παλμός, EWD). Ο Robert Pinget … καταφέρνει να δημιουργήσει στο κείμενό του … μια πολύπλοκη εντύπωση ρεφραίν … χάρη σε συνάψεις και παραλλαγές, η οποία καταργεί τον χρόνο που φτάνει στο τέλος του και τον ίδιο τον θάνατο, για όσο διαρκεί η αινιγματική ιστορία γύρω από έναν νεκρό».

Από τη μια πλευρά, λοιπόν, πασακάλια / παλμός, ρεφραίν: Ο χρόνος που προχωρά και ταυτόχρονα κοντοστέκεται καθίσταται αντιληπτός στην ακοή. Ο χρόνος καταργείται συγχρόνως και διαμιάς. Ο ήχος σταματά και δίνει ώθηση. Ως ηχητικό συμβάν ας φανταστούμε το πώς ηχούν τα βήματα στα στενά σοκάκια της Βενετίας, τον αντίλαλό τους όπως αναμιγνύεται με την ηχώ από φωνές.

Από την άλλη μεριά, ήθελα και γι’ αυτό να ασχοληθώ περαιτέρω με την ΗΧΩ, με την ηχώ αρχικά ως μηχανική αντήχηση, ως ανάκλαση της ηχητικής ενέργειας όταν βρίσκει αντίσταση, όπως περίπου συμβαίνει με το βλήμα όταν συναντά εμπόδιο, δημιουργώντας κατά αυτό τον τρόπο έναν εξοστρακισμό (Rikoschett).

H ΗΧΩ, όμως, και ως απάντηση που έχει διαμορφωθεί και συγχρόνως διαμορφώνει. Στο ποιητικό υλικό αντηχεί έτσι από πολύ μακριά η θλιβερή ιστορία της Ηχούς και του Ναρκίσσου: της Ηχούς, που για την ομιλητικότητά της τής επιβλήθηκε η τιμωρία να επαναλαμβάνει ό,τι άκουγε, και του Ναρκίσσου, του αδέξιου στην αγάπη, του οδηγούμενου στην απόγνωση εξαιτίας της (μη) απόκρισης από την πλευρά της Ηχούς.

Η ηχώ για μένα ως μουσική πρόκληση, με άλλα λόγια όχι απλώς για να επαναλάβω το κείμενο με μιμητική διάθεση, αλλά για να το κάνω να ακουστεί διαφορετικά, μετατοπισμένο κατά οποιονδήποτε τρόπο και προς το κείμενο που έχω ορίσει εγώ, να το τοποθετήσω σε μια φθογγικότητα ξένη προς την καθημερινή ομιλία. Να κατανοήσω την ΗΧΩ, σε αντιδιαστολή με τον μύθο^⁵, ως οντότητα ενεργή, που διαμορφώνει, που μετασχηματίζει ό,τι έχει ριφθεί εμπρός της.

Τρίτον, να προσκαλέσω τις τρεις φωνές που διαπλέκονται, ώστε, μέσω της δημιουργίας αντιθέσεων, να πάρουν μέρος στον αργό χορό της πασακάλιας.

Αυτές οι σκέψεις και η εύρεση κατάλληλου γλωσσικού υλικού είναι πολυσύνθετο ζήτημα, με αποτελέσματα που απαριθμούνται στη συνέχεια:

Γλωσσικό υλικό 1, το κείμενο και η ηχώ του – Νάρκισσος και Ηχώ – η επιθυμία για απόκριση, για ομιλία

Υλικό ηχούς από το «ricochet»: επιγράφεται έτσι μια σειρά ποιημάτων στη συλλογή «versionenlustECHO» (Edition Howeg, Zürich 2022) καθώς και παραλλαγές αυτού του κύκλου με την προσθήκη «stumme Gedichte» («βουβά ποιήματα») για την καλλιτέχνιδα Marion Strunk.

