Γιάννης Τσίρμπας, St Valentine's

 

Τον είδε επιτέλους να έρχεται. Βγήκε αργά κάτω από τον καναπέ. Της φάνηκε αρκετά μεγαλόσωμος για αρσενικός. Ο Γκρέγκορ έσερνε αργά το κορμί του, αφήνοντας πίσω του ένα κολλώδες χνάρι. Διέσχιζε τα περιττώματά του που κάλυπταν εδώ και κει μεγάλα τμήματα του ξύλινου πατώματος. Νησίδες σκατού σε θάλασσα λούστρου. Περπάταγε τόσο αργά που ήταν σαν να έπλεε προς το μέρος της. Του έστρεψε ανυπόμονα την πλάτη της. Οι κεραίες της κουνήθηκαν από την προσμονή. Οι δύο υποδοχείς της υγράνθηκαν.

 

Εκείνος αργούσε. Γύρισε το κεφάλι της. Τον είδε να έχει στο μεταξύ προσκρούσει σε ένα ανοιγμένο σύκο, μισό ξερό και μισό σαπισμένο. Άρχισε να το τσιμπολογάει με το μακρόστενο στόμα του, ξεχνώντας την.

 

Η όρεξή της δυνάμωνε όμως. Κροτάλισε τις δαγκάνες στο στόμα της. Ο Γκρέγκορ πήρε το μήνυμα και υποτακτικά ξεκίνησε πάλι να κινείται. Ένα σπόρι από το σύκο είχε κολλήσει σε μια πτυχή του κεφαλιού του.

 

Του γύρισε πάλι την πλάτη, στήριξε τα μπροστινά της πόδια σε ένα καθαρό σημείο του πατώματος, ενώ κάποια από τα πίσω πατούσαν στις ακαθαρσίες του Γκρέγκορ. Ανασήκωσε ελαφρά την κοιλιά της ώστε οι δύο υποδοχείς της να ανοίξουν καλά, άδειοι και υγροί. Ο Γκρέγκορ πάσχιζε να καλύψει τα είκοσι εκατοστά που τον χώριζαν από τις δύο αυτές τρύπες βαλμένες οριζόντια και συμμετρικά μπροστά του, η μία δίπλα στην άλλη.

 

Κάποτε την έφτασε. Οι κεραίες του την ψηλάφησαν. Μετά πλησίασε το στόμα του στους υποδοχείς της. Εκείνη το κατάλαβε και αμέσως έκλασε ένα δυνατό κύμα από φερομόνες. Αυτό τον τάραξε. Δεν είχε ξανανιώσει έτσι. Άπλωσε τότε δύο από τα μπροστινά του πόδια και τα ανέβασε απότομα πάνω της. Το βάρος του την έκανε να χάσει προς στιγμή την ισορροπία της. Σύρθηκε για ένα δύο εκατοστά με τον Γκρέγκορ γατζωμένο στην πλάτη της, μέχρι να τη φρενάρει η τριβή των τριχοειδών απολήξεων στα πόδια της πάνω στο ξύλο του πατώματος.

 

Ο Γκρέγκορ κατάφερε να φέρει δύο ακόμα πόδια πάνω της και σταθεροποίησε τη λαβή του. Αλλά ακόμα δεν την έφτανε. Τα δύο τελευταία του πόδια γλιστρούσαν πυρετωδώς πάνω στο βούρκο που κάλυπτε το πάτωμα. Με μια ύστατη προσπάθεια κατάφερε και την καβάλησε. Αμέσως έβαλε ολόκληρο το ένα μόριό του στον ένα υποδοχέα της. Μετά από προσπάθεια, της έχωσε και το δεύτερο όργανό του, σφραγίζοντας κάθε διαθέσιμη οπή της. Εκείνη αναθάρρησε και περίμενε.

 

Ο Γκρέγκορ όμως δεν ήξερε τι άλλο να κάνει. Ένιωθε νωθρός. Όλη αυτή η προσπάθεια τον εξάντλησε. Δεν είχε καμία άλλη πληροφορία για τη συνέχεια. Καθόταν ακίνητος μέσα της.

 

Εκείνη σκέφτηκε ότι αυτό το δωμάτιο ήταν ιδανικό για να γεννήσει, γεμάτο σκατά και αποφάγια. Και ξαφνικά κατάλαβε ποια ήταν η συνέχεια, με το Γκρέγκορ έτσι ακίνητο, σχεδόν κοιμισμένο μέσα της.

 

Σήκωσε τα μπροστινά της πόδια στον αέρα και γύρισε το κεφάλι της προς τα πίσω. Είδε το ξεραμένο σπόρι να είναι πάντα κολλημένο στο κεφάλι του. Οι κεραίες τους αγγίχτηκαν για μια στιγμή, αλλά ο Γκρέγκορ απέστρεψε αμέσως τις δικές του. Εκείνη δίστασε στιγμιαία.

 

Μετά στήριξε το ένα πόδι της στο κεφάλι του. Αυτός δεν έφερε καμία αντίσταση. Ύστερα, με μια απότομη κίνηση του το έκοψε από τη ρίζα. Το έφερε μπροστά της και άρχισε να το μασουλάει αργά, μαζί με το σπόρι. Κριτσάνισε το κέλυφος και πιτσιλίστηκε με τα υγρά του. Αμέσως το ακέφαλο σώμα του Γκρέγκορ κυριεύτηκε από μια έντονη και ρυθμική κίνηση. Τραντάζονταν και οι δύο μαζί, σαν ένα σώμα. Το σώμα του Γκρέγκορ δεν άργησε να χύσει όλο το σπέρμα του στους υποδοχείς της που ξεχείλισαν και έσταζαν στο πάτωμα.

 

Καταβρόχθισε με λαιμαργία τα τελευταία κομμάτια από το σώμα του, πολύτιμη πρωτεΐνη για τα καινούρια αυγά της. Τα μόνα που δεν έφαγε ήταν τα δύο μακρουλά του πέη που είχαν μείνει μέσα της και είχαν φράξει για πάντα τις υποδοχές της, καθιστώντας τον Γκρέγκορ τον πρώτο και τον τελευταίο της. Κάτι που εκείνη ούτε που φανταζόταν, εκείνη τη στιγμή που έψαχνε σε ποια γωνία του δωματίου θα είναι προστατευμένη η φωλιά της.

 

Το διήγημα του Γιάννη Τσίρμπα (γεν. 1976) «St Valentine's» δημοσιεύεται εδώ για πρώτη φορά. Ο Γιάννης Τσίρμπας είναι  λέκτορας στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκτός από επιστημονικές δημοσιεύσεις, δημοσιεύει άρθρα και βιβλιοκριτικές στον Τύπο και στο Διαδίκτυο. Διηγήματά του έχουν βραβευτεί σε πανελλαδικούς διαγωνισμούς, έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους και σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2013 κυκλοφόρησε η πρώτη του νουβέλα, Η Βικτώρια δεν υπάρχει, από τις εκδόσεις Νεφέλη. Στις σελίδες της Logotexnia21 μπορείτε να διαβάσετε το «Η ευτυχία είναι σάντουιτς», ένα από τα επιμέρους κείμενα της νουβέλας.