Αυγή Μελέτη (Regina Bou), Η έμπνευση

 

Του άρεσαν οι βροχερές μέρες, ειδικά όταν ήταν μαύρες, κατάμαυρες σαν την μαύρη του μοίρα. Σήκωσε το κεφάλι του και ρούφηξε τη μύτη του. Τα σύννεφα κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο, σαν πέτρες έτοιμες να πέσουν στο κεφάλι του, έδειχναν δυσοίωνα ακριβώς όπως τα ήθελε. Έκλεισε την ομπρέλα του και ανέβηκε ράθυμα τα σκαλιά. Το υποκατάστημα της Τράπεζας Ευφάνταστων Βασανιστηρίων και Τιμωριών (ΤΕΒΤ) είχε ξεκινήσει την καθημερινή λειτουργία του. Η κεντρική βιτρό πόρτα είχε ανοίξει τα μεγαλειώδη φύλλα της διάπλατα ώστε να εξυπηρετηθεί πιο γρήγορα η ουρά των ανθρώπων που όλο και μεγάλωνε. Σε πέντε μόλις λεπτά προστέθηκαν πίσω του δέκα άτομα. Ξαναρούφηξε τη μύτη του και  κοίταξε την τεράστια μαρμάρινη προθήκη πάνω από τα γκισέ με τα σκαλιστά ορειχάλκινα νούμερα των ταμείων. Το δικό του, με τη μεγαλύτερη αναμονή, είχε το νούμερο 12. Ήταν ένα νούμερο, εντελώς αδιάφορο, δεν μπορούσε να το σκεφτεί ούτε ως τυχερό, ούτε ως άτυχο.

 

Ο υπάλληλος πίσω από το γκισέ ήταν δυσκίνητος σα σαλιγκάρι. Κουνούσε αργά και προς τα εμπρός το μικρό κεφάλι του, σαν κάτι να του έσφιγγε το λαιμό, όταν ένας πελάτης παρουσιάζονταν μπροστά του. Ψιθύριζε με χαμηλή φωνή τις ερωτήσεις του, ανοιγοκλείνοντας απαλά το στόμα του και ύστερα με εκνευριστικά αργές κινήσεις  έδινε την αίτηση για τις απαραίτητες υπογραφές. Φορούσε μια θεόρατη καφέ γούνα που έκανε το κεφάλι του να μοιάζει ακόμη μικρότερο από ό,τι ήταν και τα μάτια του αφύσικα μεγάλα. Υπήρχε ψύχος μέσα στην τράπεζα και μάλιστα τσουχτερό αφού η πολιτική λιτότητας η οποία είχε επιβληθεί από την κυβέρνηση δεν επέτρεπε πολυτέλειες και η θέρμανση της αίθουσας συναλλαγών θεωρούνταν κάτι παραπάνω από πολυτέλεια. Κανείς δε θα πάθαινε τίποτα αν έμπαινε στην κατάψυξη για λίγη ωρίτσα.  Οι μόνες αίθουσες που διέθεταν θέρμανση ήταν το γραφείο του διευθυντή και των ανώτερων στελεχών.  Οι περισσότεροι υπάλληλοι ήταν ντυμένοι βαριά, έχοντας μάθει να αντιμετωπίζουν με αυτόν τον τρόπο το αφόρητο κρύο. Ο υπάλληλος του 12 μπορεί να φορούσε και δύο γούνες. Αυτό εξηγούσε το δυσανάλογα μικρό του κεφάλι.