Τα ποιήματα αποτελούνται από στροφές, από το λεξιλογικό υλικό των οποίων ξεπηδούν κάθε τόσο μικρά αποσπάσματα ηχούς, που με τη μορφή ημιστίχιων ή μικρών ομάδων λέξεων προσεγγίζουν τις στροφές με ενοχλητικό τρόπο, με αποτέλεσμα να γίνεται ήδη μες στο ίδιο το κείμενο αισθητή μια ηχητική τάση κατάλληλη για τη σύνθεσή μου.

Γλωσσικό υλικό 2, τα βήματα, «passi» του χρόνου που διαβαίνει

Αρχικές ή ενδιάμεσες ή καταληκτικές συλλαβές που αντλούνται από το βασικό κείμενο, ταξινομημένες σύμφωνα με τα φωνήεντα που τις καθορίζουν· αυτά περνούν / γλιστράνε μέσα από όλες τις φωνές. Σε αντίθεση με μια αίσθηση γλιστρήματος των σημαινόντων, η οποία μπορεί να παρατηρείται στην περίπτωση όσων συντελούνται στην «ΗΧΩ» ή στο «ricochet», εδώ έχουμε πολύ αργό χοροπηδητό, βάδισμα, βηματισμό σύντομων ήχων. Γλωσσικές ποσότητες με απόσταση μεταξύ τους, η καθεμιά από τις οποίες έχει τοποθετηθεί ανά κατά προσέγγιση τακτικά χρονικά διαστήματα στις άκρες της γλώσσας. Για το ζήτημα των γλωσσικών ποσοτήτων βλέπε και: Wolfram Malte Fues, buchstäblich buchstieblich (Edition Howeg 2021).

Γλωσσικό υλικό 3, η φλυαρία

Η ροή της πασακάλιας, ο βηματισμός της, διακόπτεται σε κατάλληλο σημείο με μια παύση, την οποία εκφράζω ηχητικά με τη μορφή φλυαρίας. Το πλέγμα που συνίσταται από φωνές και passi (βήματα) διαρρηγνύεται, ένα συνονθύλευμα από φωνές δημιουργούν ένα είδος αχρονίας. Σχετικά με το θέμα «φλυαρία» βλέπε επίσης: Hans-Wolfgang Schaffnit, «Das Gerede – Zum Problem der Krise unseres Redens» (Passagen, Wien 1996).

Χρονικό υλικό / Εξελικτικές διεργασίες / Παρελεύσεις / Μορφές κίνησης και άλλες παράμετροι

Ομιλία αργή και διστακτική, ομιλία ήπια, κάνω τους πόρους της γλώσσας ακουστικά αντιληπτούς

Ομιλία πορώδης, τι είναι πόρος, πώς αντιλαμβάνομαι από μουσική άποψη το πορώδες, γιατί υπάρχει ενδιαφέρον για το πορώδες

Ο πόρος ενσαρκώνει τη διέξοδο, την πλησμονή· πατέρας του Έρωτα

Στο πορώδες ασβεστολιθικό βουνό, στο καρστ, λοιπόν, κατακρημνίσεις, καταρρεύσεις, το υπέδαφος σαθρό, ασταθές, ρηγματώδες, τραχύ, φθαρτό

Οι γλωσσικές ποσότητες διηθούνται μέσα από κατάλληλη ύλη και παράγουν λέξεις, λόγια, κείμενο, ήχο των λέξεων, μουρμούρισμα μία διαδικασία, η διήθηση συντελείται, συντελείται ηχώντας

Το μουρμούρισμα ανάμεσα στους βορβορυγμούς· πασακάλια / Robert Pinget, όπως παρατίθεται στον επίλογο του Reto Hänni, όπου υπάρχει επίσης παραπομπή στον Σάμιουελ Μπέκετ (σ. 121)

Ο βηματισμός ή ο περιοδικός παλμός καθώς συντελείται το πέρασμα διαμέσου των φωνών

