[...]
Ο γιος: Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να συμβαίνουν κάποια πράγματα. Ακόμα και τώρα που μπορώ να ξέρω περισσότερα από πριν, υπάρχουν γεγονότα που ακόμα δεν έχω καταφέρει να εξηγήσω. Και ούτε πρόκειται. Απλά τα αποδέχεσαι. Βέβαια, δεν το καταφέρνουν και όλοι αυτό. Φτάνει μόνο μια στιγμή για να αλλάξει η ζωή μας για πάντα. Όλα τα πράγματα, λένε, ότι γίνονται πάντα όταν πρέπει να γίνουν. Μόνο που αυτό το πρέπει κάποιες φορές δεν έχει καμία αιτιολόγηση. Δεν τα αντέχουν κι όλοι, όλα αυτά που μπορεί να τους τυχαίνουν. Πρέπει, αλλά εδώ που τα λέμε, κάποια πράγματα είναι τόσο αναπάντεχα που βρίσκουν απροετοίμαστη την ίδια τη ζωή, πόσο μάλλον εμάς, που απλά την ακολουθούμε. Λένε ότι ο χρόνος είναι το φάρμακο για όλα. Μόνο που αυτό το φάρμακο, στην περίπτωσή της, δεν μπόρεσε να βοηθήσει.
[...]
Η νύφη: Μην το πείτε παραέξω αυτό που θα σας πω, στον πολύ κόσμο αρέσει να κοροϊδεύει. Να ξέρετε, δεν θα σας αγαπήσει κανείς για πάντα. Γιατί απλούστατα δεν υπάρχει για πάντα. Δεν ξέρω ποιος το κατασκεύασε, αν κατάφερε κάποτε να το γνωρίσει καποιος…Εγώ πότε δεν του είπα να με αγαπάει για πάντα. Γιατί ξέρω ότι δε γίνεται, γιατί δεν υπάρχει. Το για πάντα κρύβει μέσα του μια τόση δα μικρή στιγμούλα. Τόσο δα μικρές στιγμούλες είναι το για πάντα. Σ αγαπώ για πάντα, θα πει ότι σε αγαπώ σε κάθε τόσο δα μικρή στιγμούλα. Μη ζητάς από κανέναν να σε αγαπάει για πάντα. Να ζητάς να σε αγαπάει σε κάθε τόσο δα μικρή στιγμούλα.
[...]
Η νοσοκόμα: Οι δολοφόνοι να ξέρετε δεν έχουν συγκεκριμένη ταυτότητα, δεν ανήκουν σε συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων. Δεν είναι μόνο οι άγνωστοι. Καμιά φορά τους ξέρεις πολύ καλά, μη σας πω δηλαδή ότι τους έχεις κάθε μέρα μες τα πόδια σου. Και μένα ο δολοφόνος μου εκεί ήθελε να μπει. Δολοφόνος δεν είναι μόνο αυτός που σκοτώνει. Είναι και αυτός που σε κάνει να μην θες να ζήσεις άλλο την ζωή σου, ενώ είσαι ζωντανός. Η πιο ύπουλη κατηγορία δολοφόνων. Δεν σε σκοτώνουν μια φορά και τέρμα. Ο θάνατος είναι αργός, μπορεί να κρατήσει για πάντα.
[...]