 

Η ίδρυσή του ΤΕΒΤ βασίζονταν σε μια πραγματικά καινοτόμο ιδέα που παρόμοιά της δεν είχε συλληφθεί ποτέ. Τα τελευταία χρόνια μετά την τρομερή οικονομική κρίση που χτύπησε τη χώρα, οι αρχές βρέθηκαν αντιμέτωπες με ένα καινούριο φαινόμενο που δεν ήξεραν πώς ακριβώς να χειριστούν. Όλες οι φυλακές γέμισαν πάρα πολύ γρήγορα με έγκλειστους που χρωστούσαν χρήματα είτε στο κράτος, είτε στις τράπεζες, είτε και στα δύο. Και συνέχισαν να γεμίζουν αδιάκοπα. Και να ξαναγεμίζουν. Μέχρι που έφτασαν στο σημείο να τοποθετούν κρεβάτια στα γραφεία των διευθυντών και μέσα στους θαλάμους των φυλάκων. Μερικοί φυλακισμένοι ξάπλωναν για να κοιμηθούν στα σκαλιά, άλλοι μέσα στα μαγειρεία, κάτω από τους πάγκους με τις κουτάλες ή πάνω σε αυτούς, άλλοι στις τουαλέτες, μερικοί στους διαδρόμους και υπήρχαν και οι πιο τολμηροί που δεν τους ενδιάφερε αν θα κοιμηθούν ακόμη κι έξω στο προαύλιο, όπου στήθηκαν ειδικές σκηνές για αυτό το λόγο. Πολύ γρήγορα οι σκηνές καβάλησαν η μία την άλλη και οι μικροσυμπλοκές ανάμεσα στους φυλακισμένους για μια χαμένη κάλτσα ή για μια αναποδογυρισμένη κατσαρόλα έγιναν καθημερινό φαινόμενο. Οι διευθυντές έδειξαν έναν έκδηλο εκνευρισμό και οι φύλακες έγιναν περισσότερο, από ό,τι έπρεπε, εκφραστικοί στην αυστηρότητα που όφειλαν να επιδείξουν. Ήταν προφανές ότι κάτι έπρεπε να γίνει, όχι μόνο για τον κίνδυνο γενικευμένων ταραχών αλλά κυρίως για τον τρομερό κίνδυνο να μην μπορούν να τιμωρηθούν πλέον και άλλοι πολίτες οι οποίοι όφειλαν χρήματα στις κρατικές ή τραπεζικές υπηρεσίες.

 

Αυτή η απειλή της ατιμωρησίας θορύβησε εντόνως την κεντρική διοίκηση των κεντρικών υπουργείων, κάνοντας τους κεντρικούς ιθύνοντες να κλειστούν σε συσκέψεις προσπαθώντας να βρουν γρήγορα μια κοινά αποδεκτή λύση. Τι θα συνέβαινε αν στον επόμενο οφειλέτη ανακοινωνόταν το εξής : «Λυπούμαστε αλλά αδυνατούμε να σας φυλακίσουμε καθώς όλες οι φυλακές είναι γεμάτες» ; Μόνο και μόνο αυτή η καθόλου μακρινή πιθανότητα αρκούσε για να προκαλέσει κύματα πανικού και ρίγη τρόμου στις ανώτερες βαθμίδες της χώρας. Αποφασίσθηκε γρήγορα να προβούν σε μια ριζοσπαστική ενέργεια: Το ΤΕΒΤ άνοιξε και εγκαινιάστηκε με θερμούς χαιρετισμούς και ανακούφιση από όλες τις κεντρικές εξουσίες.

 