ενύπνια ομιλία, μέσα από τρεις φωνές, μουρμούρισμα στον ύπνο, βορβορυγμός, χτύπος, βηματισμός, μέσα από χρόνους, μέσα στον χρόνο, να σταματήσει ο χρόνος στον ύπνο, σταματάει η ΗΧΩ τον χρόνο, τρέχει η ΗΧΩ στον χρόνο

Χρονική μεταγωγή όπως τη συναντάμε στον συνθέτη Gadenstätter: Bodensatz - Überlegungen zu einem kompositorischen Phänomen - Musik unserer Zeit – SRF (σχετικό αφιέρωμα του SRF: «Ίζημα: Σκέψεις σχετικά με ένα συνθετικό φαινόμενο – Μουσική της εποχής μας»)

Πώς παριστάνονται οι εξελικτικές διεργασίες στην παρτιτούρα

Στο «Das a. Das i. was kann der Umlaut» («Το a. Το i. Τι μπορεί να κάνει η αλλοίωση του φωνήεντος»), την πρώτη μου σύνθεση για το τρίο Sprechbohrer, ο χρόνος προχωράει στον οριζόντιο άξονα (τετμημένη), ενώ οι φωνές και οι συναφείς παράμετροι στον κάθετο (τεταγμένη). Ο χρόνος, δηλαδή, πηγαίνει από τα αριστερά προς τα δεξιά.

Αντικείμενο διερεύνησης ήταν το αν θα μπορούσε ο χρόνος να προχωρά από πάνω προς τα κάτω, έτσι ώστε να ταξινομηθούν οι ομιλούσες φωνές (κείμενο και παράμετροι) ως στήλες στον οριζόντιο άξονα: Όχι.

Από αυτές τις σκέψεις διατηρήθηκε η κίνηση των passi (των βημάτων, των παλμών) διαμέσου των τριών φωνών.

Διάταξη φωνών

Ψιλή γυναικεία φωνή / ψιλή ανδρική φωνή / βαθιά ανδρική φωνή = S / G / H ⁶

Πώς παριστάνονται κείμενο και παράμετροι ομιλίας στην παρτιτούρα

Τι πρέπει να εκπληρώσει από μουσική άποψη η μουσική σημειογραφία; Τι πρέπει να καταστήσει εφικτό; Τι να εμποδίσει; Τι μπορεί, τι καταφέρνει η μουσική σημειογραφία στη σύνθεση που θα προκύψει εν τέλει;

Η πραγμάτωση μιας πασακάλιας από το «ricochet / Rikoschett»

Η πραγμάτωση μιας πασακάλιας από το «ricochet / Rikoschett» υπόκειται στη βασική ιδέα ότι οι ίδιες οι κειμενικές φόρμες εμπεριέχουν μορφές κίνησης, ότι πρέπει / θα έπρεπε / μπορούμε να διερευνήσουμε την ύπαρξη συμπλεγμάτων / μασημάτων / παύσεων / επιταχύνσεων εντός των ίδιων των κειμένων.

Πρώτη ιδέα για μια πασακάλια από ομιλία

Τα κειμενικά στοιχεία

1. σχηματίζoυν ποιήματα από την Ηχώ / το «ricochet» → φαντάζομαι κάτι αέρινο: Γιρλάντες στον αέρα; Μια δική μου κίνηση, πώς να τη δημιουργήσω;

2. Επιπλέον: Στην ΗΧΩ, στο «ricochet» → από το κείμενο εξοστρακίζονται / αναπηδούν κι επιστρέφουν στοιχεία / δημιουργούν ηχω-στοιχεία

3. Επιπλέον: ό,τι βαίνει, διαβαίνει, απέρχεται, με άλλα λόγια τα βήματα από συλλαβές τα οποία ηχούν, αντηχούν, νοούμενα ως γλωσσικές ποσότητες, δημιουργημένα από τα παραπάνω, σκοτεινά, τρόπον τινά περιοδικά (όπως μόνο τα τρόπον τινά περιοδικά δημιουργούν κάτι τέτοιο, όχι ήχοι σε στρατιωτικό βηματισμό!)· ίσως χρησιμοποιηθεί και πρόσθετο υλικό.

