[...]
Σκηνή 3
Νυχτερινή σκηνή στο υπνοδωμάτιο της ΓΥΝΑΙΚΑΣ και του ΜΑΡΚΟΥ. H ΓΥΝΑΙΚΑ μόνη, είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι, κοιτά το ταβάνι.
ΓYNAIKA: Ένα τόσο μικρό λευκό τετράγωνο που είναι το ταβάνι πώς γίνεται τόσο μικρό τετράγωνο να χωράει από κάτω όλο το δωμάτιο, τα έπιπλα, το κρεβάτι, τη ντουλάπα, τα φωτιστικά, τόσα πράγματα, πώς γίνεται το ταβάνι τόσο μικρό να χωράει από κάτω εμένα μόνη μου χωρίς εσένα. Πού είσαι; Πώς γίνεται και δεν είσαι εδώ μαζί μου δίπλα μου κοντά μου πάνω μου μέσα μου εσύ να με παίρνεις να με παίρνεις να με παίρνεις εσύ όπως μόνο εσύ μπαίνεις μέσα μου έτσι αγάπη μου αγάπη μου αγάπη μου
Μπαίνει ο ΜΑΡΚΟΣ. H ΓΥΝΑΙΚΑ σιωπά. Σηκώνεται. Αρχίζει να πετάει διάφορα ρούχα και πράγματα σε μια μεγάλη βαλίτσα στη μέση του δωματίου.
ΜΑΡΚΟΣ: Τι κάνεις;
ΓYNAIKA: Φεύγω.
ΜΑΡΚΟΣ: Πού θα πας;
ΓYNAIKA: Στο Πράσινο- Δεν φεύγω θυμωμένη. Δεν φταις εσύ που φεύγω. Δεν φταις εσύ.
ΜΑΡΚΟΣ: Τι λες; Ποιό Πράσινο; Τί είναι το Πράσινο;
ΓYNAIKA: (δεν θέλει να επεκταθεί) Ένα μέρος πράσινο. Εδώ είναι γκρίζα. Κλειστά. Πνιγηρά.
ΜΑΡΚΟΣ: Και εκεί στο Πράσινο τι υπάρχει; Μια καλή νεράιδα; Ένα ωραίο ξωτικό; Ο Πήτερ Παν;
ΓYNAIKA: (κοφτά) O λύκος.
ΜΑΡΚΟΣ: Λύκος; Όπως στα ντοκυμαντέρ; Όπως στις φωτογραφίες στο βιβλίο που έχουμε; Η μήπως εννοείς εκείνη την ψεύτικη γούνα που δεν σου πάει και την λέμε λύκο;
ΓYNAIKA: (κλείνει την βαλίτσα της) Μάρκο φεύγω.
ΜΑΡΚΟΣ Μεγάλη βαλίτσα δεν παίρνεις; Πού θα την κουβαλάς τέτοια ώρα; (η ΓΥΝΑΙΚΑ δεν απαντά) Τώρα δεν θα τρώγαμε μαζί; Το φαγητό τι θα απογίνει; Θα το πετάξω;
ΓYNAIKA: Να το φας εσύ. Πρέπει να φύγω.
ΜΑΡΚΟΣ: Θα πας στο ζωολογικό κήπο τέτοια ώρα; Θα είναι κλειστά. Πάμε αύριο μαζί.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ βάζει το πανωφόρι της.
ΜΑΡΚΟΣ: Δεν είναι παράλογο τώρα όλο αυτό;
ΓYNAIKA: Μάρκο λυπάμαι, αλλά-
ΜΑΡΚΟΣ: Αλλά τι; Τι; (βγάζει από την τσέπη του ένα δακτυλογραφημένο κείμενο σε άσπρο χαρτί) Και αυτό; Θα μου πεις τι είναι; Μπορούμε να το συζητήσουμε; Εσύ το έγραψες; Σε ποιόν;
ΓYNAIKA: Έψαξες τα χαρτιά μου;
ΜΑΡΚΟΣ: Ναι. Θέλω να μάθω τα μυστικά σου.
ΓYNAIKA: Εγώ το έγραψα, ναι.
ΜΑΡΚΟΣ: Σε ποιόν το έγραψες;
ΓYNAIKA: Δεν το έστειλα.