Η ιδέα ήταν πολύ απλή, όπως άλλωστε απλές είναι όλες οι καλές ιδέες : Όποιοι προσέρχονταν οικειοθελώς στα γραφεία της τράπεζας, καθημερινά από τις εννέα το πρωί ως τις τρείς το μεσημέρι για να προτείνουν έναν πρωτότυπο τρόπο τιμωρίας τους, θα έμπαιναν στην ειδική κλήρωση στο τέλος κάθε εβδομάδας. Δέκα από τις πιο ευφάνταστες προτεινόμενες τιμωρίες θα κέρδιζαν την πλήρη απαλλαγή του εμπνευστή τους από όλα τα χρέη του. Οι υπόλοιποι θα έπρεπε απλώς ή να υποστούν τις τιμωρίες που οι ίδιοι είχαν καταθέσει ως προτάσεις ή αν το ήθελαν θα μπορούσαν να κόψουν το λαιμό τους και να βρουν τρόπο να ξεπληρώσουν τις οφειλές τους, γιατί οι οφειλές είναι πάντα οφειλές. Εάν αρνούνταν να κάνουν είτε το ένα είτε το άλλο, τότε τους περίμενε δημόσια χλεύη, μια χλεύη για την οποία είχαν ήδη υπογράψει. Η ρήτρα επιβολής ποινών νούμερο 188 από τις 232 το έλεγε ξεκάθαρα: «Όστις αρνηθή να συμμορφωθεί προς τας υποχρεώσεις αι οποίαι εκπορεύονται του υπογεγραμμένου συμβολαίου, θα εξευτελίζεται μέσω δημοσίας χλεύης. Το είδος της χλεύης θα καθορίζεται επί τόπου υπό των παρισταμένων θεατών».

 

Η αντιπολίτευση αντέδρασε έντονα στη βουλή για αυτά τα απάνθρωπα και παράνομα μέτρα, όπως τα χαρακτήρισε, αλλά γρήγορα κατάλαβε πως όποια αντίδραση ήταν ανώφελη καθώς στίφη οφειλετών έσπευσαν από το πρώτο λεπτό της ανακοίνωσης, να καταθέσουν με πραγματική λαχτάρα τις ιδέες τους. Τέτοια κοσμοσυρροή σε τράπεζα ήταν πρωτοφανής. Και όσο περνούσαν οι μέρες, η προσέλευση του κόσμου αυξάνονταν με γοργούς ρυθμούς. Το ΤΕΒΤ είχε κερδίσει τους πάντες αστραπιαία, πλημμυρίζοντας την πόλη αλλά και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με διαφημίσεις και αφίσες που καλούσαν όσους χρωστούσαν χρήματα να περάσουν μια επίσκεψη το συντομότερο δυνατόν. «Φίλε οφειλέτη χρωστάς;  Κινδυνεύεις να πληρώσεις βαριά πρόστιμα, να σε βάλουν στη φυλακή ή να χάσεις το σπίτι σου; Υπήρξες λίγο ανόητος, παραδέξου το, αλλά η ανοησία είναι ανθρώπινη αδυναμία και εμείς καταλαβαίνουμε τις ανθρώπινες αδυναμίες καλύτερα από τον καθένα. ΤΕΒΤ! Η τράπεζα που βρέθηκε δίπλα σου για να σε βοηθήσει! Θα κάνεις πως δε τη βλέπεις; Έλα τώρα κιόλας και μοιράσου μαζί μας τις ιδέες σου για την τιμωρία που σου αξίζει. Από τιμωρούμενος γίνε τιμωρός του εαυτού σου και γλύτωσε! Οι δέκα καλύτερες προτάσεις κάθε εβδομάδα κερδίζουν ολική απαλλαγή των χρεών του εμπνευστή τους! Σε περιμένουμε 9-3 κάθε ημέρα για όλη την εβδομάδα εκτός Κυριακής. Τις Κυριακές και ο θεοί αναπαύθηκαν."

 

Όταν ήρθε η σειρά του αναστέναξε βαθιά.. Προχώρησε στο γκισέ και χαιρέτισε τον υπάλληλο-ασβό τυπικά. «Μια αίτηση παρακαλώ» είπε καθαρίζοντας το λαιμό του. Το κρύο ήταν όντως κρύο εκεί μέσα.

 

 

 

H Logotexnia21 ευχαριστεί πολύ την Αυγή Μελέτη (Regina Bou) για την αποστολή του διηγήματος «Η έμπνευση». Στις σελίδες της Logotexnia21 δημοσιεύονται επίσης τα διηγήματά της  «Η κοιλιά», «Οι αλλαγές άρχισαν από την κουζίνα» και «Μεταμεσονύκτια μπισκότα». Πληροφορίες για τη συγγραφέα βρίσκετε εδώ.