Βιβή Πηνιώτη, Villa Utopia
[…]
ΜΙΣΤΕΡ ΟΟΥΕΝ: Στην αρχή, όταν οι άνθρωποι ανακάλυπταν ακόμα τον κόσμο και τον μοίραζαν, επίσημοι χαρτογράφοι του κράτους άφηναν κατά καιρούς κάποια νησάκια στην μέση του ωκεανού αχαρτογράφητα, μετά από παράκληση κάποιων ονειροπόλων. Έτσι κι εγώ...! Η ευτυχία τους βέβαια, δεν κρατούσε για πάντα. Κάποτε τους ανακάλυπταν και… τους «έτρωγε» κι αυτούς το σύστημα-
[…]
ΝΕΑΡΟΣ: Πολύ ωραίο το σπίτι σας.
ΜΙΣΤΕΡ ΟΟΥΕΝ: Φτάσατε εύκολα ως εδώ;
ΝΕΑΡΟΣ: Πανεύκολα. Χάρη στις οδηγίες της Ρόζας.
ΜΙΣΤΕΡ ΟΟΥΕΝ: Το κατάλαβα. Μόνο με οδηγίες μπορεί να φτάσει κανείς ως εδώ.
ΜΙΣΙΖ ΟΟΥΕΝ: Θα προσέξατε πως δεν φαινόμαστε καθόλου απ’ το δημόσιο δρόμο.
ΝΕΑΡΟΣ: Ναι, το πρόσεξα.
ΜΙΣΙΖ ΟΟΥΕΝ: Μα κι απ’ έξω να στέκετε κανείς, δεν καταλαβαίνει ότι το εσωτερικό αυτού του κατάφυτου λοφίσκου είναι το σπίτι μας.
ΝΕΑΡΟΣ: Κι αυτό το πρόσεξα.
ΜΙΣΤΕΡ ΟΟΥΕΝ: Δύο εκατομμύρια τετρακόσιες πενήντα έξι χιλιάδες οχτακόσια είκοσι δύο αγριολούλουδα! Ούτε ένα αληθινό. Στην πραγματικότητα πρόκειται για συλλέκτες ηλιακής ενέργειας.
ΝΕΑΡΟΣ: Εξαιρετικό κρασί! Ανυπομονώ να δοκιμάσω και το κρέας.
ΜΙΣΤΕΡ ΟΟΥΕΝ: Θα σας βάλω άλλο ένα ποτήρι. Αλλά ας μην ξεκινήσουμε ακόμα να τρώμε.
[…]
ΜΙΣΤΕΡ ΟΟΥΕΝ: Εδώ μέσα όμως είναι αλλιώς! Εδώ ο χρόνος γυρίζει κυκλικά, μεσιέ Φουριέ. Κι ο τόπος παραμένει ανεντόπιστος χωρίς τις οδηγίες. Εδώ δεν επιθυμούμε καμία αλλαγή, καμία εξέλιξη. Δεν επιθυμούμε να γράψουμε καμία Ιστορία, με αρχή μέση, τέλος. Εδώ επιθυμούμε να ζούμε το όνειρο διαρκώς, χωρίς καμία διακοπή λόγω πραγματικότητας. Ό,τι συμβαίνει όταν ονειρευόμαστε στ’ αλήθεια, δηλαδή.
[…]
ΚΑΜΠΑΝΕΛΑ: Τι θα γίνει με τα παλτά; Κουράστηκα…
ΜΙΣΤΕΡ ΟΟΥΕΝ: Ω ναι, τα παλτά.
ΜΙΣΙΖ ΟΟΥΕΝ: Τα παλτά, ναι.
ΜΕΣΙΕ ΦΟΥΡΙΕ: Μμμ… τα παλτά είναι ένα πρόβλημα…
ΚΑΜΠΑΝΕΛΑ: Κάτι θα σκεφτούμε…
ΝΕΑΡΟΣ: Μπορώ να πάρω εγώ τα παλτά σας, αν θέλετε.
ΚΑΜΠΑΝΕΛΑ: Ω, δεν το δέχομαι αυτό! Εσείς είστε καλεσμένος σαν κι εμάς. Κάτι άλλο πρέπει να σκεφτούμε...
ΜΕΣΙΕ ΦΟΥΡΙΕ: Πρέπει να σκεφτούμε μία λύση και γρήγορα.
ΚΑΜΠΑΝΕΛΑ: Το βρήκα! Θα τακτοποιήσουμε οι ίδιοι τα παλτά μας!
ΜΕΣΙΕ ΦΟΥΡΙΕ: Μπράβο, Καμπανέλα! Λοιπόν! Τι χρειαζόμαστε! Πρώτον! Μία κρεμάστρα!