→ Τρεις μορφές κίνησης προκύπτουν από τρεις κειμενικές φόρμες.

Δεύτερη ιδέα για μια πασακάλια από ομιλία

1. Ένα μουρμουρητό από υλικό αντλημένο από το «ricochet», αποτελούμενο από τρεις φωνές

2. Συνωθώντας τα ηχω-στοιχεία ώστε να εισχωρήσουν απαλά στο μουρμουρητό ή, αλλιώς, το μουρμουρητό να προκύψει από τα ηχω-στοιχεία· ιδέα: Η ηχώ προκαλεί τη δημιουργία της –ηχητικής– προέλευσής της.

3. Το υλικό από το «ricochet» ξεδιπλώνεται σαν βεντάλια, οι φωνές αναπτύσσουν την ανεξαρτησία τους, μέχρι να συγκροτηθούν ενδεχομένως πάλι σε πλέγματα.

4. Ηχώ: ο χρόνος τον οποίο χρειάζεται μια ηχώ για να αντηχήσει, κι έπειτα να σιγήσει → χρόνος κενός ήχου, ≠ παύση / = παύση → να δουλέψω με αυτό, → ένταση.

5. ό,τι βαίνει, διαβαίνει, απέρχεται, με άλλα λόγια τα βήματα από συλλαβές τα οποία ηχούν, αντηχούν, νοούμενα ως γλωσσικές ποσότητες, δημιουργημένα από τα παραπάνω, σκοτεινά, τρόπον τινά περιοδικά, καμπανιστά, περιπλανώμενα μεταξύ των τριών φωνών, αντηχώντας μέσα στο μουρμουρητό (όπως μόνο τα τρόπον τινά περιοδικά δημιουργούν κάτι τέτοιο, όχι ήχοι σε στρατιωτικό βηματισμό!) → η βαθιά φωνή (G) κάνει την αρχή κατά αυτό τον τρόπο και παραμένει για αρκετή ώρα. Στα διαστήματα μεταξύ των μεμονωμένων χτυπημάτων: βαθμιαία άλλο κείμενο. Στο εξής «παλμός πασακάλιας» ή απλώς «παλμός».

6. Η διακοπή, η παύση: Η πασακάλια διακόπτεται μία φορά από φλυαρία, της οποίας η διάρκεια μένει ακόμη να προσδιοριστεί → διάφορα αποσπάσματα από τον Οβίδιο που αφορούν την Ηχώ, και σε άλλες γλώσσες από το «ricochet», ίσως μεμονωμένες λέξεις από τα λατινικά.

7. Ξεκινάει πάλι η πασακάλια, τα «βήματα» αναλαμβάνει πρωτίστως η ψιλή ανδρική φωνή. Συνεχίζουμε.

Πώς συμβολίζω μια ΗΧΩ

lein ein----------x / lein ein----------o / r---annt

Πώς από γλώσσα συνθέτω έναν παλμό → γλωσσικές ποσότητες Wolfram Malte Fues^⁷

Αντλώ γλωσσικές ποσότητες –δηλαδή ομάδες τριών γραμμάτων το πολύ, οι οποίες (δεν) σημαίνουν συγχρόνως το ένα ή το άλλο– από τα ποιήματα του «ricochet» και από τα αποσπάσματα του Οβίδιου που αφορούν την ΗΧΩ, και τις χαρακτηρίζω με ένα σύμβολο σύμφωνα με το φωνήεν που (δεν) εμπεριέχεται σε αυτές, προκειμένου να επιτρέψω στον παλμό, στον βηματισμό, στο βήμα να διατηρήσει τη μεταβλητότητά του καθώς εξελίσσεται.

Πώς συνθέτω μια φλυαρία → Κατά τον Kagel; Πείραμα με το τρίο Sprechbohrer!

Να συνθέσω φλυαρία από μη εκφραστική ομιλία, χωρίς δηλαδή να ακολουθείται σε καμία στιγμή το μέτρο από τον ομιλητή.