ΜΑΡΚΟΣ: (διαβάζει από το γράμμα) Σε ζητώ μα δεν είσαι πια κοντά μου, σου μιλώ μα δεν μ’ ακούς, ψιθυρίζω για να μην ουρλιάξω, γράφω λόγια που δεν είναι για να ειπωθούν. Μόνο μαζί σου θέλω να είμαι. (την κοιτάζει, διαβάζει παρακάτω) Να ήμουν ζώο. Στα τέσσερα. (με έκπληξη επαναλαμβάνει) Στα τέσσερα;
ΓYNAIKA: (Απότομα του παίρνει το γράμμα από τα χέρια) Πρέπει να με αφήσεις να φύγω.
ΜΑΡΚΟΣ: Χωρίς να ξέρω γιατί;
ΓYNAIKA: Χωρίς να ξέρεις γιατί. Χωρίς να θέλεις να μάθεις γιατί.
ΜΑΡΚΟΣ: Αν είχα φερθεί αλλιώς, τώρα θα ήσουν ακόμη ερωτευμένη μαζί μου.
ΓYNAIKA: (έντονα) Αλλιώς. Πώς αλλιώς; Ξέρεις; Έχεις απομακρυνθεί τόσο πολύ από όλα εκείνα που θα σ’ έκαναν πραγματικά ευτυχισμένο. Από την φύση, από το σώμα σου. Από την πηγή της ζωτικότητας σου.
ΜΑΡΚΟΣ: (θυμώνει) Τι τρέλες μου λες; Ποια πηγή; Ποια φύση; Ποιό σώμα μου; Μήπως εσύ έχεις απομακρυνθεί από το σώμα μου;
ΓYNAIKA: Δεν έκανες τίποτα τόσο καιρό. Το έβλεπες πως απομακρυνόμουν και δεν έκανες τίποτα. Είσαι συνέχεια κολλημένος στην οθόνη του υπολογιστή. Νομίζεις πως ζεις κάτι, ενώ δεν ζεις τίποτα.
ΜΑΡΚΟΣ: Δεν σε νοιάζομαι; Κάθε φορά που μου ζητάς κάτι, που θέλεις να σε βοηθήσω, δεν σε βοηθώ;
ΓYNAIKA: (αποφασισμένη) Ναι, με νοιάζεσαι και με βοηθάς. Εσύ πιστεύεις πως όλα καλά τα κάνεις, πως εγώ είμαι η στραβή, εγώ είμαι η παράλογη.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ φεύγει, βροντά την πόρτα.
Σκηνή 4
H ΓYNAIKA μόνη σε νυχτερινό δρόμο. Έχει μαζί της την βαλίτσα της. O ΜΑΡΚΟΣ έχει απομείνει στο υπνοδωμάτιο. Διαβάζει ξανά το γράμμα. Το ακούμε από την ΓYNAIKA.
ΓYNAIKA: Σε ζητώ μα δεν είσαι πια κοντά μου, σου μιλώ μα δεν μ’ ακούς, ψιθυρίζω για να μην ουρλιάξω, γράφω λόγια που δεν είναι για να ειπωθούν. Μόνο μαζί σου θέλω να είμαι. Χωρίς εσένα, πέφτω, στέκομαι όρθια, κάθομαι, πέφτω, σηκώνομαι, ξαναπέφτω, πέφτω στα τέσσερα να σε ακολουθήσω. Πού; Πού όμως; Πού;
Τι με απέτρεψε να δεθώ πάνω σου; Τι ήταν; Εγωισμός; Φόβος; Η κανονικότητα της ζωής, η δειλία μου, ο καθωσπρεπισμός μου; Ή μήπως η αίσθηση ευθύνης απέναντι στους άλλους; Μισώ τα χέρια μου τα πόδια μου τα μαλλιά μου τα δόντια μου που σε άφησαν να φύγεις. Θέλω μόνο να είμαι μαζί σου, τίποτε άλλο. Να πηδιόμαστε όπως τα ζώα. Αν ήμουν ζώο, θα είχες μείνει μαζί μου. Θα ήμουν μαζί σου τώρα. Να ήμουν ζώο. Στα τέσσερα. Να γίνω ζώο.
[...]