ΜΙΣΙΖ ΟΟΥΕΝ: Φυσικά! Μία κρεμάστρα! Ορίστε! (δείχνει την κρεμάστρα στον τοίχο δίπλα τους)
ΚΑΜΠΑΝΕΛΑ: Αυτό είναι! Κοιτάξτε! (κρεμάει, φεύγει)
ΜΕΣΙΕ ΦΟΥΡΙΕ: Καμπανέλα, συγχαρητήρια! Αυτό είναι! (κρεμάει, φεύγει)
ΜΙΣΤΕΡ ΟΟΥΕΝ: Έξοχα, φίλοι μου!
ΜΙΣΙΖ ΟΟΥΕΝ: Ε, ας περάσουμε στο σαλόνι, λοιπόν!
[…]
ΜΙΣΤΕΡ ΟΟΥΕΝ: Μ’ αρέσει που έχετε διαίσθηση, μεσιέ Φουρνιέ! – Φουριέ, με συγχωρείτε! Το όνειρο γίνεται τόσο γρήγορα εφιάλτης όσο κι ο εφιάλτης όνειρο. Σίγουρα θα έχετε δει στον ύπνο σας να πέφτετε από ψηλά και λίγο πριν φτάσετε στο έδαφος ν’ ανακαλύπτετε ότι μπορείτε να πετάτε!
[…]
ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΡ: Μα τι κάνετε, κύριοι; Σας παρακαλώ!
ΜΙΣΤΕΡ ΟΟΥΕΝ: Σκάσε, σκουλήκι!
ΜΕΣΙΕ ΦΟΥΡΙΕ: Μίλα, κάθαρμα! Ποιοί σ’ έστειλαν;
ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΡ: Μα τι λέτε, κύριοι; Είστε με τα καλά σας;
ΜΙΣΤΕΡ ΟΟΥΕΝ: Για ποιούς δουλεύεις, λέγε!
ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΡ: Είμαι άνεργος, με συγχωρείτε!
ΜΕΣΙΕ ΦΟΥΡΙΕ: (με ιταλική προφορά μαφιόζου) Κάνει και το ζόρικο, ε;
(κανονικά) Θα ξεράσεις το γάλα της μάνας σου εδώ που ’ρθες!
ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΡ: Λύστε με, κύριοι, σας παρακαλώ, τι ’ναι αυτά;
ΜΙΣΤΕΡ ΟΟΥΕΝ: Βοήθησέ μας για να σε βοηθήσουμε, Μορ. Δυο-τρία ονόματα.
ΜΕΣΙΕ ΦΟΥΡΙΕ: Θα βλαστημήσεις την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκες!
ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΡ: Τι θέλετε από μένα;
ΜΕΣΙΕ ΦΟΥΡΙΕ: Έκανες λάθος να τα βάλεις μαζί μας, Μορ! Δεν θα βγεις ζωντανός από δω μέσα!
ΜΙΣΤΕΡ ΟΟΥΕΝ: We’re gonna send you back to mother in a cardboard box, More!
ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΡ: Δεν καταλαβαίνω τίποτα… είμαι αθώος!
ΜΕΣΙΕ ΦΟΥΡΙΕ-ΜΙΣΤΕΡ ΟΟΥΕΝ: Σκάσε!
ΜΙΣΙΖ ΟΟΥΕΝ: Σταματήστε! (σταματούν αμέσως) Σταματήστε να τον βασανίζετε, είναι αθώος! (απομακρύνονται λίγο και ισιώνουν τα ρούχα και τα μαλλιά τους)
ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΡ: Ορίστε! Τι σας έλεγα; (λύνει τα σκοινιά μόνος του κι απελευθερώνεται πανεύκολα)
[…]
ΜΕΣΙΕ ΦΟΥΡΙΕ: Δεν καταλαβαίνετε τίποτα, έτσι…; Δεν έχετε καταλάβει τίποτα… Και καλά τα γυναικόπαιδα και ο ξένος… αλλά κι εσείς, μίστερ Όουεν; Από εσάς περίμενα περισσότερη σοβαρότητα. Λες και δεν ξέρετε τι συμβαίνει εκεί έξω. Έχουμε πόλεμο, μην το γελάτε, μίστερ Όουεν! Μέχρι πότε θα κρατήσει αυτή η ανακωχή; Η βία μπορεί να ξεσπάσει ξανά από στιγμή σε στιγμή και μάλιστα χωρίς προειδοποίηση. Κι έτσι και φτάσει ως εδώ… την ξέρετε τη συνέχεια, μίστερ Όουεν: παντού ερείπια, όλα καμένα, σκόνη και στάχτη παντού και θόρυβος, διαρκής θόρυβος, κραυγές και κρότοι… Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, για τίποτα δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι πια.