Η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί φλυαρία αποτελούμενη από ασυναρτησίες, αστεία, πειράγματα κ.λπ. αντλείται από την ακολουθία των λεκτικών ποσοτήτων. Όχι ηχητική ποίηση!!! Η γλωσσική ροή από άλλο κεφάλαιο της ποιητικής συλλογής που αναφέρθηκε προηγουμένως (δεν διερευνάται περαιτέρω).

Φλυαρία → από ένα πεζό που είναι κατά βάση ίδιο για όλες τις φωνές, του οποίου όμως η αρχή έχει μετατεθεί κατά μία ομάδα λέξεων. Οι φωνές μπαίνουν όλες ταυτόχρονα, προκύπτει οχλαγωγία. ≠ Κανόνας!

Όροι ρυθμικής αγωγής

Λίστα μουσικών όρων ρυθμικής αγωγής – Βικιπαίδεια (γερμανικά)

Συγκεκριμένα, κυρίαρχος τόνος «andante pensieroso e vaporoso», «mf έως mp»

Αλλαγή της έντασης όχι με cresc. / decresc., αλλά κλιμακωτά

«Φλυαρία» από την αρχή ως το τέλος mf

Η σύνθεση

1 σελίδα = 30", κατανεμημένη σε ανοίγματα των 6 x 5''· αυτό το πλέγμα υποδιαιρείται άλλη μια φορά για τον παλμό της πασακάλιας, έτσι ώστε στα 30'' να χωρούν 12 «βήματα». Πρέπει να γίνει δοκιμή.

1. Μέρος Α (βλέπε σχέδιο)

Η σύνθεση ξεκινά με ηχω-στοιχεία από το «ricochet»: ψιλή ανδρική φωνή, και με τον παλμό της πασακάλιας: βαθιά ανδρική φωνή, mp έως mf, με ελαφρά διακύμανση σε ένταση και ύψος φωνής, έτσι ώστε να αποφευχθεί η τήρηση του μέτρου.

Παύση των φωνών «ricochet» / Παλμός πασακάλιας (στο εξής «παλμός») από την αρχή ως το τέλος

2. Μέρος Β (στο σχέδιο έχει καταρτιστεί ως μέρος του Α)

Ξεκινά το «μουρμουρητό» από το υλικό του «ricochet»: ψιλή και βαθιά ανδρική φωνή· η γυναικεία φωνή αναλαμβάνει τον παλμό → εξέλιξη των συντελούμενων καθώς γράφεται η παρτιτούρα … βλέπε επίσης Μέρος Β στο σχέδιο, δηλαδή τον παλμό αναλαμβάνουν εναλλάξ και οι τρεις φωνές, ως μικρή διακοπή του αποσπάσματος από το «ricochet».

3. Μέρος Γ «Φλυαρία» (βλέπε σχέδιο· ξεχωριστή δοκιμή μαζί με το τρίο Sprechbohrer σε σύντομο κείμενο)

→ Διάρκεια 45'' / σηματοδοτείται τρόπον τινά η έναρξη του attacca μετά το Μέρος Β

4. Μέρος Δ, το οποίο ακολουθεί εκ νέου τη φόρμα των Α / Β

Αμέσως μετά το Μέρος Γ «Φλυαρία» γενική παύση 5'', κατά την οποία ξεκινά πάλι ο παλμός.

Μετάφραση από τα Γερμανικά: Μαριάννα Χάλαρη

1 Στα σοκάκια της Βενετίας ή ανάμεσα σε στοιβαγμένα κοντέινερ μπορεί κανείς να ακούσει κάποια ΗΧΩ-θραύσματα.

2 Βλέπε ίσως και τα σχέδια για την ανάπτυξη της σύνθεσης.

3 (Σ. τ. μ.) Το κείμενο της ποιήτριας χαρακτηρίζεται σε μερικά σημεία από ιδιαίτερα ελλειπτικό λόγο εν είδει σημειώσεων, ο οποίος ενδέχεται να ξενίζει το ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Έγινε προσπάθεια απόδοσής του με κατανοητό τρόπο, ωστόσο δεν θεωρήθηκε σκόπιμο να θυσιαστεί το ιδιαίτερο ύφος.

4 (Σ. τ. μ.) das Sprechbohrerhafte: Έμμεση αναφορά στην ομάδα sprechbohrer, η οποία παρουσιάζει το δρώμενο που βασίζεται στο συγκεκριμένο ποιητικό έργο.

5 Ο μύθος μπορεί να νοηθεί ως αφήγηση που παραδίδει εκείνο που έχει πλέον παγώσει, με σκοπό να το θέσει εκ νέου σε κίνηση, κάποτε.

6 (Σ. τ. μ.) Πρόκειται για τα αρχικά των μικρών ονομάτων των συντελεστών του τρίο.

7 Wolfram Malte Fues, buchstäblich buchstieblich (Edition Howeg 2021).

Η Elisabeth Wandeler-Deck γεννήθηκε στη Ζυρίχη το 1939 και είναι συγγραφέας και μουσικός. Με σπουδές αρχιτεκτονικής και κοινωνιολογίας στο ενεργητικό της, εργάστηκε επίσης ως ψυχοθεραπεύτρια Gestalt και το 1999 ίδρυσε στη Ζυρίχη το Γραφείο για Θέματα Φύλου. Είναι μέλος της ομάδας περφόρμανς Interco και της αυτοσχεδιαστικής ομάδας bunte hörschlaufen και δραστηριοποιείται στο DamenDramenLabor. Το 2013 τιμήθηκε με το Ποιητικό Βραβείο της Βασιλείας. Πρόσφατες ποιητικές της συλλογές: attacca holdrio (edition sacré, Ζυρίχη 2018), Visby infra-ordinaire (edition taberna kritika, Βέρνη 2018), Versionenlust, Echo (Εdition Howeg, Ζυρίχη 2022).

Το κείμενο της Elisabeth Wandeler-Deck που δημοσιεύεται εδώ γράφτηκε κατά παραγγελία του προγράμματος «The Poets’ Sounds» [Οι ήχοι των ποιητών], το οποίο διεξάγεται από τον λογοτεχνικό οργανισμό Lettrétage με έδρα το Βερολίνο. Στο πλαίσιο του προγράμματος ανατέθηκε σε έξι ποιητές και ποιήτριες από διάφορες χώρες να γράψουν λογοτεχνικά έργα για τρεις φωνές, τα οποία παριστάνονται επί σκηνής από το γερμανικό σύνολο φωνητικής μουσικής sprechbohrer (Sigrid Sachse, Harald Muenz και Georg Sachse) σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ. Η πρεμιέρα των σκηνικών αυτών παρουσιάσεων δόθηκε στις 11 Ιουνίου 2022 στο Βερολίνο και ακολούθησαν παραστάσεις στην Κολωνία και στο Χάουζαχ της Γερμανίας, στο Γκρατς της Αυστρίας, στο Βελιγράδι και στο Ελσίνκι, ενώ ο τελευταίος σταθμός αυτής της ευρωπαϊκής περιοδείας είναι φεστιβάλ Σαρδάμ στη Λεμεσό της Κύπρου στις 25 Σεπτεμβρίου. Οι συμμετέχοντες/-ουσες ποιητές και ποιήτριες (Tone Avenstroup, Edouard Escoffet, Katalin Ladik, Morten Søndergaard, Miia Toivio και Elisabeth Wandeler-Deck) κλήθηκαν να γράψουν και σύντομα δοκίμια, όπου σχολιάζουν το έργο τους, τη διαδικασία συγγραφής του και τη συνεργασία τους με το τρίο sprechbohrer. Ενόψει της παρουσίασης του The Poets’ Sounds στο Φεστιβάλ Σαρδάμ, τα δοκίμια αυτά μεταφράστηκαν στα ελληνικά και δημοσιεύονται αποκλειστικά στη Logotexnia 21.