[…]
ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΡ: Επιτέλους, κυρίες μου! Για τη Μαρία μιλάμε! Μεγάλη γυναίκα. Τι εραστής και κουραφέξαλα;
ΚΑΜΠΑΝΕΛΑ: Ο έρωτας δεν γνωρίζει χρόνια, κύριε. Για την ακρίβεια δεν γνωρίζει τίποτα. Πάει στα τυφλά και όπου βγει. Κι έτσι και σε βρει; Αντίο λογική και καλωσήλθες τρέλα! Δεν πα’ να σαι μικρός ή μεγάλος, θεός ή θνητός, σε νίκησε! Ξεχνάς να φας, να κοιμηθείς, ξεχνάς γονείς κι αδέρφια, νόμους του κράτους λησμονάς, ακόμα και της φύσης, πετάς! πάνω από άγριες θάλασσες γλυκιάς ελευθερίας και σε κηπάκι μια σταλιά ποθείς να βγάλεις ρίζες! Ορκίζεσαι πως θ’ αγαπάς αιώνες των αιώνων κι ύστερα έρχεται η στιγμή που θες να πιείς το αίμα, εκείνου που ικέτευες: «πες μου, καρδιά μου, μ’ αγαπάς; Πες το κι ας είναι ψέμα!» Μα ακόμα κι αν απελπιστείς και βγεις και τραγουδήσεις «φωτιά στα σαββατόβραδα να μην ξαναγυρίσουν», ο έρωτας χτυπά ξανά! κι αυτοί που μείναν μοναχοί, ξανά θα αγαπήσουν.
ΝΕΑΡΟΣ: Μπράβο, Καμπανέλα! Έγραψες!
ΜΙΣΙΖ ΟΟΥΕΝ: Τι συγκινητικό! Μπράβο!
ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΡ: Καλό ήταν, μου άρεσε!
ΜΙΣΤΕΡ ΟΟΥΕΝ: Καταπληκτικό! Δε μας λέτε άλλο ένα;
[…]
Τα παραπάνω αποσπάσματα από το θεατρικό κείμενο της Βιβής Πηνιώτη είναι από τη θεατρική παράσταση VILLA UTOPIA, την οποία παρουσιάζουν στο Βυρσοδεψείο κάθε Κυριακή (για 8 μόνο παραστάσεις από τις 14/12/14 έως την 1/2/15) το Θέατρο του Πανικού και η Fabrica Athens. Την παράσταση VILLA UTOPIA συνθέτουν τρία κεφάλαια αφιερωμένα στην ουτοπία, κατασκευασμένα με την ασύνδετη λογική του ονείρου. Το νέο υπερρεαλιστικό, θεατρικό κείμενο της Βιβής Πηνιώτη, η πνευματική ουτοπία του Ανδρέα Εμπειρίκου μέσα από το «όχι Μπραζίλια μα Οκτάνα» και ο μύθος του Νώε, της θεϊκής καταστροφής για μία νέα αρχή, παρουσιάζονται ως τρεις διαφορετικές μορφές αναζήτησης του ιδανικού.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σύνθεση & Σκηνοθεσία: Λύσανδρος Σπετσιέρης
Συγγραφή Θεατρικού κειμένου Villa Utopia (κεφ. β΄): Βιβή Πηνιώτη
Κατασκευή τρισδιάσταστου ψηφιακού κόσμου: Νίκος Παπαδόπουλος
Εγκατάσταση: Λύσανδρος Σπετσιέρης
Σχεδιασμός ήχου και μουσική επένδυση: Βαγγέλης Χιρμπιλίδης
Κοστούμια: Βασιλική Τζούτη
Χορογραφία/Διδασκαλία Κίνησης: Ιάκωβος Μολιμπάκης
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Μαρία Μακρή, Άρτεμις Μιχάκη
Φωτογραφίες: Αντώνης Τάτσης, Αλέξης Σακελαρόπουλος
Γραφιστική επιμέλεια: Iωάννα Κυρίτση
Eπικοινωνία: Ευαγγελία Σκρομπόλα, Άννα Μεντζελοπούλου
Ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Εξαρχόπουλος, Έλια Ζαχαριουδάκη, Φάνης Κατέχος, Ειρήνη Λαμπράκη, Στέφανος Λώλος, Θανάσης Νικολακόπουλος, Γιώργος Τριανταφυλλίδης.
Διαβάστε ένα κείμενο για την παράσταση Villa Utopia, γραμμένο από την Anadysi, με τίτλο Ο πιο πρακτικός άνθρωπος μες στο δωμάτιο, στο blog No14me, απ’ όπου και η φωτογραφία της ανάρτησης.
